- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
David van Reybrouck is de auteur van het – door mij eerder besproken – uitstekende boekwerk Tegen verkiezingen (2014) en een van de initiatiefnemers van de G1000. Niets dan lof dus voor deze schrijver? Helaas, ik merk dat hij evengoed de Islam als bron van kwaad in bescherming neemt door aan te dringen op het kijken naar alle sociaal-economische factoren die gelden voor de moslimjongeren (in met name België). In Buitenhof van 27 maart betrok hij dat standpunt in een discussie met socioloog Willem Schinkel (zie het derde flimpje). Hij meent verder dat het niet slim is om als land (België) de IS de oorlog te verklaren en te bombarderen terwijl je in eigen land grote groepen moslimjongeren sociaal-economisch zodanig achterstelt dat dezen makkelijk tot de gedachte komen dat ze beter af zijn bij IS dan in België, ook al wonen ze hier al hun hele leven en worden ze officieel erkend als Belgen.
Ik begrijp de redenering, maar ik doe er wel iets heel anders mee dan hij. Van Reybrouck vindt dat België daar alleen moet bombarderen als er binnenlands gelijktijdig heel veel werk wordt gemaakt van het inlopen van die sociaal-economische achterstand. Mij lijkt dat laatste een onrealistische doelstelling. Het zou kunnen als die achterstanden slechts waren veroorzaakt door pure onwil en sabotage. Daarin geloof ik echter niet; die achterstanden zijn ontstaan ondanks de goede wil en zelfs positieve discriminatie die er al tientallen jaren was. Die achterstanden hebben meer dan de autochtonen ooit hebben willen inzien alles te maken gehad met de herkomst. Ze kwamen niet bepaald uit de meest ontwikkelde gebieden van hun land van origine en zeer velen namen al evenmin de voor ‘overleven’ in Het Westen benodigde normen en waarden mee. Wat ze wèl meenamen (en ja, ik generaliseer nu even omwille van de duidelijkheid): Met het Westen conflicterende normen en waarden die ze absoluut niet wilden opgeven én heel veel trots op hun identiteit en afkomst. Voorwaar geen ideale voorwaarden voor integratie, laat staan assimilatie. Westerse demografen, sociologen en antropologen dachten alle decennia dat een derde generatie vast wel al flink ingeburgerd zou zijn. Nu het zover is, niet dus, althans in mijn ogen.
We kunnen natuurlijk van mening verschillen over de percentages en de mate van. Bij welke grens en welke mate delen we zo iemand in bij of de ene of de andere groep? Probleem is dat ik in andere omstandigheden misschien al blij zou zijn geweest met, laten we zeggen, 60 procent in hoge mate geïntegreerd. Maar gezien waartoe eenlingen al in staat blijken te zijn is reeds een deel van één procent een echt probleem. In Nederland zijn zo’n miljoen moslims. Eén procent daarvan is 10.000. Stel je voor, al brengen maar duizend daarvan meer dan alleen sympathie voor IS op, dan hebben we evengoed een enorm binnenlands probleem. En dat zou dan impliceren dat we dùs niet IS in het Midden-Oosten de oorlog mogen verklaren? Dat we ons dùs niet met Israël mogen solidair verklaren? Dat zou betekenen dat we ons hebben laten klemzetten. Dat zou betekenen dat we toendertijd bij het binnenlaten van de eerste groepen uit landen als Turkije en Marokko de poorten openden voor mensen die zich tientallen jaren later als onze vijanden zouden gaan gedragen, en wel binnenlands. Het verhaal van het paard van Troje dringt zich op, al gaat die vergelijking ook wel weer mank.
Er zijn complotdenkers die menen zeker te weten dat moslimgroepen inderdaad al tientallen jaren geleden werk maakten van het op deze wijze binnendringen van Europa. Wat dat betreft past het ook wel dat een moslimbuurvrouw van mijn vader ooit bij een ruzie over het vuil in het trappenhuis in gebrekkig Nederlands naar mijn vader riep: “Wacht maar, over dertig jaar hebben wij het hier voor het zeggen!” (Echte anekdote, begin jaren 90, destijds vol ongeloof aangehoord.) Ik wil niet complotdenken en meen dat het merendeel van de migratie andere oorzaken had, maar wel geloof ik dat er her en der zulke pogingen zijn gedaan en ook vind ik het plausibel dat er binnen IS een strategie hieromtrent bestaat, om zo ook Europa te veroveren. (Hoewel, het zou me ook niet verbazen als het IS er juist om te doen is zoveel mogelijk Europese moslims op den duur zover te krijgen uit Europa weg te trekken en zich bij hen in het kalifaat te vestigen. Zo bezien vindt IS het wellicht juist prachtig als in Europa de weerzin tegen moslims heel sterk toeneemt.)
Ik moet Van Reybrouck misschien dankbaar zijn dat hij zijn visie in Buitenhof naar voren bracht. Het zette mij ertoe aan dit blog te wijden aan het dilemma dat ontstaat als een land de oorlog verklaart aan een ander land waarvan er binnen de eigen grenzen best veel wonen die daarvandaan komen. Maar laat het dan wel zo zijn dat de Buitenhofkijkers die woorden van Van Reybrouck niet zo makkelijk tot de hunne hebben gemaakt. Neem liever die van mij over.
