- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Hieronder een vertaling van een pagina uit Alan Dershowitz’ boek ‘A Case for Israel’:
Op 23 augustus 1929 werd Hebron aangevallen. Ongewapende yeshiva studenten werden vermoord, huizen van joden werden aangevallen en hun bewoners werden afgeslacht. Zestig joden vonden de dood en de overigen werden de stad uitgejaagd. De synagogen werden ontheiligd. Voor het eerst in eeuwen waren er geen joden meer in Hebron. De grootmoefti’s politiek van etnische zuivering van joodse burgers had alle kenmerken van vergelding. […] Het oproer bereikte al snel Safad, waar 45 joden werden vermoord of ernstig verwond. Nog meer moorden vonden plaats in andere joodse gebieden in Palestina. Uiteindelijk werden 133 joden vermoord en 339 verwond.
De Britten veroordeelden de “monsterlijke acties gepleegd door genadeloze en bloeddorstige kwaadaardige lieden”. Ze waren woest over de “moorden uitgevoerd op weerloze leden van de joodse gemeenschap … die gepaard gingen, zoals in Hebron, met acties van onuitspreekbare wreedheid.” Ze gaven de schuld voor de moorden aan “raciale animositeit van de kant van de Arabieren”. In een poging om zichzelf tegen de beschuldiging dat hij de aanstichter was geweest te verdedigen, gaf de grootmoefti juist de schuld aan de slachtoffers. Citerend uit ‘De protocollen van de wijzen van Zion’ claimde Husseini dat het juist de joden waren geweest die de moslims aanvielen. De Britten wisten dat het vooraf geplande geweld geïnspireerd was door de grootmoefti met de bedoeling een duidelijke boodschap af te geven dat er nog meer geweld zou volgen tenzij de Britten akkoord zouden gaan met de reductie van de immigratie. Maar in plaats van hard op te treden tegen de veroorzakers van dit moslimgeweld, straften de Britten de slachtoffers door precies te doen wat de grootmoefti wilde: een reductie van de joodse immigratie en een verklaring door de Britse Hoge Commissaris dat de Balfour Declaratie een “kolossale blunder” was geweest.
Het zou niet de laatste keer zijn dat de Britten gecalculeerd terroristisch geweld tegen ongewapende joodse burgers zouden belonen. Inderdaad, het was het begin van een patroon: bijna elke keer dat de joodse gemeenschap vooruitgang leek te boeken, zou de grootmoefti de terrorisme-kaart spelen en zo aanzetten tot het vermoorden van onschuldige joden. De Britten raakten ervan overtuigd dat de Arabieren “irrationeel” waren en dat hun eisen daarom maar beter konden worden ingewilligd. […] Er werd minder verwacht van de “irrationele” Arabieren dan van de “beschaafde” joden. (Deze vorm van dubbele-standaard racisme – racisme ten opzichte van, maar uiteindelijk ook in het voordeel van de Arabieren – hebben we in de tegenwoordige tijd weer geregeld zien terugkeren.)
‘De Palestijnen moeten begrijpen dat ze verloren hebben’.
Helaas voor Derschowitz denken de Palestijnen daar anders over, en terecht, steeds meer landen erkennen de Palestijnse staat.
Waarom hier een propaganda verhaaltje van deze gek is vertaald, ik zou het niet weten.
Lekker inhoudelijk weer, niet dus. Verder, je weet toch dat ook ik partij gekozen heb?! Dan vindt je mij wellicht ook een gek. Prima, maar dan zet ik wel een ban op je verdere, niet-inhoudelijke, commentaren.
Daarvoor een reactie bij Mondoweiss van een jurist met een schier encyclopedische historische kennis van het I/P-conflict (onder de naam Hostage) inzake die context, waarin joden de oorzaak van de tragedie bij extremistische zionisten neerlegden, om vervolgens ten prooi te vallen (aan pogingen) tot excommunicatie:
= A little later (er ging nogal wat aan vooraf, zoals zelfs ex-minister BZ Shlomo Ben-Ami getuigt A.F.) on in 1923, Jabotinsky representing the right wing Zionists publicly wrote about the absolute necessity of using an iron wall of British or Jewish bayonets against the Palestinians in order to facilitate the Zionist colonial enterprise and the dismemberment of the other “still living nation” that inhabited the land. Members of Betar, Ahdut Ha’avodah, and Histradut subsequently staged a paramilitary propaganda march on the Western Wall on Tisha B’Av. They were carrying Jewish national flags and singing the Zionist anthem Ha-Tikvah. Given the fact that the raison d’etre of this march was to put on a provocative display of Zionist triumphalism (and xenophobia) it is small wonder that it triggered extreme animosity. The desecration led to a huge counter-demonstration by the Muslims. Martin Buber and the members of Brith Shalom said that the Zionist demonstrations had clearly violated the status quo and that it was widely perceived as the catalyst for the ensuing 1929 riots. Buber and the Brith Shalom were publicly excoriated, for providing an accurate analysis of the situation. Richard Goldstone got the modern version of the Brith Shalom treatment (dit over het onderzoek inzake operatie Cast Lead A.F.) =
Voor de rest hoef je slechts te onthouden dat > 80% van de (onderbouwde) kritiek op het zionisme en het doen en laten van de staat Israël van joodse origine is.
Arjan, ik ben me zeer bewust van dat facet, van waar te beginnen en wat voor invloed dat heeft op de schuldvragen. Idem Dershowitz. Dershowitz begon dit stukje ook niet waar ik ermee begon. Hij laat het wel degelijk voorafgaan door een beschrijving van wat er de jaren daarvoor voorviel. Wel wijkt zijn beschrijving af van wat jij beschrijft. Hij beschrijft waarom en wanneer de grootmoefti werd gekozen tot vertegenwoordiger van de moslims aldaar en hoe deze op allerlei momenten flyers liet verspreiden die de lokale moslims aanzetten tot haat en ook tot terreur. (Je weet natuurlijk dat deze grootmoefti in WOII totaal samenwerkte met nazi-Duitsland en niet slechts in de marge.)
Het zal vast zo zijn dat de nodige joden ook dingen deden die mensen als deze grootmoefti een zekere aanleiding gaven om dingen te beweren, maar dan nog is het een feit dat de slachtingen te gruwelijk voor woorden waren. Zelfs als een groep slecht behandeld wordt heeft die groep nog geen recht (juridisch èn moreel) om van die anderen de kop eraf te slaan, zal ik maar zeggen. En dat is wat er wèl gebeurde. Dus zelfs in jouw schets van de voorgeschiedenis blijft het een feit dat er barbaars werd gehandeld door de lokale moslims.
Het ging mij om de laatste allinea en de, gek genoeg tussen haakjes staande, laatste regel. Wie wil weten wie ‘begonnen’ is, kan inderdaad beter een geheel boek lezen (ook Dershowitz is dan evengoed een goeie, in mijn ogen). Maar mij gaat het er nu vooral om de lezer ervan bewust te maken dat terroristen niet altijd NIET hun zin krijgen.
Dat zoiets verzet oproept, hoe bestaat het.
Hoe het mogelijk is dan nog nu er mensen zijn die dit simpele gegeven ontkennen, dat is het verbazingwekkende.
Destijds waren er alleen joden die er land kochten.
Het enige wat je daarmee bereikt is versterken van de overtuiging dat er met zionisten in overleg niets kan worden bereikt.
Het is geen bewering, het is een feit.