- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Waarom doen al die bijzondere toespraken mij al een tijdje helemaal niets meer? Mensen als Obama, Blair en Bos lieten menigeen – vooral ter linkerzijde – zwijmelen, Martin Luther King deed dat vandaag precies 50 jaar geleden met zijn “I have a dream”. Vanavond probeert Obama het weer, vanaf dezelfde plek waar King het destijds deed, op de trappen van het Lincoln Memorial in Washington. Die toespraken, inclusief die van King, laten me tegenwoordig helemaal koud. Of eigenlijk, ik hoor ze aan en krijg bij menige uitspraak het gevoel dat die persoon er helemaal niets van heeft begrepen. En ondertussen krijgt zo’n leider toch groots applaus.
Het baart me zorgen dat ook de leiders van de democratische landen de ene na de andere denkfout maken. Ze onderscheiden zich op dat punt maar matig van de gemiddelde burger en journalist. Weliswaar worden ze omringd door adviseurs. Laten we hopen dat er telkens minimaal eentje bij zit die de president, premier of minister ervan weet te overtuigen dat deze in een denkfout is vastgelopen.
Wil je voorbeelden? Tsja, waar moet ik beginnen… Wat te denken van het idee dat we echt een rode lijn moeten trekken op het punt van de inzet van chemische wapens en dus wel moeten ingrijpen nu Syrië ze heeft ingezet?! Zo’n redenering is gewoon pervers, althans als je in acht neemt wat de ultieme consequentie ervan inhoudt: Een erop gebaseerde militaire ingreep maakt nu eenmaal slachtoffers en dat is des te schrijnender als het allemaal achteraf toch genuanceerder lag of anders in elkaar bleek te zitten. Prima als je in principe tegen chemische wapens bent. Prima als je bereid bent daartegen op te treden. Maar het is niet prima als je uit een reflex optreedt omdàt er chemische wapens werden gebruikt. Er moet echt aandacht worden besteed aan de gehele context en het waarheidsgehalte van beweringen en ‘bevindingen’ alvorens je een besluit neemt. Wie een toespraak opbouwt, hoort zich daarvan rekenschap te geven en de reservering voor deze nuances in te bouwen. Dus niet: “Wanneer chemische wapens worden gebruikt wordt echt een rode lijn overschreden en zullen wij zeker ingrijpen.” Dus wel: “Wanneer chemische wapens worden gebruikt wordt wellicht een rode lijn overschreden en zullen wij ingrijpen minstens moeten overwegen, al zal dat ook dan niet kunnen zonder ons eerst van de echte omstandigheden te vergewissen.”
Ik vrees dat zo’n genuanceerde zin door de ghostwriters snel wordt doorgekrast en wordt vervangen door de boude uitspraak. Die klinkt namelijk veel fermer en dat appreciëren ‘we’ meer. Daarvan worden ‘we’ zelfs eventjes enthousiast, minstens tot we worden geconfronteerd met het eerste praktijkgeval. Dan blijkt dat die tweede zin toch slimmer zou zijn geweest.
Juist ‘inspirerende, visionaire toespraken’, dus vol met ‘duidelijk perspectief’ maken me argwanend, hoezeer de spreker er ook zelf in gelooft. Dat laatste is misschien nog wel het meest problematisch. Probeer zo iemand nog maar eens tot het inzicht te brengen dat die visionaire beelden zijn gebaseerd op de nodige denkfouten.
Overigens was er zonet bij Knevel & Brink een mooi debat tussen Han ten Broeke (VVD) en Harry van Bommel (SP) over het al of niet inzetten van militaire kracht tegen het Syrische regime. Ten Broeke is compleet vòòr en Van Bommel is fel tégen. Wat mij betreft maakte Van Bommel verreweg de minste denkfouten. Hij won op alle fronten. Valt me mee van hem, want menig ander standpunt van hem deel ik niet. Morgen is er debat over in de 2e kamer. Toch maar eens gaan volgen. Het kan allemaal immers zomaar de opmaat blijken te zijn naar WO III.
De propaganda tegen Assad is intussen een eigen leven gaan leiden, dus de media en allerlei minder geraffineerde politici lopen op de beslissingen vooruit. Wie weet wil Amerika best een vergeldingsmoab droppen op een minder gevoelig doelwit (geen Aleppo of Damascus dus) (het woord ‘vergelding’ alleen al, alsof zoiets mogelijk is zonder burgerslachtoffers). Ik denk dat Obama in een lastige situatie zit, want hij kan niet direct een nieuw Irak aangaan, maar Syrië blijft een doelwit, en dit is een hele goede gelegenheid.
Ik ben trouwens van mening dat de kans groter is dat het rebellengas betreft, want ik zou niet weten waarom Assad zijn eigen burgers met gifgas bestookt. Ik snap ook niet dat die ‘rode lijn’ bij chemische wapens moeten liggen, want die hoofdenafsnijderij en het importeren van jihadisten uit de hele wereld vind ik ook een prima reden voor de wereld om in te grijpen, bijvoorbeeld door jihadisten aan te houden en internationaal te stoppen met het bewapenen van het rebellentuig.
Oorlog is bovendien altijd alleen maar in het voordeel van tuig met macht, nooit in het voordeel van burgers die hun vrijheid willen.
In zoverre doen de toespraken mij iets dat ik het zat ben om te worden voorgelogen door media en leiders. Ik krijg een maagzweer van het schaamteloze liegen, zeker als er oorlogen mee worden gemotiveerd.
Misschien zijn het juist die politici die in de propaganda trappen.
Verder sterke woorden van je, in de goede betekenis van de term.
Maar okee, het klootjesvolk heeft ook niet zo’n lang geheugen, 60 procent of zo bij eenvandaag was voor ingrijpen, als dan wel het juiste smoesje erbij werd verkocht. Ik heb verwoed meegedaan met de enquete, maar het hielp niet. 🙁
De rationaliteit is ver weg bij die mensen, Obama incluis.
Ik heb het niet echt gevolgd omdat ik er het maagzuur van krijg, maar ik meen dat ik Cameron ook een raar betoog hoorde maken. Hij zei zoiets als het was bewezen dat Assad gifgas had ingezet, op grond van het ‘feit’ dat hij het al eerder had gedaan, maar bij mijn weten was het eerder ook niet meer dan een bewering geweest, het was niet bewezen.