- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Hansje en zijn moeder hebben de aandacht weten te trekken van de kinderombudsman. Er zijn (minstens?) twee filmpjes door de moeder op internet gezet. De eerste betreft een ontmoeting in een omgangshuis waar de moeder Hansje voor kort moet overdragen aan jeugdzorg zodat de vader Hansje kan spreken in het kader van een omgangsregeling. De tweede betreft later die week (neem ik aan) wanneer jeugdzorg samen met de politie Hansje komt ophalen omdat de kinderrechter heeft besloten dat Hansje uit huis geplaatst moet worden.
Op het eerste filmpje zien we een moeder die weliswaar geregeld ZEGT dat ze wil meewerken en het kind tijdelijk wil overdragen, maar ze zendt met haar lichaam er volkomen mee in strijd zijnde signalen uit – denk aan omarmen en over de bol aaien – die het kind er dan ook inderdaad toe aanzetten om zich op zijn allerhevigst te verzetten tegen de tijdelijke overdracht. Idem geldt voor het tweede filmpje waarin bijvoorbeeld haar stem voor het kind de boodschap van groot naderend onheil uitstraalt. De gemiddelde kijker vindt het allemaal hartverscheurend en door merg en been gaand. Het gros van de mensen sympathiseert met Hansje en zijn moeder en walgt van Jeugdzorg, een enkeling neemt het op voor Jeugdzorg en de politie, en vrijwel niemand neemt het de moeder kwalijk, afgezien van dat men vindt dat ze het niet had moeten plaatsen op internet omdat Hansje er nog jaren door achtervolgd zal worden.
De kinderombudsman blijkt tot de eerste categorie te behoren en dat wordt hem kwalijk genomen door hoogleraar Bruning en Jeugdzorg. “De beelden tonen niet alles”, aldus Jeugdzorg-directeur Ellen Roskes. Ik behoor tot de derde categorie. Zonder ook maar iets van de vader te hoeven weten (zit deze gevangen en sloeg hij zijn kind?) weet ik wel dat de moeder behoorlijk fout zit in haar manier van omgaan met haar kind. Zeker, menig moeder zal de gevoelens die zij voor haar kind betoont herkennen. Menig moeder zou vergelijkbaar handelen als haar kind werd weggerukt. Maar hier is iets aan de hand dat niet voor die ‘menige moeders’ geldt: De kinderrechter en Jeugdzorg hebben hun uiterste best gedaan om verstandige beslissingen te nemen, de moeder hoort dat te accepteren en mee te werken. ‘Menige moeder’ zou dat ook zeker doen. Hebben de kinderrechter en Jeugdzorg toch niet hun uiterste best gedaan volgens deze moeder? Dat kan, maar dan nog hoort deze moeder het op een andere manier aan te pakken. Zij hoort het zo aan te pakken dat zij niet mede de schuld kan krijgen van een trauma dat het kind kan oplopen in zo’n situatie. Iedere verstandige moeder zal dit belang belangrijk genoeg vinden om zulke heisa te voorkomen, zelfs al vindt zij de beslissing van de kinderrechter fout.
Tot zover mijn oordeel over de moeder. Dan nu de kinderombudsman. Deze erkent weliswaar dat ouders er geen gewoonte van moeten maken om zulke filmpjes op internet te gaan zetten, om het kind niet te schaden. Maar tegelijkertijd vond hij het voldoende signaal om een onderzoek te starten. En passant hoorde ik hem gisterochtend op Radio 1 dingen zeggen die de medewerkers van Jeugdzorg hem niet in dank zullen afnemen. Mijn standpunt is dat ombudsmannen hun onderzoek in stilte moeten doen en pas achteraf moeten komen met hun resultaten (zo ze die al publiceren, want het zal vaak ook gaan om bemiddeling). In dit geval had Marc Dullaert, de kinderombudsman, moeten volstaan met zeggen ervan te hebben kennisgenomen. Punt. Dus niet zich er op de radio over gaan uitlaten. Hij betoonde zich daar vooringenomen en berokkent inderdaad Jeugdzorg schade. Wie o wie moet dat nu weer gaan repareren? Tuurlijk, als zijn onderzoek uitwijst dat Jeugdzorg bepaalde dingen verkeerd aanpakt, dan mag hij dat – geabstraheerd – in een rapport melden. Maar hij is vooral géén politieke partij en zijn persoonlijke idee van bijvoorbeeld rechtvaardigheid hoort geen rol te spelen. Zijn evaluatie mag wel de kritiek bevatten dat Jeugdzorg zich niet blijkt te houden aan eigen beleid, maar het mag niet de kritiek bevatten dat Jeugdzorg zijn beleid moet bijstellen. Dat laatste is namelijk een recht van politieke partijen, niet van een ombudsman.
Mensen die menen dat Jeugdzorg zich niet aan eigen beleid houdt moeten inderdaad bij de kinderombudsman zijn. Mensen die het beleid van Jeugdzorg willen bekritiseren moeten zich wenden tot hun politieke partij. Idem geldt voor de ombudsman van de overheid. Denkt men dat de overheid eigen regels overtreedt? Schakel de ombudsman in. Wil men de regels veranderen? Ga naar je politieke partij.
