- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
De VUmc gaat dit jaar een nieuwe polikliniek openen waar men zich, volgens de Volkskrant, zal gaan bezighouden met vage klachten die in een breder team wellicht beter begrepen zullen worden. Omdat er nogal wat mensen met vage klachten zijn wordt een grote toeloop voorspeld.
Eerste commentaren waren niet alleen maar positief. Zo vallen nogal wat mensen over de term ‘vage klachten’. Zie bijvoorbeeld het forum over ME. Het is echter de vraag of dàt verwijt het VUmc is aan te rekenen. In hun persbericht wordt die term niet gebruikt. Zij spreken over ‘onbegrepen klachten’ en dat lijkt me al een stuk beter verwoord; de dokter en de patiënt begrijpen niet waardoor de, zeker voor de patiënt duidelijke, klachten veroorzaakt worden.
Een ander negatief commentaar van mensen is dat patiënten er toch weer zullen worden geconfronteerd met psychiaters en psychologen. Dat verwijt lijkt door het persbericht te worden gestaafd. Sterker, er wordt zelfs gesproken over een ‘polikliniek psychiatrie’.
Verder valt mij op dat men zich in de polikliniek verre gaat houden van alternatieve behandelmethoden en alles zal doen op basis van evidence-based-medicine, kortom dat men er alleen reguliere geneeskunde mag verwachten.
Het commentaar van Amanda Kluveld (Volkskrant, 12 januari 2008, p. 15 Forum) was zeer compact en alles-zeggend. Nou ja, alles-zeggend… Ik heb nog wel wat andere ideeën om over na te denken.
De VU zal in eerste instantie alleen maar interne doorverwijzing accepteren. Pas in 2009 mogen ook huisartsen doorverwijzen. Patiënten zelf mogen dus expliciet niet aankloppen zonder doorverwijzing. Gevolg zal wellicht zijn dat vooral de zeer assertieve, zeer goed gebekte patiënten er de draaideur zullen passeren. Zij moeten immers eerst een arts weten te overtuigen tot doorverwijzen.
Maar, let op, het zal dus ook moeten gaan om onbegrepen klachten. Laten we dat eens letterlijk nemen. Het niet-begrijpen van de patiënt lijkt er hierbij niet toe te doen. Het gaat om het niet-begrijpen van de arts. Alleen wanneer de arts zegt “ik begrijp er onvoldoende van, maar misschien heeft een andere arts meer kennis dan ik” zal er worden doorverwezen. Wat moet er gebeuren voordat een arts zoiets toegeeft?
In feite bepaalt ons medische model dat zo’n reactie minder vaak gemaakt wordt dan zou moeten.
Ten eerste denken veel artsen dat ze er wèl voldoende van begrijpen, maar dat er gewoon niet dàt aan te doen is dat de patiënt zou willen. In zo’n geval zal niet worden doorverwezen en schiet de patiënt dus totaal niets op met deze polikliniek. De klacht is immers niet onbegrepen, althans naar het oordeel van de expert.
Ten tweede menen veel artsen dat ze er weliswaar onvoldoende van begrijpen, maar dat er wel nuttiger zaken zijn waaraan medici hun kostbare tijd en middelen horen te besteden. Er wordt een afweging gemaakt tussen kosten (bijv. voor de samenleving) en baten (voor de patiënt) en die valt dan uit in het nadeel van de patiënt. Die laatste denkt natuurlijk vaak heel anders daarover, maar een doorverwijzing zal er niet snel in zitten.
Ten derde zijn er de artsen die niet zozeer zeggen “ik begrijp er onvoldoende van”, maar die zich opstellen als representant van ‘de specialist’: “Wij – de wereldgemeenschap van gespecialiseerde medici – begrijpen er nog onvoldoende van”. Ook zij zullen niet snel bereid zijn door te verwijzen. Immers, ze willen de patiënt behoeden voor nog meer teleurstelling.
Alleen de patiënt die zeer assertief en zeer goed gebekt (kortom, alleen de zeur) blijft aandringen op doorverwijzing, zal men ten langen leste met een zachte zucht verder verwijzen, om er maar zelf van af te zijn. De weledelzeergeleerde collega in de polikliniek is vast nog beter op de hoogte van de vele manieren om iemand het onvermijdelijke te laten accepteren. Over tot de orde van de dag; volgende patiënt graag.
Waarom haalde ik ons medische model erbij? De polikliniek is in feite een farce die alleen maar binnen het huidige medische model past. Het is een middeltje extra om reguliere artsen te laten doorverwijzen zodra ze er zelf niet meer uitkomen en ervan af willen. Veel beter kan het model zelf op de helling.
Het huidige model op de helling? Hoe dan?
Ten eerste zou het protocol-systeem herzien moeten worden. Artsen zijn als de dood om buiten het protocol om te werken. Dat lijkt nobel, maar daardoor zijn ze wel méér schuldig aan de buitensporige bezoeken die patiënten aan kwakzalvers afleggen dan ze denken. Ze laten gaten vallen waar andere ‘vermeende therapeuten‘ vervolgens hun brood zoeken.
Ook moeten de tien-minuten controles op de helling. Voor bepaalde controles zullen ze vast aan tien minuten genoeg hebben, maar een bepaalde groep patiënten kan geen recht worden gedaan in tien minuten. Op de televisie draait nu de serie House. Echte medici hebben vast hun bedenkingen bij deze serie, die immers vrijwel altijd eindigt met het stellen van de reddingbrengende diagnose. Toch laat deze serie iets zien waaraan het momenteel in (Nederlandse) ziekenhuizen ontbreekt: er wordt bij één patiënt uitgebreid geëxperimenteerd door een team. De afdeling heet ‘diagnostic medicine’. Het gaat om het diagnosticeren, hoeveel moeite dat ook kost, hoeveel tijd dat ook in beslag neemt.
Echte medici kunnen tegen ‘diagnostic medicine’ inbrengen dat er teveel tijd mee gemoeid is en dat daardoor andere patiënten niet aan de beurt komen. Echter, wat we nu veel zien is dat patiënten zich toch niet kunnen neerleggen bij de non-diagnose en een circuit induiken waar de ene na de andere specialist bezocht wordt. Alsof dàt niet kostbaar is!
Dus wat mij betreft alsjeblieft géén Polikliniek voor Onbegrepen Klachten. Meer heil verwacht ik van de oprichting van afdelingen ‘diagnostic medicine’ waar net zolang gezocht wordt tot zelfs de patiënt zegt “Nu vind ook ik het welletjes; dank u allen voor de moeite; WE weten het niet en IK zal ermee moeten leren leven, hoe hard dat me ook zal vallen”.
0 reacties op Alsjeblieft géén Polikliniek voor Onbegrepen Klachten