- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Zo op de valreep van het oude jaar heb ik me de afgelopen uren beziggehouden met andere zaken, zoals het maken van haringsalade voor de nieuwjaarsreceptie van de familie morgen. Toch, er spookt al de hele dag één krantenberichtje door mijn hoofd. Ik moet er alhier gewoon toch even over schrijven.
Janny Groen en Sakir Khader doen in de Volkskrant op pagina 2 verslag van hun bezoekje in Maastricht aan de vader van de 19-jarige Sultan Berzel. Deze jongen heeft zichzelf namens IS opgeblazen en daarbij veel agenten gedood. Een filmpje van IS waarin de jongen zich nader verklaart maakte nu een einde aan de onzekerheid over het lot van zijn zoon. En wat denk je dat papa zegt? Ik citeer letterlijk:
“Wat moet ik zeggen? Mijn zoon heeft al gesproken. Dank Allah, mijn zoon is nu in het paradijs.”
Walgelijk, een ander woord heb ik er niet voor. Wat gaan we met papa doen? Wat gaan we hiermee doen? Met name ben ik benieuwd naar de oplossingen van links, want die zeggen altijd dat de extreemrechtse Wilders geen oplossingen heeft. Overigens vraag ik me af of wel goede mensen nu nog wel naar het paradijs willen. Immers, je bent er je leven niet zeker nu er zo’n mafkees rondloopt. Ook vraag ik me af of hij in het paradijs wel zijn leven zeker is, want ik denk dat zijn slachtoffers er ook heen zijn gegaan en nu vast jacht op hem maken. En hoe moet dat nou met die 72 maagden, nu hij door die bom totaal uiteengereten is?
Mensen, veel plezier vanavond met al dat vuurwerk. En de beste wensen voor het nieuwe jaar. Nieuwjaar, nieuwe kansen, zullen we maar denken.
@Bo, je stelt een vraag en dus geef ik antwoord.
Deze jongen vermoordde zo’n 20 agenten. Niet het aaantal van Breivik, maar wel vergelijkbaar. Weet je nog dat de media ook in dat geval de vader opzochten om te achterhalen wat er misschien mis was gegaan in de opvoeding? Hadden ze dat niet moeten doen?
Dat zijn ze moreel wel verplicht, ja.
Palestijnse propaganda in Vonk
In “Met een tweet Israël bestoken” (Vonk, 25 oktober 2014) wordt in zogenaamd neutrale maar in feite bewonderende bewoordingen over de boycot-terreur van de organisatie BDS geschreven. Weliswaar wordt in een postzegel aandacht besteed aan de controversiële uitgangspunten van “sommige aanhangers” de rest van het artikel beschrijft de acties op waarderende toon vanuit een onkritische “mensenrechtenactivisten in bezette gebieden” optiek. Wie zich ook maar enigszins in het Palestijns-Israëlisch conflict verdiept zou moeten weten dat de Palestijnse kant zich ernstig bezondigd aan propagandistische vertekening van de werkelijkheid, inclusief censuur op toegelaten journalisten. Inzicht in de financiering en achtergronden van de geoliede organisatie blijven achterwege. De vraag of die “mensenrechten”-aanhangers, voor zover dat niet een verhulling is, zich niet laten misbruiken door de degenen die de vernietiging van de staat Israël op de agenda hebben wordt niet gesteld. Gelieve voortaan een minder eenzijdig bevooroordeeld persoon over dit soort zaken te laten schrijven.
@VictorOnrust, Amsterdam
Daarop volgde correspondentie met de auteur zelf maar die kon ik dat niet aan zijn verstand brengen. Uiteraard is het nooit als brief geplaatst en ook niet door de ombudsvrouw gemeldt.
Voor wie een abo op Jalta.nl hebben, ook de scherpzinnige Annabel Nanninga schreef er gister over: https://jalta.nl/column/krokodillentranen-om-een-zelfmoordterrorist/
@D.Day, goeie notie. Inderdaad, hebben we het recht op een gevaarlijke mening? Probleem lijkt mij de criteria die tot de conclusie ‘gevaarlijk’ leiden. Voor wie gevaarlijk? In welke zin gevaarlijk? Wie hebben er juist gerechtvaardigde baat bij de mening? Weegt het een tegen het ander op? Hoever mag een bevrijdingsideologie gaan? Ik heb de afgelopen week een boekje over terrorisme gelezen. De experts zijn er niet uit. Ook regeringen slagen er niet in om tot een eensluidende definitie en daaruit voortvloeiende regelgeving te komen. Zo weigerede Groot-Brittanië een voorstel te ondertekenen omdat het ertoe zou hebben geleid dat zij allerlei dissidenten hadden moeten uitleveren die in hun eigen land vervolgd worden, terwijl ze zich naar het idee van westerlingen kritisch opstellen jegens een onderdrukkend regime.
Overigens alllen nogmaals de beste wensen voor het nieuwe jaar.
Joodse priesters riepen joodse jongeren op de Romeinse adelaars van de poorten van de joodse tempel te halen, de doodstraf zou hen in de joodse hemel brengen.
Flavius Josephus, ‘Geschichte des Jüdischen Krieges’, Wiesbaden, 1978
Ik denk dat in alle vroegere tijden alle soldaten werd verteld dat de grootste eer voor een man/soldaat de heroïsche strijd is, dat sterven op het slagveld daarbij hoort en dat ze daarna in de hemel komen. Veel strijd was het gevolg van ruzies tussen machtige families. Zo bezien hebben veel individuen hun leven gegeven zonder dat ze goed op de hoogte waren van de motieven. Wij westerlingen zijn die attitude ontgroeid, maar dat geldt blijkbaar niet voor deze moslims. En daar zit ‘m de kneep, want het zet hen op voorsprong. Wij kunnen er niet veel anders tegenover stellen dan onze slimheid, technologie en eendracht. Het punt dat ik in DIT blog aan de orde stel is vooral het blijkbare feit dat ‘de vijand’ onder ons is zonder dat we dat in de gaten hebben. Als die vader zou wonen in het land waarmee we in oorlog waren, dan zou ik dat van het paradijs wel snappen. Nu ben ik erover verbijsterd dat we hem in ons midden tolereren. Ik snap niet veel van dat soort tolerantie.