Geen vluchtelingen op Bali

• Over
• Laatste berichten

Volg me

Peter van Lenth

Vroeguh was ik hartstikke links en gaf ik op rechts af. Maar ja, de tijden veranderen en ik ben tot nieuwe inzichten gekomen. Welke? Lees mijn artikelen.

Volg me

Laatste berichten van Peter van Lenth (alles zien)

• Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
• Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
• De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021

Dit jaar is onze vakantie op Bali. Het is voor mij alhier de eerste keer en alle claims die ik verderop zal maken over wat de Balinezen ergens van zullen vinden, kunnen dus rustig afgewezen worden met als argument dat men na een paar weekjes Bali echt niet moet denken ook maar iets te snappen van die mensen, dat men eerst een fiks aantal jaren moet hebben geleefd tussen die mensen. Maar goed, ik probeer het toch.

De Balinese samenlevingen buiten de enkele kleine stadjes zijn zeer hecht. Daarmee bedoel ik twee dingen. Ten eerste, het zijn eerder meer samenlevingen dan een enkele; zeg maar rustig dat ieder dorp een samenleving is, een gemeenschap. Ten tweede, er is een grote sociale controle binnen een dorp, waarbij de normen en waarden sterk worden bepaald door het Hindoegeloof. De Balinese vorm van het Hindoeïsme kent een schat aan ceremonieën. Iedere ceremonie is eigenlijk buitengewoon bewerkelijk en elk facet ervan heeft een specifieke betekenis. De ouderen houden goed zicht op de correcte uitvoering door de jongeren van die facetten, waarbij de zeer jonge kinderen nog speels ermee mogen omgaan. Alle families zijn veel tijd kwijt aan de ceremonieën, maar een ieder doet van harte mee. Wie per ongeluk, of door opleiding, niet meer zo gelooft in goden, zal waarschijnlijk toch nog min of meer gewoon willen meedoen aan de ceremonie, al was het alleen al om de sfeer van prettige verbondenheid; je hoort erbij en het is vooral gezellig. Zoiets hebben veel ongelovige Joden ook; zij doen dan evengoed wel aan bepaalde feesten, omwille van de sfeer en het erbij horen. (Het is in feite een flinke misser van atheïsten dat deze werkelijk niets daarvoor in de plaats hebben weten te stellen in de afgelopen paar honderd jaar!)

De Balinesen zijn mooie mensen, althans in mijn ogen. Ja, daarmee erken ik dat er ook volkeren zijn die ik minder mooi – zeg maar lelijk – vind. Maar ik besef terdege dat dit kenmerk relatief is. Als in een land iedereen er min of meer idem uitziet, dan denkt iedereen aldaar dat een gezond persoon er zo hoort uit te zien. Loopt er daar eentje rond met afwijkende vormen – die ik daarom misschien erg mooi vind – dan zal deze waarschijnlijk door de anderen in dat land lelijk worden gevonden, want dat afwijkende wordt geassocieerd met ongezond. Maar goed, de Balinesen vind ik mooie mensen, zoals ik al schreef. Ze zijn allemaal klein. Ze zijn ook allemaal dun; je kan ze trouwens beter slank noemen. Waarschijnlijk komt dat door het relatieve gebrek aan junkfood. Bali is door het toerisme niet echt arm, maar toch is er geen over iedereen verdeelde rijkdom. Niet voor niets zijn de kosten voor westerlingen er erg laag, laten we zeggen dat je voor minder dan de helft van wat we gewend zijn goed uit de voeten kan, zowel wat eten als slapen betreft. Die lagere prijzen wreken zich natuurlijk ergens en dat is de relatieve ‘armoede’ in de dorpen. Die mensen verdienen weinig, laten we zeggen een paar euro’s per dag. Misschien dankzij het toerisme, of anders met bijv. houtbewerking of beeldhouwen, beiden technieken die voor de lokale huizenbouw van belang zijn. Gelukkig zijn hun onderlinge prijzen erg laag en ik vermoed dat ze veel taken structureel onderling verdeeld hebben. Of ze nou arm zijn of niet, ze hebben allen een scooter (al is het veelal op afbetaling), en tegenwoordig ook een mobieltje. Op die scooter haalt eentje uit de bossen een grote hoeveelheid brandhout of bepaald soort voedsel. Teveel voor eigen gebruik, maar prima voor gezamenlijk dorpsgebruik. Een ander bewerkt dan bijv. dat brandhout, terwijl een derde in de keuken iets van dat hout gebruikt om te koken. Dat alles zal op dorpsniveau een druk systeem van kleine ruilhandeltjes betekenen. Met zo’n economisch systeem heb je feitelijk amper echt geld nodig.

