- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Volgens sommigen kan het niet anders of een intelligent wezen is verantwoordelijk geweest voor het ontstaan van al het leven. En dat wezen is … God! Zo zeggen ze dan. Bovendien is die God almachtig. Dat zijn twee flinke claims, maar zijn ze niet toch minstens een beetje, een heel klein beetje dan, overtrokken?
Laten we wel zijn, zó intelligent kan dat wezen toch niet zijn geweest. Of laat ik het anders zeggen, van een almachtig wezen verwacht ik een beduidend slimmer ontwerp dan nu is afgeleverd. Immers, er is nogal wat aan te merken op het ontwerp van het leven, zelfs al op het basisontwerp.
Ergens aan de basis ligt de aanvankelijk oneindige deling van cellen die zich in groepen specialiseren. Daardoor ontstaan na een tijdje allerlei aan elkaar gekoppelde organen die tezamen een organisme vormen. Als het inderdaad een wezen was dat het heeft bedacht, dan was het uiteraard een magnifiek idee om het zo aan te pakken. Een ware uitvinding, zeker weten. Maar om het nou het ultieme ontwerp te noemen, nou nee, dat gaat wat ver. Want het levert organismen op die eigenlijk zeer kwetsbaar zijn.
In werkelijk bijna elk orgaan kan het op bijna elk punt misgaan. Sommige problemen zijn wel op natuurlijke wijze reparabel, maar al vrij snel houdt het op en dan zit er niet veel anders op dan … dood laten gaan. Okay, als het organisme geluk heeft dan kan het nog best een tijdje doorleven, maar dan wel gemankeerd. Schreef ik geluk? Hmm, pech is misschien een beter woord hier.
En het is inderdaad de praktijk van elke dag. Heel veel mensen weten reeds vandaag uit eigen ervaring wat het is om gemankeerd door het leven te moeten. Okay, sommige mankementen zijn nog wel te verdragen, maar andere verpesten de kwaliteit van het leven wezenlijk. Kom bij die mensen aan met die fantastische verhalen over die almachtige God die toch maar mooi een intelligent ontwerp heeft gemaakt, en je ziet ze denken “Ja ja, geef mijn portie maar aan fikkie”.
In feite zijn er maar heel weinig mensen die ongemankeerd heel oud worden. Dat de mens zelf tegenwoordig God zo goed mogelijk te hulp schiet bij het repareren, mag dan iets uitmaken, maar is eigenlijk alleen maar een verder bewijs voor mijn hypothese dat destijds zeker niet het ultieme intelligente ontwerp is afgeleverd.
Maar wat zeur ik. Ik geloof immers helemaal niet in een God, en zeker niet in een almachtige. De enige theorie die ik niet uitsluit is dat in het verleden een of andere op zich best wel intelligente soort de natuur na wat experimenteren een beetje heeft gemanipuleerd. Ook wij mensen zijn immers tegenwoordig bezig met vergelijkbare experimenten.
Wie heeft er nog een iets slimmere blauwdruk voor een organisme op de plank liggen? De status van God lonkt. Of anders toch wel de Nobelprijs. Toch?
Zelf ben ik ben bezig in het boek van Klaas Hendrikse met de titel:
Geloven in een God die niet bestaat.
Heel verhelderend en makkelijk te lezen.
In feite is God een iets verzonnen iets, niets anders als afgoderij dus door de mensen zelf in het leven geroepen en verzonnen.
Door mensen die afgoderij zo afkeuren en in de praktijk doen ze dus zelf niets anders door maar hard te roepen dat als je maar in God gelooft, alles wel goed zal komen.
Mocht je het willen lezen, geef je maar een seintje.
Groetjes en nog vergeten te zeggen, veel plezier komende tijd met de tapas.
Geniet ervan.
Tapas ha! Na die van jou ben ik helemaal vol verwachting. 🙂