Israël, grijp ze bij hun lurven!

• Over
• Laatste berichten

Volg me

Peter van Lenth

Vroeguh was ik hartstikke links en gaf ik op rechts af. Maar ja, de tijden veranderen en ik ben tot nieuwe inzichten gekomen. Welke? Lees mijn artikelen.

Volg me

Laatste berichten van Peter van Lenth (alles zien)

• Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
• Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
• De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021

Nu het bijna – of eigenlijk niet meer bijna – oorlog is tussen Israël enerzijds en de Hezbollah en Hamas anderzijds, is het weer eens tijd om duidelijk partij te kiezen. Alle lui, met name op het Volkskrant-weblog, die geen gelegenheid onbenut laten om uit te halen naar Israël en tegelijkertijd de Palestijnen neerzetten als dappere verzetshelden, kunnen me voorlopig weer even de pot op. Alle gebeurtenissen uit het verleden die ze aanhalen of verzinnen om maar te bewijzen dat het allemaal aan de joden van Israël – of eigenlijk zelfs aan alle joden in de wereld – ligt, kunnen wat mij betreft door de plee. Ik loop al een tijdje mee, in elk geval lang genoeg om uit eigen ervaring te mogen putten en mijn mening daarop te kunnen baseren.

Hoe zit het eigenlijk met dat eigen geheugen? Mijn bewustzijn over het Midden-Oosten conflict begint met de Zesdaagse Oorlog. Sindsdien heb ik bijna al het nieuws over dat gebied gevolgd. Heb ik dat allemaal ook gedetailleerd opgeslagen in mijn hoofd? Welnee, want zo ‘feitelijk’ zit ik niet in elkaar. Ik ben van het type dat het nieuws van het moment tot zich neemt, het op zich in laat werken en er vervolgens een oordeel over vormt. Een oordeel erover vormen wil zeggen dat ik partij kies. Dat betekent niet altijd dat ik volledig achter de ene partij ga staan en de andere partij volledig veroordeel. Het kan ook een oordeel zijn waarbij ik begrip opbreng voor beide kanten. Maar er beklijft dus wel een mate van sympathie voor, dan wel veroordeling van, betrokken partijen.

In de loop van de tijd telt het op en versterkt de tendens zich. Volgende gebeurtenissen gaan oordelen eerder bevestigen dan ontkrachten, althans als er een consistente lijn ervaren wordt. Verandering van regering kan zo’n lijn eventueel onderbreken, maar er wordt per saldo vaak eerder bevestigd dan ontkracht. Zo werkt het nu eenmaal bij mensen; zeker bij mij.

Brachten al die Israël-criticasters mij aan het twijfelen? Nee dus. Ze komen weliswaar met een ongelooflijke hoeveelheid ‘feiten’ opdraven die mijn ongelijk zouden moeten aantonen. Immers, ik kan niet zomaar even een vergelijkbare, of nog grotere hoeveelheid, ontkrachtingen of contra-feiten aandragen. Maar iets in mij zegt me dat ik toch gelijk heb. In de loop van tientallen jaren heb ik het conflict wel degelijk gevolgd en bijna elke keer dat ik evalueerde, was dat in het voordeel van Israël. Die optelsom moet ik vooral niet vergeten; ik moet me vooral niet laten brainwashen.

Uit de gebeurtenissen van alle jaren – eeuwen, millenia – is altijd een selectie en/of interpretatie te maken die het doet voorkomen alsof alles de schuld is van de joden, aldaar of zelfs wereldwijd. Maar net zo is er een selectie te maken die alle schuld legt aan Palestijnse kant. Ikzelf leg niet alle schuld aan Palestijnse kant. Dat zeg ik op basis van mijn geheugen, dat dus niet zozeer feiten heeft onthouden, maar wel evaluaties. Maar de meeste schuld leg ik wel aan die kant en mede daarom kies ik nu duidelijk weer voor Israël.

Goed zo mannen en vrouwen van Israël, ga door, grijp die terroristen bij hun lurven. Laat ze maar zien dat het jullie ernst is daar te blijven.

Als de Palestijnen hun wapens neerleggen, is er de volgende dag vrede, als de joden van Israël dat doen bestaat Israël de volgende dag niet meer.