Nee op het donorcodicil?

Peter van Lenth
Volg me

5c663758ad Vandaag kregen wij een brief van het Donorregister met het verzoek om ons te laten registreren, want uit hun register blijkt dat we nog geen donorcodicil hebben. Tijd om erover na te denken dus. Ik moet terugdenken aan het interview met de cardioloog Pim van Lommel in de Volkskrant van afgelopen zaterdag (het Vervolg, pag. 22). Hij heeft een boek geschreven over de bijnadoodervaring.

Als ik op het VK-weblog zoek op Lommel kom ik alleen bij Gert Hardeman een verslag over dat interview tegen. Hardeman’s blog blijkt tot op heden nog geen discussie te hebben uitgelokt. Niet helemaal onbegrijpelijk, want hij komt niet met een eigen mening op de proppen. Ik voel me daarom gerechtigd het ook eens te proberen.

Ik probeer me voor te stellen wat Van Lommel probeert duidelijk te maken. Wil je de man helemaal de kans geven, dan lees je het boek natuurlijk. Maar ik loop al een paar boeken achter en doe het nu maar even met het interview. Van belang is hoe hij aankijkt tegen geboren worden en sterven.

Van Lommel: “Ik denk dat je bewustzijn contact krijgt met het fysieke op het moment van de conceptie. Ja, dat betekent dat ik uiterst terughoudend ben over abortus – en ook over euthanasie. Mensen hebben er vaak onvoldoende over nagedacht. Ik denk dat als er meer inzicht zou zijn, mensen anders zouden handelen. […] Wie euthansaie pleegt, grijpt in een natuurlijk proces in.”

Het interview gaat verder: “Ik heb een donor-codicil. En ik heb ‘nee’ ingevuld. Iedereen moet voor zichzelf uitmaken wat ie doet, maar ik ben geen voorstander van orgaandonatie. Ik veroordeel mensen die heel bewust een orgaan afstaan niet, maar ik betwijfel of ze wel genoeg beseffen wat die beslissing inhoudt. ‘Hersendood is dood’, zegt de wet. Maar sterven is een proces, en ‘dood’ is als al het leven uit het lichaam is; dat duurt twee of drie dagen.”

Genoeg geciteerd. Nu even voor mezelf samenvatten. Van Lommel gaat uit van het idee dat het bewustzijn losstaat van het lichaam. Bij de conceptie neemt het bezit van dat lichaam en bij het sterven gebeurt het loslaten van datzelfde lichaam geleidelijk. We moeten ons dat goed beseffen, want wie een abortus pleegt, pleegt daarmee moord (ook al zei Van Lommel dat niet met zulke woorden). En wie in een hersendode snijdt, snijdt feitelijk in een lichaam waar het bewustzijn nog niet los van is.

In de loop van de dag kwamen ‘vragen’ bij me op:

– Ik visualiseer hoe een leeuw de jacht opent op een hertje, dat dier in de hals bijt en neertrekt. Binnen de kortste keren wordt het opengereten en verorberd. Mogelijk gruwelijk om aan te zien, maar wél de natuur. Och arm hertje. Als het bewustzijn maar op tijd weet te ontsnappen! Of zou een hert geen bewustzijn hebben?

– Ik stel me Sharon voor de geest. Die arme man ligt nu al twee jaar in coma. Geen mens weet wat er in zijn koppie rondgaat. Misschien wel juist daarom durven ze de stekker er niet uit te halen. Immers, misschien heeft hij het zo zwevend rond zijn lichaam nog prima naar zijn zin en dan zijn het toch maar mooi twee vruchtbare jaren erbij, tot nu toe. Tel uit je winst.

– En ik stel me voor hoe na mijn hersendood mijn lever wordt verwijderd, want ik had daarvoor in mijn codicil toestemming gegeven. En dat ik dan met de gebakken peren zit, want ik blijk toch nog een dag of wat in of bij dit lichaam rond te hangen, maar nu zonder lever. Zou het pijn doen? Zou het er echt toe doen?

– Ik vraag me af hoe dat nou toch moet met het bewustzijn van iemand die door een bom uiteengereten wordt, of die overreden wordt door een vrachtauto en waarbij alle ingewanden geplet worden, of die door een vulkaanregen verzengd wordt.

