Ontwikkel wapens met een houdbaarheidsdatum en een code

• Over
• Laatste berichten

Volg me

Peter van Lenth

Vroeguh was ik hartstikke links en gaf ik op rechts af. Maar ja, de tijden veranderen en ik ben tot nieuwe inzichten gekomen. Welke? Lees mijn artikelen.

Volg me

Laatste berichten van Peter van Lenth (alles zien)

• Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
• Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
• De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021

Ah, onze regering wil wapens gaan leveren aan de Koerden in Noord-Irak voor de strijd tegen IS. Er schijnt zelfs een meerderheid in de Tweede Kamer voor te zijn. Ook mijn zegen heeft het. Maar hoe kijken alle mensen ertegenaan die uit principe willen dat hun bank en pensioenfonds absoluut geen aandelen heeft in de wapenindustrie? Die zeker weten dat alle brandhaarden in de wereld doelbewust worden aangestoken, of in elk geval aangewakkerd, door die wapenindustrie? Het lijkt me dat deze mensen sterk tégen die levering zijn. Maar dan hebben ze toch wel een probleem, een moreel probleem wel te verstaan, want hun vredesvoorstellen rommelen.

Wie werkelijk meent dat het pure pacifisme dè beste manier is om vrede te bereiken, leeft in een soort van droomwereld. In die droomwereld wordt gemeend dat alle mensen in wezen goed zijn, dat alle boosheid die tot geweld leidt het gevolg is van aangedaan onrecht, dat herstel van onrecht de beste weg naar vrede is, dat een beetje inschikken daarbij al veel helpt, dat iedereen goed naar elkaar moet blijven luisteren en dat het toekeren van de andere wang de beste reactie op geweld is. In de echte wereld zijn er genoeg mensen die aan al die zaken geen boodschap hebben en er gewoon op los schieten zonder enig mededogen, om redenen die zij zelf legitiem vinden, maar die anderen slechts doen walgen. Geldt dat slechts voor de mens? Niet dus. Deze week zag ik op tv een aflevering van The Hunt, een documentaire serie over bloeddorst in de natuur. Dit keer waren het de trekmieren die mij verbijsterden (zie aan het einde van de documentaire). Zonder enig mededogen trekken deze er vanaf de vroege ochtend massaal op uit om telkens weer met vette buit terug te keren, op die wijze elke dag tot wel 30.000 slachtoffers makend, namelijk al wat ze op hun pad tegenkomen en ook maar een beetje beweegt.

U begrijpt, van de pacifisten kunnen we maar beter geen vredeswonderen verwachten in de oorlog tegen IS. Toch is dat van die wapenindustrie wel iets om kritisch over te blijven. Er zijn wel verdomd veel wapens in handen van juist die oorlogszuchtige groeperingen. De vraag is waar al die wapens vandaan komen. Ze kunnen zijn gekocht, maar dat kan niet de hele verklaring zijn. Dat zou namelijk betekenen dat het toezicht op de wapenhandel wel heel, heel, heel slecht functioneert. Ze kunnen door henzelf zijn gefabriceerd. Maar je zou denken dat de geavanceerde wapens van de echte wapenfabrikanten geen kind aan die amateurwapens hebben. Zijn ze misschien buitgemaakt op regeringslegers? Dat lijkt mij zeker in het Midden-Oosten de beste verklaring. En wat ook mogelijk is: dat bondgenoten aanvankelijk bewapend zijn en later geen bondgenoten meer waren, maar juist vijanden. Vooral de laatste twee verklaringen vragen onze aandacht.

Hoe voorkom je dat je wapens levert die zich tegen je keren als ze door IS worden buitgemaakt? Hoe voorkom je dat de Turken boos op Nederland worden als de Koerden die wapens gebruiken tegen Turkije? Ik heb de oplossing!

Lever wapens die enerzijds een houdbaarheidsdatum hebben en anderzijds niet door willekeurig wie dan ook gebruikt kunnen worden. Het lijkt me dat beide eisen met de hedendaagse technologie zeer gemakkelijk te realiseren zijn. Je kan denken aan een code die eerst ingevoerd moet worden of aan een pasje met RFID om het wapen te deblokkeren. En je kan denken aan onderdelen die na een zekere tijd voor een definitieve blokkade zorgen. Stel je voor dat je een pasje hebt dat een wapen gedurende een hele dag activeert. Als zowel het wapen als het pasje worden buitgemaakt, zal de vijand er hooguit die dag gebruik van kunnen maken. De volgende dag werkt het wapen niet meer en is een ander pasje nodig om het weer aan de gang te krijgen. En de bondgenoot die pasjes bij de vleet heeft, kan je in hun macht beteugelen door een definitieve blokkade na bijvoorbeeld een jaar of een x aantal kogels. De beveiligingsmogelijkheden lijken mij bijna onuitputtelijk. Tuurlijk moet het ontwerp zodanig zijn dat zulke ingrepen niet met een paar simpele handelingen teniet gedaan kunnen worden. Het is eigenlijk verbazingwekkend dat zulke eigenschappen niet al tientallen jaren standaard zijn in de wapenindustrie.