- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
De SP protesteerde dezer dagen tegen de medewerking die Nederland verleent aan de Amerikanen wat betreft het door laten van wapenzendingen aan Israël. Het wordt door Den Haag niet ontkend dat de vliegtuigen van El Al wapenvracht uit de VS aan boord hebben.
De SP spreekt er schande van. Overigens zendt Nederland zelf op dit moment geen wapens naar Israël, want Israël zou zich niet houden aan de eisen die Nederland aan zulke handel stelt.
Ik weet niet wat ik hiervan moet denken. Of eigenlijk, ik weet het wel. Ik vind dit moreel zeer discutabel, van de SP én van Nederland. Het lijkt natuurlijk wel moreel, maar is het dat ook werkelijk? Het is dat Israël onze spullen momenteel niet nodig heeft, maar laten we de zaak nou eens op scherp zetten…
Stel nou eens dat Israël, wat de militaire middelen betreft, juist wel, en zelfs volledig, van ons afhankelijk zou zijn? En stel dat ook wij vinden dat ze worden belaagd door terroristen? Zouden we dan wel wapens verkopen of zelfs kado doen? Of ga ik nu te ver en zouden we zeggen dat ze al die aanvallen aan zichzelf te danken hebben en ze daarom die wapens niet verkopen?
Moet ik nog verder speculeren over de achterkant van het gelijk? Het lijkt me dat dit volk alle recht heeft zichzelf te verdedigen. Daarvoor heeft het helaas wapens nodig. Die moeten dan ook gewoon geleverd kunnen worden. Bedenk, het is een – menen zij – bevriende, ons welgezinde staat waarvan wij vinden dat deze bestaansrecht heeft. De consequentie van zo’n relatie is dat je ook akkoord moet gaan met het recht op een leger. En dat leger heeft recht op bewapening.
Van een VPRO-documentaire, op Radio 1 afgelopen week, begrijp ik dat tijdens de Jom-Kippoer-oorlog de destijdse minister van Defensie Vredeling wapens heeft geleverd zonder dat te overleggen met minister-president Den Uyl. Hij vreesde Nee te zullen horen als hij het zou voorleggen, kon daarmee niet leven en besloot op eigen houtje toch toestemming te geven. Immoreel havikkengedrag? Niet in mijn ogen. De man vond dat het joodse volk bedreigd werd in zijn bestaan aldaar. Hij heeft destijds het moreel enig juiste gedaan, zo durf ik hier te stellen. En Nederland is momenteel immoreel door Israël op de lijst van landen te hebben staan waaraan het geen wapens verkoopt.
De SP kan de pot op.
Ook omdat ik wegens gebrek aan tijd en wegens een minder rationele maar meer gevoelsmatiger benadering niet in staat ben om scherpe analyses te maken.
Maar ik waardeer het dat anderen dat wel proberen.
Tijdgebrek lijkt een slap excuus. Maar is het zo slap als zaken dichter bij huis (het welzijn van je kinderen of je ouders bijvoorbeeld) je opslorpen? Ik vind van niet.
Ook vind ik dat de SP het in Nederland zo gek nog niet doet (de ideale partij bestaat niet). Gezien je reactie op de vorige reactiegever moet ik me ongeveer schamen voor dit standpunt.
Je geeft mensen snel het gevoel dat ze er niks van snappen. Het remt mij soms om te reageren. Ligt dat aan mij? Zeg het maar.
Willemien: Ook vind ik dat de SP het in Nederland zo gek nog niet doet (de ideale partij bestaat niet). Gezien je reactie op de vorige reactiegever moet ik me ongeveer schamen voor dit standpunt. Je geeft mensen snel het gevoel dat ze er niks van snappen. Het remt mij soms om te reageren. Ligt dat aan mij? Zeg het maar.
