Niet links, niet rechts, maar in balans: links én rechts

• Over
• Laatste berichten

Volg me

Peter van Lenth

Vroeguh was ik hartstikke links en gaf ik op rechts af. Maar ja, de tijden veranderen en ik ben tot nieuwe inzichten gekomen. Welke? Lees mijn artikelen.

Volg me

Laatste berichten van Peter van Lenth (alles zien)

• Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
• Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
• De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021

Zowel linkse als rechtse mensen zijn incomplete, eenzijdige mensen. Ze zijn niet in balans, niet in evenwicht. Er bestaan van ‘links’ en ‘rechts’ meerdere definities. Een definitie is of was van toepassing in een bepaald land of in een bepaald tijdsgewricht. Wat in elk geval wel altijd geldt is dat de meeste mensen ze tegenover elkaar stellen en dat er niet echt een alternatief is dat tegenover beide gesteld kan worden. Wel wordt er een ‘midden’ verondersteld en ook wel een glijdende schaal, lopend van extreem links via midden naar extreem rechts. Als zowel linkse als rechtse mensen incompleet en uit evenwicht zijn, dan zouden we kunnen beweren dat de mensen ergens in het midden de complete, evenwichtige mensen zijn. Dat nu durf ik te betwijfelen. In elk geval kan het in het midden ook gaan om halfslachtige, halfgeïnformeerde of twijfelende mensen.

Hèt kenmerk van de complete, evenwichtige mens is, wat mij betreft, dat deze een compleet begrip heeft van de kern van zowel het linkse als het rechtse ideeëngoed, dat deze beiden even belangrijk vindt en bij keuzes beiden mee laat wegen. In voorgaande zin is het woord ‘kern’ belangrijker dan misschien gedacht wordt. De complete, evenwichtige mens heeft namelijk ook een duidelijk beeld van wat slechts op het oog links of rechts lijkt, maar het in wezen niet is. De complete, evenwichtige mens is tenslotte ervan overtuigd dat de linkse en rechtse kernwaarden elkaar wel beconcurreren, maar toch niet uitsluiten, en dat ze er juist voor kunnen, en moeten, zorgen dat besluiten balans in de maatschappij instandhouden of helpen herstellen. Beter dan in een politieke middenpartij zouden deze mensen zich kunnen verenigen in een politieke balanspartij.

Linkse mensen begrijpen veel van linkse ideeën, maar hebben vaak voor de rechtse ideeën geen gevoel of het zou een oordeel zijn waar die rechtse zich volstrekt niet in herkent. Dat geldt natuurlijk idem omgekeerd. Het ontbreekt dus bij beide aan inlevingsvermogen en zelfs aan de wil om zich in die andere in te leven. Het eruit voortvloeiende onbegrip leidt tot moeizame discussies, zo men er niet het zwijgen toe doet, tot een kloof en zelfs vijandschap. De eigen argumentatie wordt altijd legitiem bevonden en die van de andere wordt al snel onzin, dromerij of onrealistisch genoemd.

Complete, in evenwicht zijnde mensen hebben veelal een historie in een van beide stromingen, maar kregen in de loop van de tijd meer en meer begrip voor de argumentatie van de andere kant, waardoor het steeds moeilijker werd die andere kant simpel af te wijzen. Sterker, deze mensen merken dat ze het steeds vaker opnemen voor die andere kant, wat ertoe leidt dat ze door linkse/rechtse vrienden opeens beschuldigd worden te zijn overgelopen, c.q. de eigen groep te verraden. Deze beschuldigingen worden als psychologische druk ervaren en die leidt aanvankelijk tot een soort stilvallen. Maar in de loop van de tijd neemt de schroom af omdat de net ontdekte links+rechts positie als een bevrijding wordt ervaren. Men voelt zich duidelijk completer dan voorheen en heeft het idee gekregen dat het wel degelijk mogelijk is keuzes te maken die de balans in de samenleving bevorderen of instandhouden. Er is geen weg meer terug.