Voor vervolging Wilders is een nieuw wetsartikel nodig

• Over
• Laatste berichten

Volg me

Peter van Lenth

Vroeguh was ik hartstikke links en gaf ik op rechts af. Maar ja, de tijden veranderen en ik ben tot nieuwe inzichten gekomen. Welke? Lees mijn artikelen.

Volg me

Laatste berichten van Peter van Lenth (alles zien)

• Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
• Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
• De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021

Het OM heeft besloten Wilders te vervolgen en legt de focus op de begrippen racisme en onverdraagzaamheid. Ik vraag me dan af: Wie is of zijn ‘het OM’? Die vraag doet er wel toe, want als ik ‘het OM’ was, dan was er absoluut niet tot vervolging overgegaan. Tuurlijk, ik ben niet een juridisch professional. Maar ik ben wel redelijk op de hoogte van de Nederlandse wet en ik zie geen artikel dat een vervolging rechtvaardigt. Goed, de rechter dan. Het lijkt mij dat ik als rechter de eis al meteen zou afwijzen. Immers, er wordt vervolgd vanwege vermeend racisme. Een onhoudbaar standpunt, want ten eerste zijn Marokkanen niet een (exclusief) ras en ten tweede is Wilders op allerlei momenten er overduidelijk over geweest dat zijn standpunt slechts een deel van de Marokkanen betreft.

Er is echter al een tijdje iets geks gaande. Sommige mensen zijn het begrip racisme steeds verder gaan oprekken. Ze zeggen dat je het niet meer zo letterlijk moet nemen en dat ook anderssoortige groepen dan echte rassen eronder vallen. Overigens bestaan er niet eens rassen, althans volgens de biologen. Er bestaan wel hondenrassen, maar geen mensenrassen, zoiets. Maar volgens mij keken de oorspronkelijke makers van de wetten waarin racisme wordt gedefinieerd er zo niet tegenaan. Die makers hadden wel degelijk een streng idee over rassen. Het lijkt me dat hùn gedachtengoed moet worden gerespecteerd bij het toepassen van zo’n wet. Het kan niet zo zijn dat we hetzelfde wetsartikel zomaar gaan oprekken zodra een zekere groep besluit de definitie van racisme op te rekken. Toch lijkt uitgerekend dat nu te gebeuren.

De nadruk op onverdraagzaamheid is al even opvallend. Immers, onverdraagzaamheid is niet hetzelfde als haat, althans niet in de originele definitie van haat. Maar misschien zijn dezelfde mensen die het begrip racisme zijn wezen oprekken ondertussen ook aan de haal gegaan met het begrip haat?

Goed, stel je voor dat er een wetsartikel geschreven moest worden dat verbiedt wat Wilders gezegd en gedaan heeft, hoe zou het er dan moeten uitzien. Het zou moeten gaan over de burgers van een ander land, over dat we niet min mogen praten over hen, over dat we die mensen moeten verdragen, en zo we dat niet – of niet de hele tijd of niet jegens eenieder van hen – doen, dat we dan in overtreding zijn, dat we dan blijkbaar anderen opjutten om al evenzeer onverdraagzaam te zijn jegens die burgers van een ander land.

Wat mompel je nu? Ah, het ging niet om Marokkanen die in Marokko wonen, maar om Nederlanders die uit Marokko komen? Heel goed. Maar waarom heeft dan al minstens een decennium lang geen enkele journalist een probleem met het benoemen van die medelanders als Marokkanen?? Zou het zo kunnen zijn dat de andere Nederlanders nogal wat reden hebben om niet zozeer te spreken over Marokkaanse Nederlanders, maar simpel over Marokkanen, juist omdat ze waarnemen dat zeer velen van deze medelanders zich nogal weinig aan de Nederlandse cultuur gelegen laten liggen en die van Marokko daarentegen juist van harte omarmen? Ik constateer dat het blijkbaar niet als min wordt gezien dat deze medelanders gewoon Marokkanen worden genoemd.