Opvallend, zoals jij geregeld een scherp en goed punt naar voren weet te brengen. Ik ga hier dan ook graag op in. Er spelen hierbij m.i. een aantal zaken. Ik noem wat me zoal te binnen schiet:
Mijn reactie zou alsvolgt kunnen zijn:
Rafie doet eerst alsof ik iets zinnigs naar voren heb gebracht (mij paaien) en vervolgens schildert hij Israël toch af als de grote boosdoener. Ergo, hij is het dus ‘helemaal niet’ met me eens, en niet ‘niet helemaal’. Althans, met welk deel van mijn redenering hij het dan wel eens is, blijft onduidelijk. Dat schrijf ik dan dus terug. Daarna geef ik aan Rafie’s weblog wel de moeite waard te vinden (okay, hem paaien, maar ik meen het wel). Ook valt mij daar op dat hij pro de SP is. Dat had hij wel kenbaar mogen maken in zijn reactie, want het is belangrijke informatie over iemands positie. Hij heeft dat niet gedaan en dus doe ik het maar even. Ik heb niet het idee dat ik daarmee suggestief (als zou Rafie een onbenul zijn die zich moet schamen) bezig was. En het is jammer – en dus ook onbedoeld – als mensen het gevoel krijgen dat ik vind dat ze er niks van snappen.
Mijn reactie zou ook alsvolgt kunnen zijn:
Met name de mensen op het VK-weblog zijn voor mij steeds meer de referentie geworden. Ik anticipeer dus tegenwoordig voornamelijk op het soort van reacties (tegenstand en kritiek zo je wilt) dat daar veelal komt. Bovendien blijkt dat daar beduidend minder wordt gereageerd naarmate de blog persoonlijker of milder is. Met gulden middenwegen, elkaar naar de mond praten en strikt persoonlijke belevingen hebben ze daar niet zoveel op. Debattechnisch kan men er daar niet zoveel mee, anders dan incidenteel een complimentje uitdelen. Er zijn veel overtuigde aanhangers van wat dan ook. Is iemand overtuigd SP-er, dan zal deze persoon zeker reageren, niet zoals jij dat doet, maar door het standpunt van de SP te verdedigen, danwel door te proberen mij omlaag te halen. Kortom, er heerst daar veel ideologische strijd en zowat alle webloggers daar zijn politiek geëngageerd. In die strijd betrek ook ik stellingen.
Op het web-log podium alhier, waar ik eerder begon dan op het VK-weblog, is de doelgroep van een ander gehalte gebleken. Weliswaar zijn er enkele weblogs bij web-log.nl die politiek en populair zijn, maar feit is dat de web-log.nl gemeenschap eigenlijk geen gemeenschap is die een gezamenlijke interesse, anders dan webloggen, deelt. Dit beseffende is het eigenlijk logisch dat de reacties alhier miniem zijn, vergeleken met die bij het VK-weblog. De meeste lezers hier blijken met heel andere dingen dan politiek en actualiteit bezig te zijn, zoals jij ook al aangeeft. Toch, politiek en actualiteit gaat niet volledig aan hun neus voorbij en ze vormen zich wel degelijk een mening over zaken, zij het op basis van een stuk minder waarnemingen, informatie en opinies dan de gemiddelde VK-blogger. Incidenteel komt er hier wellicht daarom toch nog een reactie los.
Mogelijk slaag ik er niet in mensen hier voldoende op hun gemak te stellen. Terwijl het altijd mijn hoop is de ander ook hier op dit weblog te prikkelen tot een reactie, blijken het soort blogs en reacties dat ik onderhand gewoon ben van het VK-weblog hier dus vooral schrik aan te jagen. Mijn duidelijke stellingnamen (bijv. zo duidelijk tégen de SP zijn) zouden ook hier voor debat moeten zorgen, maar geven mensen blijkbaar het idee met een fanaticus van doen te hebben of met een arrogante betweter. Mogelijk moet ik me gaan beperken tot het VK-weblog, of anders hier een andere toon gaan aanslaan.