– En hoe zit het met dat slakje dat opeens doodgeplet wordt. Of had ik die al in theorie besproken bij ‘hert’?

Mag ik even terugkomen op Sharon? Stel nou dat ze de stekker er toch na een week ofzo uit hadden getrokken… Als het zo is dat hij het op dit moment best nog naar zijn zin heeft, dan zou hij het dus twee jaar minder lang naar zijn zin hebben gehad. Erg? Ik durf dat serieus te betwijfelen. Maar stel dat hij momenteel door een hel gaat, dan zijn we hem toch maar mooi al twee jaar lang aan het martelen. Erg! Dát weet ik zeker.

Hoe meer van dit soort vragen bij me naar boven komen, hoe belachelijker ik het hele idee van Van Lommel vind worden. ‘De natuur’, wat moet je ermee in dit verband? Als we écht de natuur als ethische richtlijn zouden nemen, dan zouden we net als de andere dieren nooit reanimeren en nooit opereren. Dan zouden we ‘kansloze’ pasgeborenen liefdeloos laten verpieteren. Dan zou niemand zich geschokt voelen door het veel-te-vroeg overlijden van pa op 37-jarige leeftijd. Dan zou…

Getagd , . Bladwijzer de permalink.

Over Peter van Lenth

Vroeguh was ik hartstikke links en gaf ik op rechts af. Maar ja, de tijden veranderen en ik ben tot nieuwe inzichten gekomen. Welke? Lees mijn artikelen.

0 reacties op Nee op het donorcodicil?

  1. Rogier zeggen:
    Juist ja en precies zo! Raar eigenlijk dat die mijnheer er zo over denkt, maar ongetwijfeld in de tussentijd ook zijn eigen leven verlengd of veraangenaamt d.m.v. van het innemen van medicijnen.
  2. pvl zeggen:
    Ha Rogiër, leuk je weer eens te zien. Oja, ik heb een lootje in de rechterachterzak van m’n spijkerbroek. Daarop staat de naam van degene die jij hebt getrokken. Effe kijken… Ha, het is … Ik stuur zo wel een email. Lijkt me beter.

    Overigens, wanneer komt er weer eens een blogje van jouw hand op Hedonia?

  3. Lidia zeggen:
    Peter, heb je de codicil nu al ingevuld? En Rogier, ik wil ook graag weer wat van jou lezen!
  4. pvl zeggen:
    Uhh, eerst zette ik een kruisje bij ‘Mijn nabestaanden beslissen’, maar even later vond ik dat ik daarmee de verantwoordelijheid afschoof en hen opzadelde met een probleem. Dus ging daarna mijn kruisje naar ‘Ja, ik geef toestemming’. Er zijn dan nog een aantal vakjes waar je kan aangeven niet daaraan te willen doneren: Alvleesklier, bloedvaten, botweefsel, darmen, hart, enzovoort. Maar mensen moeten mij dan maar eens uitleggen waarom je wel bereid bent je hart weg te geven, maar niet je lever of de darmen. Daar zette ik dus verder geen kruisje meer.

    Het codicil ligt momenteel nog op de tafel, dus als mensen me hier willen overtuigen iets anders in te vullen, ga je gang.

  5. Rogier zeggen:
    Ik pieker me suf om weer iets te schrijven op Hedonia, maar ik weet even niets. Misschien moet ik niet meer piekeren, wellicht komt er dan weer iets…
  6. pvl zeggen:
    Neem een voorbeeld aan Lidia. Die ziet elke dag wel iets wat haar raakt en blogt er dan over, maakt ons er deelgenoot van, omdat ze het te bijzonder vindt om aan onze aandacht te laten ontsnappen. Eigenlijk zoals wanneer je door de bergen heenzwoegt en dan een bijzonder uitzichtje ziet en de ander aan de mouw trekt en zegt “Hé, moet je dxe0t nou toch zien!”. Zoiets heb ik met ideeën en opinies die mensen uiten, waar ik dan van denk “ja, dat zeg je nou wel, maar …” en dan kan ik het niet laten om mijn eigen zegje erover te doen. Het heeft volgens mij dus vooral wat te maken met een bereidheid of zelfs onbedwingbare gedrevenheid om ervaringen te willen delen. Nu jij weer.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *