- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
De trojka ECB, IMF en Europese Commissie (die laatste onder voorzitterschap van Dijsselbloem) heeft het aangedurfd om van de Cypriotische spaarders een eenmalige bijdrage aan een ‘lening van 17 miljard’ te eisen. Hoe stom kan je zijn.
Er wordt geredeneerd dat er heel veel, met name Russisch, geld witgewassen gespaard wordt op Cyprus en dat de Cypriotische banken een wanbeleid hebben gevoerd. Stel dat dit zo is, dan had men het ook anders kunnen brengen. Ik zag een lokaal billboard waaruit mij duidelijk werd dat daar wel 4,25 procent rente wordt vergoed. Het betrof een Russische bank met filiaal aldaar. Naar ik aanneem is die bank populair bij de russen die veel spaargeld hebben. Wat zou er gebeuren als zo’n bank failliet ging? Dan zouden alleen alle spaarders met meer dan 100.000 euro hun spaargeld kwijt zijn. Voor hen geldt wellicht dat een eenmalige ‘bijdrage’ van bijv. 10 procent te prefereren is boven zo’n faillisement. Dan is er de andere, minder rijke, groep. Van hen wordt beweerd dat er nogal wat zijn die diverse rekeningen van tegen de 100.000 euro hebben. Juist hen willen ze ook een bijdrage laten betalen, vanuit het idee dat het eigenlijk om spaarders gaat die boven de 100.000 spaargeld hebben gestald. Echter, ik denk dat je dan per geval zou moeten proberen aan te tonen dat het inderdaad om zo’n sluwerik gaat.
Een beter argument lijkt mij te schuilen in dat toch wel erg hoge rentepercentage. De redenering zou dan moeten luiden dat die banken in de afgelopen jaren een te risicovol rentepercentage hebben geboden en dat al degenen die daarvan hebben geprofiteerd nu moeten bijdragen te voorkomen dat ‘hun’ bank inderdaad failliet moet worden verklaard. Zij moeten dit dan doen door te accepteren dat hun spaargeld de afgelopen jaren toch minder renderend was dan hen was voorgespiegeld.
Dat argument indachtig zou je ieders feitelijke bijdrage moeten koppelen aan de tijd dat het geld heeft mogen renderen. Dan zou de regeling moeten inhouden dat het rendement van laten we zeggen de afgelopen drie jaar wordt gekort met 50 procent. Dus als je drie jaar op rij een rente van 4 procent ontving, dan zou je 50 procent van iets meer dan 12 procent moeten terugbetalen. De effectieve rente van die drie jaar zou dan iets van 2 procent per jaar zijn geweest.
Kijk, dat is een redenering die je wellicht nog net kan ‘verkopen’ aan het publiek. En zelfs zou je deze redenering kunnen omarmen om dat hele idee van het depositogarantiestelsel op de helling te zetten. Je zegt er in feite mee aan de spaarder: Ja, het is jouw geld en ja, je krijgt de rente die we je beloven, maar nee, als we failliet dreigen te gaan behouden we het recht om een deel van die rente met terugwerkende kracht terug te vorderen.
Kijk, de spaarder zou natuurlijk kunnen redeneren dat het dan maar beter is om het geld net op tijd weg te halen; het bankrun scenario. Echter, het nadeel van het weghalen van je geld is dat er dan helemaal geen rente binnenkomt. Bovendien zouden we de terugvordering ook kunnen regelen via de belastingdienst, dus los van de vraag of er nog spaargeld bij de bank vaststaat.
