Wat is er met me aan de hand?

Peter van Lenth
Volg me

Waarom doen al die bijzondere toespraken mij al een tijdje helemaal niets meer? Mensen als Obama, Blair en Bos lieten menigeen – vooral ter linkerzijde – zwijmelen, Martin Luther King deed dat vandaag precies 50 jaar geleden met zijn “I have a dream”. Vanavond probeert Obama het weer, vanaf dezelfde plek waar King het destijds deed, op de trappen van het Lincoln Memorial in Washington. Die toespraken, inclusief die van King, laten me tegenwoordig helemaal koud. Of eigenlijk, ik hoor ze aan en krijg bij menige uitspraak het gevoel dat die persoon er helemaal niets van heeft begrepen. En ondertussen krijgt zo’n leider toch groots applaus.

Het baart me zorgen dat ook de leiders van de democratische landen de ene na de andere denkfout maken. Ze onderscheiden zich op dat punt maar matig van de gemiddelde burger en journalist. Weliswaar worden ze omringd door adviseurs. Laten we hopen dat er telkens minimaal eentje bij zit die de president, premier of minister ervan weet te overtuigen dat deze in een denkfout is vastgelopen.

Wil je voorbeelden? Tsja, waar moet ik beginnen… Wat te denken van het idee dat we echt een rode lijn moeten trekken op het punt van de inzet van chemische wapens en dus wel moeten ingrijpen nu Syrië ze heeft ingezet?! Zo’n redenering is gewoon pervers, althans als je in acht neemt wat de ultieme consequentie ervan inhoudt: Een erop gebaseerde militaire ingreep maakt nu eenmaal slachtoffers en dat is des te schrijnender als het allemaal achteraf toch genuanceerder lag of anders in elkaar bleek te zitten. Prima als je in principe tegen chemische wapens bent. Prima als je bereid bent daartegen op te treden. Maar het is niet prima als je uit een reflex optreedt omdàt er chemische wapens werden gebruikt. Er moet echt aandacht worden besteed aan de gehele context en het waarheidsgehalte van beweringen en ‘bevindingen’ alvorens je een besluit neemt. Wie een toespraak opbouwt, hoort zich daarvan rekenschap te geven en de reservering voor deze nuances in te bouwen. Dus niet: “Wanneer chemische wapens worden gebruikt wordt echt een rode lijn overschreden en zullen wij zeker ingrijpen.” Dus wel: “Wanneer chemische wapens worden gebruikt wordt wellicht een rode lijn overschreden en zullen wij ingrijpen minstens moeten overwegen, al zal dat ook dan niet kunnen zonder ons eerst van de echte omstandigheden te vergewissen.”

Ik vrees dat zo’n genuanceerde zin door de ghostwriters snel wordt doorgekrast en wordt vervangen door de boude uitspraak. Die klinkt namelijk veel fermer en dat appreciëren ‘we’ meer. Daarvan worden ‘we’ zelfs eventjes enthousiast, minstens tot we worden geconfronteerd met het eerste praktijkgeval. Dan blijkt dat die tweede zin toch slimmer zou zijn geweest.

Getagd , , , , , . Bladwijzer de permalink.

Over Peter van Lenth

Vroeguh was ik hartstikke links en gaf ik op rechts af. Maar ja, de tijden veranderen en ik ben tot nieuwe inzichten gekomen. Welke? Lees mijn artikelen.

0 reacties op Wat is er met me aan de hand?

  1. Tja, door de kop dacht ik even dat er een enge ziekte was opgedoken. Maar met jou is dus niets aan de hand. Wat het appreciëren van toespraken van leiders tenminste. Als oorzaak zie ik geen “denkfouten” wat dat in dit kader ook moge zijn. Maar een combinatie van het ook niet weten (inclusief de adviseurs) en (dus) nergens in geloven. Volgens mij kunnen dergelijke toespraken alleen inspireren als er een duidelijk perspectief geboden wordt waar de spreker zelf ook in gelooft. Voor een regerend president van de VS met een problematisch congres en senaat komen daar nog een aantal beperkingen bij die het niet spontaner maken.
  2. pvanlenth zeggen:

    Juist ‘inspirerende, visionaire toespraken’, dus vol met ‘duidelijk perspectief’ maken me argwanend, hoezeer de spreker er ook zelf in gelooft. Dat laatste is misschien nog wel het meest problematisch. Probeer zo iemand nog maar eens tot het inzicht te brengen dat die visionaire beelden zijn gebaseerd op de nodige denkfouten.
    Overigens was er zonet bij Knevel & Brink een mooi debat tussen Han ten Broeke (VVD) en Harry van Bommel (SP) over het al of niet inzetten van militaire kracht tegen het Syrische regime. Ten Broeke is compleet vòòr en Van Bommel is fel tégen. Wat mij betreft maakte Van Bommel verreweg de minste denkfouten. Hij won op alle fronten. Valt me mee van hem, want menig ander standpunt van hem deel ik niet. Morgen is er debat over in de 2e kamer. Toch maar eens gaan volgen. Het kan allemaal immers zomaar de opmaat blijken te zijn naar WO III.

