- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
De Duitse deelstaatverkiezingen pakten dramatisch uit voor de regeringspartijen en brachten de AfD, de Alternative für Deutschland, grote winst. De Volkskrant had vervolgens de volgende kop op de voorpagina: “Populisten breken door in Duitsland“. Tsja, populisten…
Het is niet goed of het deugt niet, zo mogen we zulke pavlov-reacties van massamedia als De Volkskrant rustig noemen. Daar maken redacties zich elke keer dat gevestigde partijen door nieuwe kleintjes worden afgestraft blijkbaar alleen maar zorgen. De MSM kunnen zich gewoon niet voorstellen dat er rationaliteit schuilt in het oordeel van de stemmers die weglopen van gevestigde partijen en hun joker zetten op zo’n nieuwe loot aan de boom. Die stemmers zijn dan vast gevoelig voor populistische prietpraat. En kijk, ze vinden zelfs een statistisch gegeven dat die gedachte lijkt te bevestigen. De Volkskrant: “De AFd heeft kiezers van alle bestaande partijen afgesnoept …, maar ze heeft vooral geprofiteerd van de stembusgang van mensen die normaal gesproken niet stemmen“.
Je zou hopen dat Merkel, die dus op haar donder kreeg van een flink deel van het kiezersvolk, iets met deze uitslag zou doen, bijvoorbeeld haar beleid zou bijstellen. Helaas, zij verklaarde alleen maar dat de uitslag haar beleid niet zou veranderen. Idem deed Diederik Samsom, keer op keer. Die zag iedere stembusafstraffing als een impuls om nog meer zijn best te gaan doen het beleid van de PvdA uit te leggen.
Goed, dat brengt me op twee gedachten.
1) Zolang de gevestigde, zogenaamd redelijke en gematigde, partijen niets doen met de proteststem, zijn ze volledig verantwoordelijk voor de opkomst van die nieuwe alternatieve partijen. Met een beetje geluk is zo’n nieuwe partij niet te extreem, maar zelfs als zo’n partij wel extreme partijpunten verkondigt ligt de grote schuld van de opkomst ervan bij die gevestigde partijen. Sterker, hoe meer de gevestigde politiek zich ertegen afzet , hoe meer deze verantwoordelijk is voor de groei daarvan.
2) Er moet sterk worden getwijfeld aan het democratisch gehalte van politiek leiders die na zo’n afstraffing verklaren hun beleid onverkort te zullen doorvoeren. Ook al beleed zo iemand honderd keer met de mond dat democratie alles is, er blijkt uit zulke halsstarrigheid dat we hier feitelijk te maken hebben met een potentieel (potentieel?) dictator.
Zo bezien kan ik niet anders dan concluderen dat mensen zoals Samsom en Merkel meer op hebben met dictatoriaal regeren dan met echte democratie. Zij hebben een broertje dood aan ‘de stem van het volk’, al zullen ze dat nooit en te nimmer publiekelijk toegeven. Ze kwamen weliswaar ooit op een machtige positie dankzij die democratie, maar zij weigeren macht in te leveren of beleid bij te stellen na afstraffing door datzelfde volk. Met de mond zullen ze alles uit de kast halen om maar te blijven beweren dat ze nog steeds de regels van de democratie uitvoeren, maar wanneer ze even alleen zijn hebben ze vast fantasieën over de vele voordelen die echte dictatoriale macht biedt. Hun idealen vinden ze veel belangrijker dan de echte regels van de democratie. Liever dan, wat die idealen betreft, nu even gas terug te nemen, doen ze alleen maar extra hun best om van die idealen nog zoveel mogelijk binnen te slepen zolang ze nog kunnen, want ze beseffen terdege dat er spoedig een einde kan komen aan deze periode van grote persoonlijke macht.
Hun tanende achterban bestaat steeds meer uit degenen die daarover net zo denken: Liever nog even, zolang er nog feitelijke macht is, zoveel mogelijk van de idealen binnenslepen, dan toe te geven dat er eigenlijk geen machtsbasis voor die idealen meer is. Vooral sociaaldemocraten zouden zich daarvoor diep moeten schamen, juist omdat ze zich niet alleen socialist noemen, maar ook democraat. Maar ze schamen zich niet, althans niet de sociaaldemocraten van de PvdA. Dat laatste (‘van de PvdA’) zeg ik er maar even bij, want ik wil niet iedereen die zich sociaaldemocraat noemt over een kam scheren. Een en ander geldt overigens al even hard voor christen- en liberaal democraten.
Het bovenstaande is een ontnuchterende analyse. Het zet het hele denken over dictators overal ter wereld niet zozeer op zijn kop, maar wel op zijn kant. Wij in het Westen hebben de mond vol over de kwaadaardigheid van ‘regimes’ in vele landen. Maar we moeten ons serieus afvragen of mensen als Samsom en Merkel dan wel zoveel beter zijn. Het is dat wij in West-Europa niet meer weten wat opstand ook alweer is. Ja, we zien het elke dag gebeuren op de tv, maar we hebben volstrekt niet meer ‘de onbeschaafdheid’ of het lef om een ‘regering’ met zwaardere middelen af te zetten als deze niet doet wat het volk eigenlijk wil. Westerse politici hebben dat ontdekt; zij weten dat we te ‘beschaafd’ of te laf zijn geworden om een stembusafstraffing te laten volgen door een dwang om af te treden. Wat deze politici niet beseffen is dat hun gewoon-doorgaan ertoe leidt dat steeds meer burgers steeds minder vertrouwen krijgen in de gevestigde politici. En als een politicus erop gewezen is en desondanks gewoon doorgaat met het zetten van de bijl aan de wortels van de democratie, dan zou strafvervolging helemaal niet onredelijk zijn. Zo bezien moeten we zeer blij zijn met die nieuwe alternatieve partijen. Die nieuwe partijen verdienen dan ook alle steun van alle ontevredenen, zelfs als er in hun programma’s echt gevaarlijke elementen zitten. Dan moeten die zogenaamd redelijke, gematigde partijen maar luisteren en met de klachten echt iets doen!