Ook hebben velen een stukje land om iets te verbouwen. Dat wordt met grote zorg gedaan en zeker als het om rijst gaat, hebben ze op gezette tijden de hulp van de andere dorpsgenoten hard nodig. Dan moeten de rijstplanten zo snel mogelijk worden overgezet naar een ernaast liggend veldje. De boeren helpen de anderen dus maar al te graag om zelf ook op zeker moment te worden geholpen. Van concurrentie is eigenlijk geen sprake; eerder van coöperatie.

Langs de verbindingswegen wemelt het van de gespecialiseerde bedrijfjes. Alle huizen op Bali zijn – totaal anders dan bij ons – voorzien van die typisch Balinese ornamenten en offerpilaren. Er is dus een grote markt voor en veel van die bedrijfjes maken slechts ornamenten, bijvoorbeeld uit eerst tot gruis gemalen lavasteen dat daarna weer met toevoeging van wat cement wordt gegoten in mooie of minder mooie figuren, die vervolgens ter plekke in patroon worden gestapeld en aan elkaar worden gekit met wat cement. Idem worden er veel houten ornamenten gebruikt en ook die zijn het onderwerp van gespecialiseerde bedrijfjes. Er zijn eigenlijk geen bedrijfjes die zowel hout als steen produceren. Alleen de toeristenwinkels hebben van alles wat. Goedkoper is alles te krijgen bij zo’n gespecialiseerd bedrijfje langs de weg, maar vooral hebben die een breder aanbod.

Ik wil nog even terugkomen op die sociale aspecten binnen de Balinese gemeenschappen. Stel je toch voor dat ook Bali te maken kreeg met (boot)vluchtelingen. Het weer is er goed, het is er mooi en de moraal van de bevolking schrijft voor dat je in dit leven goed moet doen om te voorkomen dat je in je volgende leven geboren wordt in een mindere levensvorm. Dat laatste maakt dat de bevolking waarschijnlijk niet snel met zwaarden en mitrailleurs op die vluchtelingen zal afstevenen. Toch zie ik het niet voor me dat een Balinese gemeenschap ook maar een enkele buitenstaander zal opnemen. Ja, een miljonair die zich rustig en aardig gedraagt, zal misschien in de nabijheid gedoogd worden, maar ook deze zal buitenstaander blijven. Zelfs als deze trouwt met een plaatselijke schone, zal het nog een generatie of wat duren voor er sprake van echte integratie zal zijn. Waarschijnlijk zal hét criterium voor geslaagde integratie zijn dat men geen onderscheid meer waarneemt qua lichaamsvormen, kleding en gedrag. Een groep of groepje Afrikanen is hier volkomen kansloos, zo weet ik zeker. Niet omdat het Afrikanen zijn, maar omdat ze afwijken qua lichaamsvormen, kleding, gedrag, taal en zelfs religie. Om min of meer dezelfde redenen zal men hier geen groep Europese atheïsten in het midden dulden. Overigens zijn er wel de nodige plekken op Bali waar Europeanen en Amerikanen een soort van kolonie opgericht hebben. Maar laat niemand denken dat deze mensen werkelijk wisten door te dringen tot de echte Balinese gemeenschap. Tuurlijk niet.