Mijn reactie zou ook alsvolgt kunnen zijn :
Okay, jij hebt zelf dus sympathie voor de SP en vindt dat ik iemand die voor de SP is neerzet als dom of stom. Ergo, dat ik dus ook jou wel dom of stom zou vinden. Laat ik beginnen te zeggen dat ik zelf altijd links ben geweest. Vroeger, tot het opging in GroenLinks, heb ik altijd PSP gestemd en was er zelfs een blauwe maandag actief in. Daarna is het tientallen jaren PvdA geweest. Een aantal jaren geleden is aan deze vanzelfsprekendheid voor mij een einde gekomen. Ik ben gaan inzien dat wij linkse mensen wel erg overtuigd waren van ons eigen gelijk, op het arrogante af. Wat een rechts iemand beweerde, kon niet kloppen, alleen al omdat iemand rechts was. En wat een linkse partij zei, was altijd altruxefstisch en goed voor de mensheid. Aan die vorm van links-zijn ben ik hevig gaan twijfelen vanaf het moment dat ik linkse partijen en personen standpunten hoorde innemen die mijns inziens volstrekt niet strookten met mijn basisideeën. Verder merkte ik dat er best veel mensen zijn die vooral uit eigenbelang op een linkse partij stemmen. De PvdA, maar ook zeker SP, krijgen van mij inderdaad er tegenwoordig van langs. Ik heb het dan niet over elk standpunt dat ze uitdragen (landelijk of regionaal), maar over specifieke standpunten. Hun links is dan niet mijn links.
Moet jij je van mij dan schamen voor de SP? Natuurlijk niet. Maar wat ik wel poog te bereiken is dat wij linkse mensen nou eens ophouden zo bij voorbaat overtuigd te zijn van het ongelijk van rechtse mensen, alleen maar omdat het rechtse mensen zijn. Ik heb gemerkt dat de ‘harde’ houding van rechtse mensen niet altijd vanzelfsprekend op egoxefsme en harteloosheid stoelt en dat het idealisme van linkse mensen niet altijd tot rechtvaardige oplossingen leidt. Links moet leren luisteren, ook naar rechts. Pas dan zal blijken dat rechts ook graag luistert naar links, die zij toch wel uiteindelijk zien als hun morele geweten. Voor de SP geldt dat deze zich vaak moreel superieur opstelt. Bijvoorbeeld, in het geval van de wapenleveranties zou, volgens de SP, IK het moeten zijn die zich moet schamen, gezien mijn standpunt. Dat weiger ik. Ik hoef me niet te schamen voor mijn verzet tegen de SP. Toch?
Mijn reactie zou ook alsvolgt kunnen zijn :
Je voelt je geremd om te reageren. Hoe zou dat komen? Komt het alleen bij mij voor, of ook bij anderen? Laten we het eens bij jou bekijken, wat kan eventueel voor anderen reden zijn om bij jou niet te reageren? Je bent een erg goed schrijfster, je foto’s zijn trouwens ook erg goed. De meeste mensen die jou lezen, zullen niet of nauwelijks durven reageren, wellicht omdat je superieur schrijft, naar hún idee wel te verstaan. Vergeleken met jouw woorden zijn hun bijdragen maar kinderlijke zinnetjes, zo voelt het dan mogelijk. Kan jij daar wat aan doen? Ja en nee. Je kan heel erg uitnodigen te reageren. Of je kan trachten je talent enigszins te verbergen, in de hoop dat je dan minder afschrikt. Maar wordt je van dat laatste zelf gelukkiger? Misschien, als er daardoor heel interessante reacties zouden komen. Maar je eigen grenzen zou je niet mogen betreden en aan die grens ligt toch het gebied waar je je flow beleeft.
Op het VK-weblog is sinds zeer kort ene Jezzebel toegetreden. Zij woont in Israël en schrijft eveneens bijzonder mooi. Ze wordt daarvoor momenteel overladen met complimenten. Wat je zult zien is dat de complimentenfase op zeker moment over is. Hopelijk blijven haar stukjes daarna nog interessant genoeg voor mooie discussies ter plekke, gelet op de aard van de gemiddelde VK-blogger.
