Conflicten oplossen 1 – De ezel en het paard

Peter van Lenth
Volg me

Ene Toon stuurde mij om een bepaalde reden een foto van een ezel. Ik bekeek de foto diverse malen, maar kon er absoluut geen ezel van maken. Het was toch echt overduidelijk een paard. Ik besloot op internet uit te zoeken hoe dat zat met paarden en ezels. Gut, misschien was het wel een muilezel, een kruising tussen een ezelmerrie en paardenhengst. Maar nee, dat was het toch niet. Wel bevond ik dat ze slechts twee chromosomen van elkaar verschillen. Zie onderaan. Maar goed, het was toch duidelijk geen ezel, dus ik mailde terug: Toon, kan je er nog eens naar kijken? Ikzelf ben er zeker van dat het geen ezel is, maar een paard.

Er waren wat anderen bij de CC en er kwam een boze mail terug. Dat het “beneden alle peil” was dat ik hem “en plein publique” in twijfel trok.

Afijn, ik stuurde Toon een stukje van internet waaruit maar één conclusie getrokken kon worden: Het was onverbiddelijk een paard. Hij kon vervolgens niet anders dan toch aangeven dat het een paard was.

Je zou denken dat er ook een reactie kwam met een soort van excuus voor zijn ‘beneden alle peil’ verwijt. Maar niets van dat alles. Er kwam juist een verwijt bij: “In tegenstelling tot jou doe ik wèl aan zelfreflectie door wat ik me bedenk steeds eerst in twijfel te trekken in plaats van het meteen stellig te beweren.” En daaraan toegevoegd de mededeling dat hij er nu over ophield vanwege “de negatieve energie” die het hem kostte.

Ah, dat zat er dus achter. Blijkbaar was er bij hem al lange tijd het idee dat ik stellig ben, niet aan zelfreflectie doe en zo doende anderen minacht, of zoiets. Prima, maar dan had hij wel precies het foute voorval uitgekozen om daarover te beginnen. En door géén excuus aan te bieden in combinatie met ‘de mededeling’ dat hij er vanaf nu over ging zwijgen, kon ik niet anders dan er toch over door te gaan: Toon, je verwijt is volledig onterecht. Laten we er volgende week onder vier ogen over gaan praten, want nu is het onbevredigend.

Benieuwd hoe Toon gaat reageren.

NB. Het voorval is echt, maar het voorbeeld van de ezel en het paard is niet echt.


Onderstaande is van deze website.

Veel mensen gaan een ezel meteen als een paard bekijken en vergelijken.
Toch als je goed kijkt, kun je al zien dat een ezel zeker geen paard is.
Genetisch gezien zijn paarden en ezels wel nauw aan elkaar verwant.
Paarden en ezels horen alletwee tot de familie van de paardachtigen (equidae) en het geslacht equus, de familie van onevenhoevige zoogdieren.
Ze zouden zelfs maar slechts 2 chromosomen van elkaar verschillen.
Bij de vele uiterlijke verschillen, zie je meteen dat een ezel meestal kleiner is dan een paard.
Het hoofd van een ezel is grover en de oogkassen en jukbeenderen zijn duidelijker aanwezig.
Ook zijn de kaken van een ezel zeer ontwikkeld en heeft een ezel dikke grote lippen.
Opvallend verschil zijn de oren, stukken groter dan die van een paard.
Verder vallen de kleine, smalle hoefjes op en hun omvangrijke buik.
Als je goed kijkt zie je dat de manen uit rechte borstelige haren bestaan terwijl ze bij een paard meestal soepel over de hals vallen.
De staart van een paard bestaat uit lange haren, terwijl een ezel een beetje haar heeft aan het uiteinde van zijn staartje.
Naast alle lichamelijke verschillen is het grootste verschil tussen paard en ezel;
dat een paard een vlucht dier is en een ezel een defensief dier.
Bij gevaar slaat een paard dus op hol, en een ezel blijft staan totdat de situatie weer veilig is.
Een paard is eerder een deftig dier wat onstuimig kan zijn en vurig. Een ezel is nederig en geduldig en zacht van aard.
Een werkezel is taaier dan een paard wat moet werken, kan met minder voedsel als het nodig is en is minder snel vermoeid.

Getagd , . Bladwijzer de permalink.

Over Peter van Lenth

Vroeguh was ik hartstikke links en gaf ik op rechts af. Maar ja, de tijden veranderen en ik ben tot nieuwe inzichten gekomen. Welke? Lees mijn artikelen.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *