Het spanningsveld tussen beschaafd gedrag en natuurlijke impulsen

• Over
• Laatste berichten

Volg me

Peter van Lenth

Vroeguh was ik hartstikke links en gaf ik op rechts af. Maar ja, de tijden veranderen en ik ben tot nieuwe inzichten gekomen. Welke? Lees mijn artikelen.

Volg me

Laatste berichten van Peter van Lenth (alles zien)

• Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
• Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
• De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021

Heet het beschaving als de wet van het land ons natuurlijke gedrag onderdrukt? Er sijpelt iets van besef bij mij door aangaande het spanningsveld tussen beschaafd gedrag en natuurlijke impulsen. Die zin moet ik toch even ontleden, al was het maar om vooral mezelf er beter bewust van te maken…

Het spanningsveld tussen beschaafd gedrag en natuurlijke impulsen

Uit Wikipedia: “Beschaafd gedrag of beschaafdheid wordt tegenover ruw of barbaars gedrag gesteld.” Er is meer over te zeggen, maar voor nu is dit even genoeg.

In Wikipedia vinden we geen directe uitleg van natuurlijke impulsen. Maar voor nu vind ik het even genoeg dat ze niet zomaar gelijkgesteld kunnen worden aan ruw of barbaars gedrag.

Spanningsveld? Tientallen jaren ervoer ik geen spanningsveld tussen beschaafd gedrag en mijn natuurlijke impulsen. Nu wel? Ja, daar lijkt het wel op. Hoe komt dat? Is onze beschaving veranderd en heeft dat een spanningsveld met zich meegebracht of zijn mijn eigen impulsen om wat voor reden dan ook veranderd?

Ik denk dat het door mij nu ervaren spanningsveld vooral, of vooralsnog, van binnen, in mijn denken, ervaren wordt en nog geen effect heeft aan de buitenkant, in mijn gedrag. Ik ervaar een sterke ‘cognitieve dissonantie‘. De overheid en de meeste burgers verwachten van mij ‘beschaafd gedrag’, terwijl ik zelf van binnen een steeds duidelijker wordend protest voel aangaande datzelfde gedrag. Dat protest houdt in dat ik eigenlijk heel anders wil reageren. Die heel andere reactie mag gerust de impulsieve, of instinctieve, worden genoemd. Me beschaafd gedragen is verworden tot onderdrukken van die impulsen.

Nu is onderdrukken van zekere impulsen ook volgens mij een prima zaak. Zeker ik zou allang niet meer hebben geleefd als we ook in de 2^e helft van de 20^e eeuw ruw en barbaars gedrag normaal en legitiem zouden hebben gevonden. Maar nu ervaar ik dat er impulsen onderdrukt moeten worden die natuurlijk èn basaal zijn, die niet zomaar onderdrukt kunnen worden zonder prijs. Laat ik concreter worden en een van die natuurlijke impulsen gewoon benoemen. Het gaat om de natuurlijke impuls om het vreemde te wantrouwen.

Er gaat momenteel geen dag voorbij of er wordt ons ingeprent dat we vreemdelingen moeten vertrouwen. En iedereen die dat vertrouwen niet duidelijk uitspreekt wordt weggezet als racist, fascist en/of extreemrechts. Dat zijn alledrie termen die niemand zich wil laten aankleven. De inprenting doet velen besluiten dat wantrouwen bij zichzelf te onderdrukken. Anderen, zoals ik, zijn weerbarstiger, maar betalen wel een prijs. Een prijs die hoger is naarmate ze die natuurlijke impuls meer in de openheid tonen. Daar staat dan weer tegenover dat ze minder last krijgen van de nadelen van dat onderdrukken. (Het belangrijkste voordeel van het niet onderdrukken is een gevoel van vrijheid, authenticiteit en verbondenheid met ‘waarheid’.) Maar los van het effect op het individu is er het effect op de maatschappij, met name op de politiek en de rechtspraak.

Veel politici doen fanatiek mee aan het inprenten. Rechters treden niet zoals politici veel op de voorgrond, maar in de rechtszaal straffen ze, met de wet in de hand (menen zij), de wantrouwenden genadeloos af. De Hoge Raad heeft ook recent weer uitspraak gedaan en daarbij de definitie van racisme buitengewoon ruim genomen. Ik constateer dat ze ver voorbijgegaan zijn aan de bedoelingen die de opstellers van artikel 137c-1 ooit hadden. Dat artikel toch even citeren:

Wetboek van Strafrecht Artikel 137c, lid 1: Hij die zich in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, opzettelijk beledigend uitlaat over een groep mensen wegens hun ras, hun godsdienst of levensovertuiging, hun hetero- of homoseksuele gerichtheid of hun lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie.

Het woord racisme komt er niet eens in voor, maar er is wel een relatie, namelijk met ‘wegens hun ras’. De andere vervolgingsgronden staan los van racisme. In internationaal verband wordt echter ook nationaliteit en etniciteit erbij geharkt:

Wikipedia: Volgens het Internationaal Verdrag inzake de uitbanning van elke vorm van rassendiscriminatie betekent raciale discriminatie “elke vorm van onderscheid, uitsluiting, beperking of voorkeur op grond van ras, huidskleur, afkomst of nationale of etnische afstamming die ten doel heeft de erkenning, het genot of de uitoefening, op voet van gelijkheid, van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden op politiek, economisch, sociaal of cultureel gebied, of op andere terreinen van het openbare leven, teniet te doen of aan te tasten, dan wel de tenietdoening of aantasting daarvan ten gevolge heeft.” (mijn vet)

Onze Nederlandse rechters gaan mee in die uitleg, tot grote ergernis van allen die de term zuiver willen houden. Denk niet dat het hier om haarkloverij gaat. De moderne uitleg van de term racisme impliceert dat het strafbaar is geworden om vreemdelingen te wantrouwen!

De cognitieve dissonantie die ontstaat door het spanningsveld tussen beschaafd gedrag en natuurlijke impuls blijkt zodoende niet meer slechts een ethische kant te hebben (ethiek: de vraag wat hoort, wat juist is). Nee, het is erger. We moeten nu ook nog eens op onze tellen gaan passen, want voor je het weet zit je in de cel omdat je je natuurlijke impuls om vreemdelingen te wantrouwen opvolgde!