Inzake het middenoostenconflict zouden we volgens Jacco vd Weijden (Volkskrant, Geachte redactie, 21/10) niet zozeer moeten focussen op wie gelijk heeft, maar vooral op een oplossing. En Ton ten Berge (Volkskrant, Geachte redactie, 23/10) noemt de schuldvraag stellen zelfs zinloos. Bij twee kemphanen, bijvoorbeeld ruzieënde kinderen, moeten die gewoon tot de orde worden geroepen.
Beiden hebben een punt, maar zitten er toch ook naast. De schuldvraag doet er namelijk wél toe. Alleen, niet altijd is de schuldige degene die het probleem ook volledig kan oplossen. De psychologen Brickman en Rabinowitz schreven al in 1982 dat de verantwoordelijkheid voor de oorzaak en de oplossing verschillend gelegd kan worden. Soms is bij uitstek de veroorzaker die het probleem ook het beste kan gaan oplossen. Andere keren is dat laatste gewoon onmogelijk en moeten anderen inspringen.
Wat het middenoostenconflict betreft lijkt het mij duidelijk dat het om een gecombineerde inspanning zal moeten gaan. Wil een van beide partijen niet medeverantwoordelijkheid voor een oplossing dragen, dan pakt dat uit als sabotage van de goede wil van de andere partij en wordt het zeker niks.
Maar voor de duidelijkheid: De schuldvraag doet er evengoed wél toe, want die bepaalt mede wie welk deel van de oplossing nog voor zijn rekening zou kunnen nemen.
- Populisme - 3 september 2025
- Kantelen naar rechts - 3 september 2025
- “Wij eisen de nacht op” - 1 september 2025