- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Vanavond was er een debat bij Pauw & Witteman. SGP-voorman Van Der Staaij bekritiseert de reclames die een relatiebemiddelingsbedrijf de laatste tijd toont. Daarin worden getrouwde mensen ertoe aangezet om vreemd te gaan. Goed, dat zijn vast niet de precieze woorden die in de reclame worden gebruikt, maar het geeft wel de uitleg weer die mensen als Van Der Staaij eraan geven. Aan de andere zijde van de tafel zaten seksuologe Goedele Liekens en advocaat Gerard Spong. Mijn hemel, wat deden beiden verongelijkt over deze kritiek van de SGP-voorman. Het leek wel alsof ze persoonlijk betrapt waren.
De SGP heeft een steekproef laten doen, zo vertelde Van Der Staaij, en er zou uit blijken dat 70 procent van de respondenten het in dit geval met de SGP eens is, los van het verdere gedachtengoed van de SGP: Dat soort reclame zou niet mogen plaatsvinden, want het ondermijnt de moraal dat getrouwden elkaar trouw hebben beloofd. Het werkt in de hand dat mensen vreemdgaan sociaal acceptabel gaan vinden en dat vindt men een verkeerde ontwikkeling.
Zijn verhaal zit gewoon logisch in elkaar en het verbaasde mij dan ook best dat de redactie van Pauw & Witteman evengoed mensen kon vinden die het tegen hem op wilden nemen. Maar afijn, misschien zie ik argumenten aanvankelijk over het hoofd, dacht ik bij aanvang van het debat, en dus wachtte ik benieuwd af wat Liekens en Spong zouden inbrengen. Dat was schrikken! De agressie droop ervan af, zeker bij Spong. Die zat volledig op de bok van het standpunt dat ‘de overheid’ zich daarmee helemaal niet mag bemoeien. En aangezien Van Der Staaij een politicus is gold dat dus ook voor hem en zijn partij. Hij sprak er feitelijk schande van en hief vermanend de vinger, onder verwijzing naar het recht op vrijheid van meningsuiting en het recht op privacy. Daarmee diskwalificeerde deze jurist zich compleet, zo oordeel ik, want ik verwacht van onze politici wel degelijk dat ze erop toezien dat onze Nederlandse normen en waarden beschermd worden. Het hele argument van de privacy slaat hier gewoon als een tang op een varken; idem geldt voor het recht op vrijheid van meningsuiting. Van Der Staaij wees er terecht op dat in de wet wel degelijk het nodige wordt gezegd over ’trouw’ en ’trouwen’. Daarmee is ook dit onderwerp in principe geschikt voor bespreking in de Tweede Kamer. Wat mij betreft mag dat niet impliceren dat we het individuen mogen verbieden vreemd te gaan. Wel mag het tot gevolg hebben dat we vreemdgaan niet willen propageren (via reclame) als doodnormaal, althans als we dat bij meerderheid vinden. Liekens zat meer op de toer van het wetenschappelijke onderzoek, dat zou volstrekt tegenspreken dat de kinderen van vreemdgaande ouders daarvan ook maar enige last zouden hebben in hun ontwikkeling. Hoe ongeloofwaardig kan je jezelf maken op de televisie binnen een enkele minuut. Haar hele autoriteit als seksuologe verdween als sneeuw voor de zon.
Ik ben flink geschrokken van het slappe verweer van Liekens en Spong. Van Der Staaij haalde nog even flink uit naar Spong: “Ik heb u geen enkele positieve opmerking horen maken over trouw.” Waarop Spong met het hem zo typerende gezicht antwoordde: “Waarom zou ik!” Tsja, dan ben je toch uitgepraat?! Het is duidelijk: Deze wedstrijd was een klinkende overwinning voor de SGP.
UPDATE – Zie hieronder artikel 7 uit onze grondwet. Het betreft het artikel dat de vrijheid van meningsuiting garandeert. Let ook vooral op 7.4. Lijkt me nogal van belang. Het komt erop neer dat mensen niet moeten denken dat commerciĆ«le reclame een vorm van meningsuiting is die al evenzeer beschermd moet worden.
Artikel 7 Grondwet
1. Niemand heeft voorafgaand verlof nodig om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.
2. De wet stelt regels omtrent radio en televisie. Er is geen voorafgaand toezicht op de inhoud van een radio- of televisieuitzending.
3. Voor het openbaren van gedachten of gevoelens door andere dan in de voorgaande leden genoemde middelen heeft niemand voorafgaand verlof nodig wegens de inhoud daarvan, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet. De wet kan het geven van vertoningen toegankelijk voor personen jonger dan zestien jaar regelen ter bescherming van de goede zeden.
4. De voorgaande leden zijn niet van toepassing op het maken van handelsreclame.
Gezien mijn/ons verleden mag ik me gerust ruimdenkend op dat gebied noemen, maar vreemdgaan is wel iets anders dan iets (kortstondig of langdurig) met een ander hebben na instemming, zal ik maar zeggen. Ik vind ontrouw/vreemdgaan eigenlijk niet een natuurlijke behoefte. Het woordje ‘bepaalde’ doet er eigenlijk nogal toe. Alle zeden die echt tegen onze natuur ingaan zijn natuurlijk problematisch. Mocht vreemdgaan echt een natuurlijke behoefte zijn, dan zouden we onze zeden moeten aanpassen. Maar vooralsnog houd ik het erop dat het te vergelijken is met liegen en bedriegen. Hoe zouden we het vinden als een commercieel bedrijf ons diensten ging aanbieden om te liegen en te bedriegen? Niks mis mee?