- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Eerst een paar vragen vooraf. Eerlijk antwoorden graag.
Vraag 1: Ben je goed in Patience?
Vraag 2: Kan je Patience altijd goed uitspelen, als je maar slim genoeg bent?
Vraag 3: Kan de computer een potje Patience altijd winnen?
Mocht je op 2 ontkennend hebben geantwoord, dan is vraag 4: Hoe groot acht je de kans dat een slim iemand een potje Patience wint? Eén op twee? Eén op drie? Nog minder?
Eenzelfde soort vraag kunnen we formuleren voor de computer, maar die laat ik maar even achterwege.
Een aantal maanden geleden schreef ik op mijn weblog, zo tussen neus en lippen door, dat ik mezelf best goed vind in Patience. Dat spel had me destijds sinds een week of wat in zijn greep. Sindsdien is die greep niet verzwakt. Ongelooflijk toch, dat na al deze jaren van steeds ingenieuzer computerspelen dit simpele spel alleenheerser bij me is. Ik speel het overigens uitsluitend op mijn mobiel. Deze heeft een aanraakscherm en de kaarten kunnen met een simpel niet-schrijvend pennetje verplaatst worden. Het pennetje ben ik overigens kwijtgeraakt en daarom gebruik ik tegenwoordig de nagel. Opletten dus dat ik die ene nagel niet te kort knip. Ik speel het ene na het andere spel, vooral in bed vòòr het slapen gaan, en daarbij zijn een aantal dingen in de loop van de tijd voor mij veranderd.
Zoals ik al aangaf dacht ik in het begin dat ik er best goed in ben. Nu, na misschien wel duizend keer dit spel te hebben gespeeld, vind ik dat nog steeds, maar ik ben nu ook de mening toegedaan dat de meeste mensen er wel goed in zijn. Ergo, zo bijzonder hoeven onze hersenen nou ook weer niet te zijn om dit spel optimaal of bijna optimaal te spelen. En dat is een prettige gedachte, toch? Het betekent dat het plezier van het volbrengen van de opdracht (alle kaarten op de vier stapels krijgen) door heel veel mensen gehaald kan worden.
Toch duurde het een tijdje voor ik mijn mening bijstelde. Er moest namelijk eerst iets essentieels tot mij doordringen. Tientallen jaren heb ik vermoed, dus niet zozeer gedacht, dat een potje Patience altijd kan worden uitgespeeld, als je maar slim genoeg bent. Ergo, ik antwoordde op vraag 2 voorzichtigjes met ja. Nu ik een ervaringsdeskundige ben moet ik jullie allen uitdrukkelijk vertellen dat het niet zo is. Het is onvermijdelijk dat je, hoe slim je ook bent, in de nodige gevallen vast zult lopen. Komen we bij vraag 4. Ik moet jullie ook uitdrukkelijk vertellen dat je slechts één op de misschien vier of vijf keer het einddoel zult halen. De andere keren loop je vast, hoe slim je ook bent. De diepere betekenis van het woord Patience (geduld) wordt nu pijnlijk duidelijk. Je zult geduld, veel geduld, moeten uitoefenen.
Er vallen lessen te trekken die ook van toepassing lijken op het echte leven. Les 1 is dat mensen die vertellen of vinden dat je je doel zeker zal bereiken als je maar slim genoeg bent en hard genoeg je best doet, de kans daarop hevig overschatten. Les 2 is dat je amper tot geen kans hebt je doel te bereiken als je niet slim genoeg bent of niet voldoende je best doet. Les 3 is dat je een stuk meer kans hebt je doelen te bereiken als je maar voldoende herkansingen krijgt. Les 4 is dat je pure mazzel hebt gehad als je al bij de eerste kans je doel bereikt. Les 5 is dat je pas echt slim bent als je het plezier vooral zoekt in het spelen zelf, niet zozeer in het bereiken van het einddoel.
Zeker als we het toepassen op het leven zelf lijkt les 5 van groot nut. Immers, er is geen herkansing en het zal je maar gebeuren dat je de ambitie de geschiedenisboeken te halen ‘dit keer’ niet kunt waarmaken.
Ik pas het tegenwoordig volledig toe op mijn spel. Nog steeds probeer ik mijn einddoel te bereiken, maar als het niet lukt start ik met evenveel plezier een nieuwe sessie. Lukt het wel, ook dan start ik met evenveel gemak een nieuwe sessie. Niemand in mijn omgeving die ik op zo’n moment lastigval met een juichkreetje of klop op de eigen borst. Het gaat me immers niet meer om het winnen. Het gaat alleen nog om het pad. Waarom ik dat pad zo plezierig vind? Tijdens het spelen kan ik niet effectief aan iets anders denken. Het is daarom een vorm van mediteren en loskomen van breinkwellertjes.
Er is trouwens op die mobiel een variant waarbij virtueel geld te verdienen is, de Vegas-variant. Je begint met een negatief saldo, ik meen iets van 52 euro. Elke kaart die je op de aas-stapeltjes weet te krijgen brengt je saldo in de richting van de nul. Daarna passeer je de nul en ga je geld verdienen. Speel je het helemaal uit, dan heb je wel 250 euro verdiend. Overigens kan de stapel maar twee keer worden doorlopen. Je weet nu hoe ik mezelf aanvankelijk hoog achtte. Ik begon dan ook vol goede moed aan de Vegas-variant. Nou, vergeet het maar. Na tientallen spelen had ik een behoorlijke schuld opgebouwd. Het was onmogelijk gebleken het casino te verslaan. Die maffia-lui wisten blijkbaar precies hoe ze de parameters moesten instellen. Het instellen van die parameters dient zo te gebeuren dat het slachtoffer dènkt een redelijke kans te maken, maar feitelijk geen enkele kans maakt. U zijt gewaarschuwd.
Ik wens je veel geduld en veel herkansingen. Geniet als je het einddoel waarmaakt. Maar wie echt slim is geniet ook van de weg.
Groetjes
Bo
groetjes
Bo