  3. Kan zijn, volgens mij zijn de toespraken de laatste tijd niet “bijzonder” en kunnen ze je daarom alleen al niets doen. Het is moeilijk aan een werkelijk bevlogen toespraak weerstand te bieden: “Yes we can”. Ik ga zeker niet naar TK kijken, alleen al omdat het onbelangrijk is wat het standpunt van de TK is voor wat er gaat gebeuren. Moeten we trouwens niet weer eens koffie drinken of zo?
  4. Els zeggen:
    Syrië staat al heel lang op de nominatie om te worden aangevallen. De oorlogspropaganda maakt tegenwoordig gebruik van de gelegenheidsleugen. Nou is deze gifgastoestand wel een mooie gegelenheidsleugen, maar de VS zit nog te diep in de catastrofe van Irak. De Amerikanen zijn nog niet de vele Amerikaanse doden vergeten, dus die zitten niet te wachten op alweer zo’n oorlog. Ook weten velen nog te goed dat de massavernietigingswapens van Irak een leugen was.

    De propaganda tegen Assad is intussen een eigen leven gaan leiden, dus de media en allerlei minder geraffineerde politici lopen op de beslissingen vooruit. Wie weet wil Amerika best een vergeldingsmoab droppen op een minder gevoelig doelwit (geen Aleppo of Damascus dus) (het woord ‘vergelding’ alleen al, alsof zoiets mogelijk is zonder burgerslachtoffers). Ik denk dat Obama in een lastige situatie zit, want hij kan niet direct een nieuw Irak aangaan, maar Syrië blijft een doelwit, en dit is een hele goede gelegenheid.

    Ik ben trouwens van mening dat de kans groter is dat het rebellengas betreft, want ik zou niet weten waarom Assad zijn eigen burgers met gifgas bestookt. Ik snap ook niet dat die ‘rode lijn’ bij chemische wapens moeten liggen, want die hoofdenafsnijderij en het importeren van jihadisten uit de hele wereld vind ik ook een prima reden voor de wereld om in te grijpen, bijvoorbeeld door jihadisten aan te houden en internationaal te stoppen met het bewapenen van het rebellentuig.

    Oorlog is bovendien altijd alleen maar in het voordeel van tuig met macht, nooit in het voordeel van burgers die hun vrijheid willen.

    In zoverre doen de toespraken mij iets dat ik het zat ben om te worden voorgelogen door media en leiders. Ik krijg een maagzweer van het schaamteloze liegen, zeker als er oorlogen mee worden gemotiveerd.

    • pvanlenth zeggen:

      Els: De propaganda tegen Assad is intussen een eigen leven gaan leiden, dus de media en allerlei minder geraffineerde politici lopen op de beslissingen vooruit.

      Misschien zijn het juist die politici die in de propaganda trappen.

      Verder sterke woorden van je, in de goede betekenis van de term.

      • Els zeggen:
        Ik heb vaak ook het gevoel dat juist politici erin trappen. Misschien is het een bepaald slag mensen dat zich makkelijk laat meeslepen door de mensen waarmee ze zich omringen. Ik denk nog aan Wim Kok, die toen er vliegtuigen in de Twin Towers vlogen zei: ik hoop dat Amerika hierop verstandig en met beleid zal reageren. Ik vond dat ie het goed had gezegd. Toen werd hij even achter de schermen bij de leiding geroepen, we hebben geen idee met wat voor ‘bewijzen’ hij daar werd geconfronteerd, en opeens was hij voorstander van een dolle inval in Afghanistan om daar ene Bin Laden te vangen. Achter de schermen kon hij blijkbaar makkelijker worden gemanipuleerd dan in een openbare discussie.

        Maar okee, het klootjesvolk heeft ook niet zo’n lang geheugen, 60 procent of zo bij eenvandaag was voor ingrijpen, als dan wel het juiste smoesje erbij werd verkocht. Ik heb verwoed meegedaan met de enquete, maar het hielp niet. 🙁

        • En nu is er dan Kerry, die vurig betoogt dat het bewijs voldoende en overtuigend is geleverd. En dat op basis van het werk van inlichtingendiensten. Waarvan we weten dat die soms zo hun eigen strategie volgen om dingen voor elkaar te krijgen. Het bewijs? Ze weten waarvandaan er is geschoten, zoiets. En dat de Syriërs de getroffen wijk de dagen erna nog meer hebben gebombardeerd, om bewijs weg te bombarderen. Kijk, dat vind ik nou echt het type ‘bewijsvoering’ dat gezocht is om je eigen gelijk te kunnen volhouden.
          De rationaliteit is ver weg bij die mensen, Obama incluis.
  5. Els zeggen:
    Goed om die denkfouten eens onder de loep te nemen trouwens. Volgens mij schemert er toch een pacifistische grondhouding doorheen, want als je op denkfouten gaat letten, is er nog maar zelden een grond voor een militaire aanval. 🙂

    Ik heb het niet echt gevolgd omdat ik er het maagzuur van krijg, maar ik meen dat ik Cameron ook een raar betoog hoorde maken. Hij zei zoiets als het was bewezen dat Assad gifgas had ingezet, op grond van het ‘feit’ dat hij het al eerder had gedaan, maar bij mijn weten was het eerder ook niet meer dan een bewering geweest, het was niet bewezen.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *