- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
De islamitische groepering ISIS verovert nu ook veel terrein in Irak. Irak? Dat is toch dat land waar de Amerikanen zich net uit hebben teruggetrokken omdat de Irakezen het nu zelf wel kunnen controleren?! Dat controleren lukt de democratisch gekozen regering dus blijkbaar toch niet. Het schijnt dat de mannen van het leger – mede opgeleid door de Amerikanen – amper gemotiveerd zijn en bij het minste geringste wegvluchten, daarbij hun wapens achterlatend. Het schijnt ook mee te spelen dat teveel van deze mannen soenniet zijn en niet graag vechten tegen de soennieten van de ISIS. De komende dagen zullen we vast getrakteerd worden op aanvullende analyses over het Irakese leger.
Hoe dan ook, ik denk dat het volgende onontkoombaar is: Er is nu echt haast bij geboden dat Het Westen, Afrika, Het Midden-Oosten, Het Zuid-Oosten en Het Oosten de handen ineenslaan en met hun gezamenlijke legers optrekken tegen groeperingen als de ISIS. Daarbij moeten ze niet met de ene hand op de rug gaan vechten, maar echt meedogenloos worden. Laten ze maar beginnen in Irak. De Irakese regering doet er goed aan de internationale gemeenschap om hulp te vragen. Die internationale gemeenschap doet hen daarmee een grote dienst, maar is zelf absoluut gebaat bij die strijd. Dat zou toch iedere burger in alle landen moeten inzien. De steun vanuit de diverse bevolkingen zou enorm moeten zijn. Groepen als ISIS, Taliban, Boko Haram en Al-Qaida kan het beste de oorlog worden verklaard. Het zijn immers groeperingen die zich tot doel hebben gesteld om uiteindelijk de heerschappij over te nemen, soms ogenschijnlijk beperkt tot een bepaald land, maar uiteindelijk zelfs over de hele wereld. Dat kan een beetje democratie niet tolereren.
Het doet aan Hezbollah denken, die organisatie zorgt ook voor basisvoorzieningen.
Wat betreft de zelfbenoemde internationale gemeenschap, het doel daarvan is, vrees ik, zoveel mogelijk instabiliteit in Irak, dan vloeit de olie westwaarts, en heeft USrael geen last van Irak.
Dan nog even taalkundig, het gaat hier niet om controleren van treinkaartjes, maar om macht, beheersen.
Ongewenste organisaties of personen beschuldigen wereldheerschappij te willen is zo oud als de wereld, de Britten, die wereldheerschappij hadden, beschuldigden Hitler daar al van.
Jefcooper: “Wat betreft de zelfbenoemde internationale gemeenschap, het doel daarvan is, vrees ik, zoveel mogelijk instabiliteit in Irak, dan vloeit de olie westwaarts, en heeft USrael geen last van Irak.”
Ja, zoiets las ik ook vandaag in de Volkskrant. Nou ja, niet ‘zoveel mogelijk instabiliteit’ maar wel dat Het Westen wil voorkomen dat er te grote anti-westerse machtsblokken ontstaan. Lijkt op zich geen verkeerde strategie, ware het niet dat het zo uitpakt dat gemene kleine anti-alles groeperingen straffeloos om zich heen blijken te gaan meppen. Het is alsof je duizenden kleine roofdieren alle vrijheid geeft door tientallen grote roofdieren onschadelijk te maken. Wij westerlingen denken altijd dat de machthebbers in die landen ‘gewoon’ wreed en corrupt zijn, daarmee niet getuigend van goed besef van hun geschiedenissen. In die landen is het wellicht onmogelijk om op een nette westerse manier de boel te leiden. Harde rebellen worden er in toom gehouden door harde dictators. Hoe is het gezegde ook alweer: “Elk land krijgt de regering die het verdient”. Als westerlingen de dictators onderuit schoffelen, krijgen die harde rebellen de gelegenheid om te handelen.
Met name Europese landen meenden rebellen te moeten steunen, al was het maar door het Syrische regime te boyotten. Onverstandig in mijn ogen. Je kan beter Assad steunen en daarbij hem dwingen zo netjes mogelijk voor zijn volk te zorgen. Idem moet nu Maliki worden gesteund.