Je schrijft ook nog: Ook omdat ik wegens gebrek aan tijd en wegens een minder rationele maar meer gevoelsmatiger benadering niet in staat ben om scherpe analyses te maken. Ik vind echter dat jij tot heel scherpe analyses in staat bent. Alleen, mogelijk worstel je of heb je geworsteld met het blijkbare conflict dat ontstaat als je zowel voor het (regionaal) politieke als voor het persoonlijke beleven interesse hebt. Je wilt niet voor de volle honderd procent voor een van beiden te gaan, omdat het andere dan niet meer zou kunnen. Je betrekt dus wel af en toe politieke stellingen, maar dekt je in door duidelijk te maken dat je zo meteen ook weer van die stelling af zult stappen; er zijn ook nog kinderen die zo meteen thee komen drinken. Vooral niet het risico lopen als fanatiek te worden neergezet. Je kiest ook niet voor slechts het persoonlijke, want je wilt met beide voeten in de wereld staan en politiek is daarin nu eenmaal toch belangrijk.
Een van jouw specialismen is het Haarlemse (en omstreken, zoals IJmuiden), zo heb ik gemerkt. De regionale actualiteit zou bij jou toch wel meer discussies mogen opleveren, ook waarschijnlijk naar jouw idee. Ik vrees echter dat je de gewenste doelgroep hier op web-log.nl niet zult aanboren, zelfs niet als je wat prikkelender zou schrijven. Dat ligt overigens niet aan jou, net zomin als het aan mij ligt dat de discussies bij mij hier minder in goede aarde vallen als op het VK-weblog. De Volkskrant poogt regionaal wat te betekenen, maar dat is ze niet gelukt. Eigenlijk zou het Haarlems Dagblad die rol op zich moeten nemen. Zij hebben de positie en de middelen om zo’n gemeenschap op te bouwen. In die gemeenschap zou jij kunnen floreren, maar anderzijds, ik heb dus de indruk dat zo’n scenario je ergens ook weer wat afschrikt. Zoals ik al zei, je wilt veel ruimte houden voor het persoonlijke. Dilemma.
Anyway, juist omdat je gekozen hebt voor een tussenweg, reageer je af en toe op anderen en op mij, maar behoed je je voor al teveel betrokkenheid. Je informeert jezelf over de wereld, maar wilt geen expert worden, want dat zou ten koste gaan van je persoonlijke beleving van de wereld. Ik vermoed dat je daarmee een juiste positie hebt ingenomen, eentje die bij je past, althans zoals je momenteel bent.
Mijn eigen positie is momenteel een iets andere. Ik ben het afgelopen jaar op het politieke en filosofische pad verder gegaan. Na mijn vertrouwen in gevestigd-links te hebben verloren, ben ik op zoek gegaan naar het links waarbij ik me wel thuisvoel. Of eigenlijk probeer ik het soort links terug te vinden dat mij altijd heeft aangesproken. Wel vond ik het interessant om tijdens mijn vakantie de onthechting door het niet-nadenken te beleven. Het is een van mijn beste blogs geweest, vind ik zelf. Maar ach, je zag dat er op dat persoonlijke getuigschrift niet werd gereageerd, en reacties zijn me toch wel wat waard.
—
Okay, nu is de vraag waarom deze reactie zo lang is geworden. Ik denk dat je een snaar bij me hebt geraakt. Ik heb diverse antwoorden gegeven, ieder vanuit een ander perspectief. Het ene perspectief vond ik niet minder belangrijk dan het andere. En zo ontkwam ik er niet aan ze allemaal hier te schrijven. In het ene perspectief neem ik het voor mezelf op, in het andere perspectief poog ik jou te doorgronden, enzovoort. Vergeef me het vele leeswerk en doe er vooral niet teveel mee. Rustig laten bezinken is voldoende. 🙂
Bedankt voor je reactie. Ik laat het inderdaad even bezinken, maar wil er nog wel wat over zeggen. Denk ik. 😉
Ach ja de gedachten van die leuke partij is natuurlijk dat ” de vijanden van mijn vijand (Amerika) mijn vrienden zijn”.
Waarom krijg ik van deze mensen toch zo een eng gevoel? O ja die gedachte kronkel is ook gewoon de erfenis van mijn verleden. En ja het verleden daar mogen we het van de SP natuurlijk niet meer over hebben dat is immers al weer zolang geleden, dat moeten we nu toch maar eens vergeten.