- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Het NOS-journaal van vanavond maakt me misselijk. Ik zie een treinstation vol met illegale binnensluipers. Eentje roept herhaaldelijk ‘Where are you go!” en de rest die dan roept: “Germany!’, hoeveel gekker wordt het nog. De binnensluipers hebben het sluipen achter zich en nemen nu gewoon in alle openheid de trein naar Duitsland. Jij en ik moeten bij elk vliegveld het paspoort en eventueel het visum laten zien. Dan worden we al of niet binnengelaten. Dat hebben we met zijn allen lang geleden afgesproken. Binnensluipers trekken zich daar niks van aan en dus laten we die afspraak maar varen. Ja, want stel dat het je door de Gutmensch wordt kwalijk genomen als je ze toch tegenhoudt en daarbij noodgedwongen enig geweld moet toepassen. Schande!
Schande? Nee, natuurlijk zou dat geen schande zijn. Het is juist schande dat de binnensluipers geen strobreed meer in de weg wordt gelegd. Slappe hap dus. En wat mij betreft is momenteel Gutmensch Angela Merkel de grote aandrijver van deze tsunamidijkdoorbraak, door die mensen van harte welkom te heten. Dat mens is echt knettergek.
Feldmeyer suggested that, instead of doing an interview, she publish an opinion piece. Five minutes later, a fax came through, and Feldmeyer read it with astonishment. Merkel, a relatively new figure in the C.D.U., was calling for the Party to break with its longtime leader. “The Party must learn to walk now and dare to engage in future battles with its political opponents without its old warhorse, as Kohl has often enjoyed calling himself,” Merkel wrote. “We who now have responsibility for the Party, and not so much Helmut Kohl, will decide how to approach the new era.” She published the piece without warning the tainted Schäuble, the Party chairman. In a gesture that mixed Protestant righteousness with ruthlessness, Kohl’s Mädchen was cutting herself off from her political father and gambling her career in a naked bid to supplant him. She succeeded. Within a few months, Merkel had been elected Party chairman. Kohl receded into history. “She put the knife in his back—and turned it twice,” Feldmeyer said. That was the moment when many Germans first became aware of Angela Merkel.
Years later, Michael Naumann sat next to Kohl at a dinner, and asked him, “Herr Kohl, what exactly does she want?”
“Power,” Kohl said, tersely. He told another friend that championing young Merkel had been the biggest mistake of his life. “I brought my killer,” Kohl said. “I put the snake on my arm.”
Het bovenstaande kan veel verklaren.
Varoufakis is van mening dat Duitsland bewust de euro crisis doet voortduren om de baas in Europa te kunnen spelen.
Het idee van Gurmenscj is dan volledig van de baan, daarvoor in de plaats komt machtswellusteling, die bekwaam de sentimenten bespeelt.
Zoals in een interview gister in Duitsland: dat het tijd wordt dat Duitsland het omgekeerde doet van wat het ooit in het verleden deed.
Een Nederlandse correspondent in Duitsland zei dat hij verwachtte dat binnenkort Merkel tegen de andere EU landen gaat roepen ‘wij hebben er zoveel opgenomen, een deel daarvan moeten jullie nu overnemen’.
Of het daarbij, als het zo zou gaan, dan gaat om de pure lol van machtsuitoefening, of dat er duistere doelen achter liggen, dat is me nog niet duidelijk.
Zinnige, inhoudelijke bijdrage aan een amper inhoudelijk blog. Dank daarvoor.
Het is nu eenmaal MIJN blog. Er zijn genoeg andere blogs waar het over koetjes en kalfjes gaat. Ik houd me liever bezig met wat de wereld écht bedreigt.
Ik ben verre van de enige ben die Merkel eng vind. Lees anders eens, als binnekomertje, bij Joost Niemoller:
http://joostniemoller.nl/2015/09/duitsland-in-de-greep-van-de-zelfdestructie/