- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Vanavond heb ik naar het afsluitende verkiezingsdebat voor de Provinciale Staten 2015 gekeken. Daarna alsnog gekeken naar het debat van gisteravond tussen Wilders en Pechtold en tenslotte ook nog DWDD van vlak daarna, waarin een aantal mensen commentaar mocht geven. Onder de genodigden was Peter R. de Vries. Mijn broek is weer afgezakt.
Eerst wil ik dit feit noemen: Er heerst inderdaad een enorme kloof tussen de politici Pechtold en Wilders, welke volgens mij alsvolgt kan worden samengevat:
Pechtold denkt dat Wilders een bange man is en Wilders vindt dat Pechtold onvoldoende bang is. En niet onbelangrijk, beiden vinden dat oprecht.
Commentatoren zouden zich moeten focussen op de vraag of die angst wel of niet terecht is. De commentatoren bij DWDD probeerden echter het debat vanuit andere hoek te duiden. Zij denken dat Wilders en Pechtold elkaar slechts proberen af te troeven teneinde stemmen te winnen, zoiets. En dan vindt met name Peter de Vries (hoezo steeds die tussen-R) uiteindelijk dat Pechtold toch wel gewonnen heeft omdat deze meer staatsman bleek waar Wilders meer de straatvechter was die nogal opgefokt overkwam. Ach ja, het is de VARA, ik weet het. Maar hoe is het toch mogelijk dat zekere mensen maar blijven volharden in het niet zien van de harde feiten?? Ja zelfs, hoe is het mogelijk dat een van de commentatoren zei dat Pechtold dichter bij de feiten was gebleven??
Probleem van zulke uitspraken in zo’n nabespreking is dat menige kijker dan wellicht denkt dat Wilders dus een leugenaar is of een slecht geïnformeerde politicus. Terwijl zo’n opmerking, dat Pechtold dichter bij de feiten bleef, gewoon roept om tegenspraak. Hèt sterke punt van Wilders is nu juist dat hij de waarheid aan zijn kant heeft! Zijn ‘vechtlust’ (die hij inderdaad uitstraalde) wordt er volledig door verklaard; hij heeft een missie, namelijk heel Nederland ervan doordringen dat er een zeer ernstig probleem (met de Islam) is. Hij hoeft daarbij zelfs niet te overdrijven of uit de duim te zuigen. De realiteit van alle dagen biedt hem handenvol voorbeelden van zijn gelijk. Zelfs de zogenoemde ‘kwaliteitskranten’ staan elke dag vol met zulke voorbeelden. Hoe is het mogelijk dat nog immer zoveel mensen (bijv. de D66-stemmers en politici) die voorbeelden bagatelliseren blijven? Of lezen ze er zelfs helemaal aan voorbij? Of is het misschien zo dat die berichten in de ‘kwaliteitsmedia’ altijd zodanig opgeschreven zijn en getoond worden dat het wel lijkt mee te vallen, althans voor wie zich niet ondertussen heeft verdiept in de nodige literatuur?
Dat zijn nogal wat beweringen. “Altijd blaffen” is een mooi voorbeeld van op de man spelen, maar onder omstandigheden mag dat ook best. Ik vind dat ook deze best mag. “Angst zaaien” is wat anders dan de mensen willen waarschuwen. Dat laatste zal Wilders niet ontkennen.
Dan het belangrijkste: Wat zijn nu eigenlijk de echte feiten? Jij hebt daarover geen enkele twijfel; de door Wilders opgesomde feiten zijn volgens jou leugens. En daar ga jij dus echt de mist in, want alle feiten die hij noemde kunnen worden gestaafd met rapporten.
= In a way, he says, ordinary Afghans are far more powerful than British citizens, because at least they feel they can have a role in one of the country’s 20,000 villages. “But in our situation we’re all powerless. I mean, we pretend we’re run by people. We’re not run by anybody. The secret of modern Britain is there is no power anywhere.” Some commentators, he says, think we’re run by an oligarchy. “But we’re not. I mean, nobody can see power in Britain. The politicians think journalists have power. The journalists know they don’t have any. Then they think the bankers have power. The bankers know they don’t have any. None of them have any power.”
And this from a man who only two years ago attended the Bilderberg conference, a highly exclusive and secretive gathering of the world’s most powerful bankers, politicians and businesspeople?
“Well there we are, you see,” he smiles. “I can tell you, there is nothing there. It’s like the wizard of Oz. This is the age of the wizard of Oz, you know. In the end you get behind the curtain and you finally meet the wizard – and there’s this tiny, frightened figure. I think every prime minister has sort of said this since Blair. You get there and you pull the lever, and nothing happens.” =
http://www.theguardian.com/politics/2014/jan/03/rory-stewart-interview
Een thema dat ik aangekaart zou willen zien na PS2015, waarbij ik hoop dat de macht zo verdeeld wordt over de facties dat men daarna welhaast gedwongen wordt om terug te grijpen op inhoud en ideeën, i.p.v. zich te verbergen achter (lucratieve) algemeenheden.