Wat een afschuwelijk eenzijdige, zeg maar partijdige, polariserende, haatdragende, dragqueens ophemelende, ‘reportage‘ van de voorleessessie in Rotterdam. Hier laat ik het maar bij. De Volkskrant publiceert mijn kritisch geluid toch niet. Zo wel, dan graag in plaats van mijn woonplaats mijn twitteraccount vermelden. Dan kunnen de antifa-naten daar op mij reageren. Ze zijn welkom zolang ze niet pesten, beledigen en haten. Valt ze trouwens heel moeilijk, is mijn ervaring tot nu toe. Daarover zou Anneke Stoffelen eens een stuk moeten schrijven.
De redactie wees de brief wel af, maar van Anneke Stoffelen kwam wel een reactie. Ik neem aan dat zij het niet onoverkomelijk vindt dat ik die uitwisseling hier publiceer:
Beste heer Van Lenth,
Hartelijk dank voor uw reactie. Wij publiceren geen ingezonden stukken onder pseudoniem inderdaad, maar ik heb in elk geval kennis kunnen nemen van uw standpunt. U suggereert een artikel te schrijven over de Antifa-beweging. Wellicht is daar in de toekomst nog eens aanleiding toe. Voor nu wijs ik u in elk geval op de laatste alinea’s van de reportage, waarin het gedrag van de Antifa-aanhangers ook al wordt beschreven.
Vriendelijke groet, Anneke Stoffelen
Beste Anneke,
Mijn (echte) naam is bekend bij de krant en er zijn in het verleden al enkele van mijn brieven geplaatst onder de naam Peter van Lenth, Haarlem.
Over de twitternaam schreef ik kortgeleden de volgende mail: Beste brievenredactie, ik stel voor om na de naam van een briefschrijver niet meer standaard de plaatsnaam te vermelden. Die gewoonte mag zo langzamerhand best ouderwets worden genoemd. In plaats daarvan kan, juist heel modern, beter het twitteraccount, of dat van facebook of ander sociaal medium, worden getoond. Dan kunnen lezers veel beter reageren op die briefschrijver. Jammer, maar verwacht, werd ook die niet geplaatst. Wel hoop ik dat dit idee wordt besproken met de hoofdredactie.
Ik heb van twitter begrepen dat De Roze Leeuw ter plekke wel door je geïnterviewd is, maar dat ze het niet bepaald teruglezen in het artikel. Verder, er is allang aanleiding om over de methoden van antifa te schrijven. Hun tegenstanders voelen zich al te vaak persoonlijk beledigd en geïntimideerd door ze.
Groet, Peter van Lenth
Beste Peter,
Dank voor het snelle antwoord. Het klopt dat ik een gesprek had met Lennard van Mil, evenals met allerlei andere mensen die überhaupt niet in het artikel terecht zijn gekomen. Je kunt in zo’n verhaal van één pagina niet iedereen uitgebreid aan het woord laten, en in dit geval waren de dragqueens het gekozen uitgangspunt van het verhaal, omdat hun optreden al die reacties heeft opgeroepen. Dat is een journalistieke keuze, maar ik begrijp dat er ook lezers (en betrokkenen) zijn die dat liever anders hadden gezien.
Vriendelijke groet, Anneke Stoffelen
Hallo Anneke,
Zonder De Roze Leeuw was er helemaal niet gedemonstreerd. Ergo, juist zij hadden de aanleiding tot het artikel moeten zijn. Of in elk geval had hun zijde even zwaar belicht moeten worden. Het was naar jouw idee een journalistieke keuze (dat is een keuze die een objectief, informerend journalist beoogt, neem ik aan), maar ik meen dat jouw invalshoek vooral werd ingegeven door jouw eigen positie/mening in het debat. Een tegenstander van drag-voorleesjuffen zou een totaal ander artikel hebben geschreven. (Dat zou natuurlijk al evenzeer niet journalistiek objectief zijn geweest.)
Vijftig jaar geleden waren er zuilen, ook in de krantenwereld. Tegenwoordig claimen kranten dat die tijd geweest is en dat een krant nu de diverse zijden wil belichten. Toch is dat in de praktijk gewoon niet waar. De Volkskrant claimt diverse zijden te belichten, maar maakt dat volstrekt niet waar. Dat ergert me en drijft me geregeld om toch maar weer een mail te sturen voor de brievenrubriek. Buitensporig vaak wordt deze afgewezen, wat alleen maar het beeld bestendigt dat de krant niet objectief en neutraal is of zelfs maar wil zijn.
Nu kan ik alleen maar hopen dat mails zoals deze een beetje twijfel zaaien en aanleiding zijn voor interne discussie. In dit geval over drag-queens. Bij vorige generaties redacties zou je artikel in zijn huidige vorm volstrekt kansloos zijn geweest, want drag queens werden aanvankelijk idioot gevonden en ten langen leste dan toch maar getolereerd in besloten clubs, maar zeker niet in het openbare leven of in de kinderwereld. De normen en waarden – althans binnen zekere kringen – blijken echter flink opgeschoven. Mijn generatie (65+) heeft de macht over redacties overgedragen aan de volgende generatie in de veronderstelling dat het zo goed was. Maar nu krabt menig leeftijdgenoot zich fiks op het hoofd om de idiote keuzes van die nieuwe leidinggevende generatie. Wat hebben we fout gedaan, vraagt mijn generatie zich nu af, dat de drag-voorleesjuf in de krant nu zelfs gepromoot wordt. De wereld is gek geworden, denkt menig generatiegenoot. Polarisatie dus. En de krant is daaraan mede debet, bijvoorbeeld door het artikel dat jij hier schreef. De nationaal coördinator terrorismebestrijding merkt op dat mensen ook de media niet langer vertrouwen en vinden polariseren. Ik beaam dat. Over die door mij gehoopte interne discussie: Laat de (hoofd)redactie nou eens echt serieus nadenken over kritieken als die ik hier neerleg.
Overigens dank voor je persoonlijke reactie. Die wordt echt gewaardeerd.
Groet, Peter
- Transvrouwen in sport - 24 augustus 2023
- Omtzigt en BBB - 23 augustus 2023
- Mannenhaat - 1 augustus 2023