Terug naar dat nog te vormen wetsartikel. Dat moet dus gaan over de bejegening van burgers van andere landen of afkomstig uit andere landen. Gaan we het algemeen formuleren? Ofwel, mogen we geen enkel ander land min bejegenen? Of gaan we nader specificeren welke landen wel, en welke landen niet min bejegend mogen worden? Dat lijkt mij een probleem op zich. Immers, er kan zomaar iets gebeuren waardoor we op zeker moment het ene land minder leuk gaan vinden en het andere juist leuker. Ah, nu voeg ik een element toe dat er wel degelijk toe doet: Er kan aanleiding zijn om min te bejegenen, maar er kan ook sprake van zijn dat we niet eens meer kunnen aangeven waarom we min bejegenen. Of we zeggen het wel te weten, maar de reden is een slechte, althans naar het idee van sommigen. Kijk, daar gaan we alweer; het is maar net hoe je ertegenaan kijkt, hoe het op jou uitstraalt. Wat volgens de ene persoon een terechte afwijzing is, blijkt voor de andere persoon een onterechte te wezen. Tsja, daar hebben we dan de rechter voor, zegt menigeen vervolgens. Maar waarom toch mag één persoon – of desnoods een groepje van vier personen – uitmaken wie er gelijk heeft? Ho wacht, zegt dan weer menigeen. Dat doet die rechter op basis van de wet. Prima, maar staat het dan zo precies in die wet wie er gelijk heeft?? Ik dacht het niet, al was het alleen maar omdat we dat artikel nog moeten schrijven.

Ikzelf vind dat bepaalde Nederlanders nogal min praten over Israëliërs, en dan druk ik mij eufemistisch uit. Ze willen Israël zelfs boycotten, zo haten ze haar burgers. Ik stel me voor dat deze Nederlanders eigenlijk vinden dat er minder Israëliërs moeten wonen tussen ons. Ze zullen dat natuurlijk niet zeggen, maar ze kunnen dat evengoed wel denken. Gaan we erover denken ook strafbaar stellen? Nou, zo zal menigeen zeggen, dan wordt het wel heel moeilijk om te handhaven. Dat is zeker waar, maar het gaat om principes, toch? Ik vermoed echter dat die mensen het zelfs zouden mogen zèggen in het openbaar zonder dat er aangiftes tegen hen gedaan zullen worden, simpelweg omdat de aanhoorders zo’n uitspraak gewoon niet serieus zouden nemen. Als dat waar is, zou het dan zo kunnen zijn dat Wilders wordt vervolgd omdat zijn uitspraak wèl serieus wordt genomen en daarom als bedreigend wordt ervaren? Dus, naarmate een sentiment heviger heerst is het eerder verboden deze te uiten? Wilders zelf gebruikte als voorbeeld niet de Israëliërs, maar de Canadezen; Als er veel Canadezen hier nare dingen zouden doen, zou hij zonder meel in de mond hen daarop willen aanspreken, zo stelde hij tegenover de Rijksrecherche.

Dan de context. De minderminderminder uitspraak van Wilders is in een zekere context inderdaad uit te leggen als onverdraagzaam en min denkend over Marokkanen in het algemeen. Echter, die context is uit de duim gezogen. Wie 22 maart 2014 de moeite heeft genomen om Wilders’ uitleg van de dag eerder tot zich te nemen, kon niet anders dan toegeven dat de context er niet eentje was van onverdraagzaamheid en min denken. (Klik hier voor die persverklaring.) Het wetsartikel dat we hier aan het voorbereiden zijn zal de context echt in de beoordeling moeten betrekken. Het kan niet zo zijn dat de uitspraak op zich al strafbaar is, ongeacht de context, toch?! Toch?!

Dan nu mijn voorstel van het nieuwe wetsartikel, waarvan ik toch mag aannemen dat het de Tweede Kamer, laat staan de Eerste Kamer, nooit zal passeren. Eerst even het wetsartikel waarop de vervolging nu gestoeld wordt. Met name het vetgedrukte wordt tegen Wilders gebruikt.

Artikel 137d Wetboek van Strafrecht:

1. Hij die in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, aanzet tot haat tegen of discriminatie van mensen of gewelddadig optreden tegen persoon of goed van mensen wegens hun ras, hun godsdienst of levensovertuiging, hun geslacht, hun hetero- of homoseksuele gerichtheid of hun lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie.

Dan nu het nieuwe wetsartikel:

Hij/zij die in het openbaar – mondeling, schriftelijk of afbeeldend – naar het idee van minimaal 6400 medelanders onverdraagzaamheid uitstraalt en/of onverdraagzaamheid bij andere burgers bevordert jegens burgers van een ander land of Nederlandse burgers afkomstig uit een ander land, ongeacht de context en ongeacht of het een deel van hen of allen betreft, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of een geldboete van de derde categorie.