- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Het Belgische Vlaams Belang, het Franse Front National, het Oostenrijkse FPÖ, de Groot-Roemeense partij en Ataka uit Bulgarije. Deze politieke partijen staan allen te boek als extreem-rechts en ze hebben gekozen leden in het Europees Parlement. Vanaf gisteren vormen ze daar ook een zogenaamde fractie van 20 leden, op een totaal van 732 leden.
In het systeem van het Europees Parlement is een fractie een samenwerkingsverband dat meer rechten oplevert alsmede meer subsidie en ambtelijke ondersteuning. Zij krijgen ook meer spreektijd, mogen rapporten opstellen en meedingen naar posities in de nodige commissies. Die voordelen zijn behoorlijk en halen deze partijen uit de donkere nissen van het parlement.
De andere fracties, zowel links als rechts, hebben direct aangekondigd deze fractie te zullen gaan weren uit met name die commissies. Een cordon sanitaire dus, constateer ik.
Gisteravond, op weg naar huis, was er op Radio 1 een discussie tussen beide kampen. Zo uit het hoofd iemand van GroenLinks en de PvdA (Max van den Berg) enerzijds en een man van het Vlaams Blok anderzijds. De extreemrechtse meneer vond het niet getuigen van democratie als zij zouden worden geweerd uit commissies. Immers, het was goede gewoonte, zo niet een recht, om fracties toe te laten in commissies. Zelfs schijnt het zo te zijn dat iedere fractie wel een of meer commissies voorzit.
Max van den Berg stelde dat het inderdaad een recht is om kandidaten voor te stellen, maar dat het ook het recht is van het Parlement om kandidaten af te wijzen. Hij stelde dat het niet op machtspolitiek gebaseerd is, immers de linkse partijen staan de rechtse partijen wel toe en andersom geldt dat ook. Maar de extreemrechtse partijen zouden in wezen ondemocratisch zijn en daarom zou het gevaarlijk zijn hen de bij een commissie horende macht te geven.
De extreemrechtse meneer ontkende ten stelligste dat ze tegen democratie waren. Verder stelde hij dat zulk boycotgedrag als hen nu ten deel gaat vallen ook niet is toegepast op extreemlinkse fracties in het E.P.. “Extreemlinkse fracties? Zitten die er ook bij?”, bedacht ik me. Hij vertelde over leidersfiguren die “nog steeds Noord Korea verheerlijken” en gaf zo nog wat voorbeelden, maar deze bleef me bij.
De reactie van Max van den Berg was dat het niet zozeer om de politieke ideeën van iemand op zich ging, maar om de impact van die ideeën in de commisie. Als een meerderheid van de parlementsleden zich om die reden niet kon vinden in zo’n commissielid, dan werd diens kandidatuur tegengehouden, zoals ook een sommigen iets te gelovige Italiaan kortgeleden heeft ervaren. “En hoe zit het dan met die zogezegd extreemlinkse personen?”, bedacht ik me.
De persoon van GroenLinks verwachtte haast gniffelend dat de extreemrechtse fractie vast wel eerdaags uit elkaar zou vallen. Ze zijn het immers op diverse punten met elkaar oneens. Het samenwerkingsverband schetste in feite een vals beeld van overeenstemming. Waarop de extreemrechtse meneer aangaf dat eenzelfde verdeeldheid, die hij niet ontkende, kenmerkend was voor bijna alle overige fracties. Standpunten die door de PvdA worden afgewezen, worden door zogenaamde zusterorganisaties in andere landen juist omarmd. Idem bij de christelijk geöriënteerde partijen.
En zo ging het nog even door. Aan het eind van de discussie maakte ik de balans op en constateerde dat de extreemrechtse meneer op punten had gewonnen, althans als Maurice de Hond alleen mij had geënqueteerd. Ben ik dan extreemrechts? Nee, verre van dat. Maar ik vind het verweer van de niet-extremen zo achterhaald en arrogant. Het is arrogant omdat er geregeld woorden als ‘walgelijk’ vallen, daarmee de eigen meningen al bij voorbaat vrijwarend van welke kritiek van deze extreemrechtse partijen dan ook. Het is achterhaald, omdat een cordon sanitaire deze partijen niet langer klein zal houden.
De aanpak die ik voorsta is: luisteren, luisteren, luisteren, dan onderzoeken, analyseren, ontrafelen, dan de eigen meningen opnieuw tegen het voetlicht houden en tenslotte bijstellen. Luister naar wat deze mensen eigenlijk echt zeggen, vraag je af of ze misschien op punten meer gelijk hebben dan je altijd dacht, vraag je vervolgens af of die punten misschien toch in je eigen programma passen en als dat zo is, wees dan vervolgens zo dapper om dat programma echt aan te passen.
De machiavellist zal zeggen dat je extreemrechts zo de wind uit de zeilen haalt, de potentiële extreemrechts-stemmer zal blij zijn dat hij nu toch met een gerust hart op een ‘beschaafde’ partij kan stemmen en de extreemrechtse politicus is hopelijk blij dat hij toch de gezochte invloed heeft gekregen, al was het dan indirect. De enige die echt ontevreden zal zijn, is extreemlinks. Maar ja, naar hen kan je natuurlijk ook, en tegelijkertijd, luisteren, enzovoort.
De woorden extreem rechts hebben een negatieve gevoelslading.
Het woord EUxtremisten is helaas nog niet erg in gebruik geraakt.
Er zijn mensen die hun heil blijven zien in de Groot Europese Heilstaat, ondanks werkloosheid, verarming en afbraak van sociale voorzieningen.
Dat is hun goed recht.
Utopisten zijn er altijd geweest.
Wat er mis zou zijn met diegenen die de EU ramp wel zien, vervelend voor de utopisten, verstoorde illusies zijn vervelend, maar nog nooit zag ik ergens een verhaal van de EUxtremisten voor hun illusie die enig hout snijdt.
Als je bij Joop gaat kijken kun je misschien het laatste verhaaltje van EU propagandist Erwin Lamme nog vinden, de man werd nog nooit zo afgebrand als deze keer.
Verweer had hij nog nooit, zo wordt daar beweerd.
Jef, wat bedoel je met de eerste zin? Moet ik me dat persoonlijk aantrekken of heb je het dan over anderen?
Dit bericht is van 17 januari 2007. Ik zal het elders eerder hebben gelezen of wist het van dat radio1 debat.
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2668/Buitenland/article/detail/834779/2007/01/17/Europese-ultranationalisten-ruiken-hun-kans.dhtml
Ik heb gebruik gemaakt van een optie die ik vannacht pas voor het eerst zag en die me al direct heel goed van pas kwam: Herbloggen
Het is een knop in de zwarte balk bovenaan de pagina, indien ingelogd. Nu staat er bij mij ‘Herblogd’.