- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Mijn linkse vrienden
In Spanje is een voedselbank die het eigen volk eerst voorziet van voedsel, onder het motto “dat immigranten een instrument zijn van het kapitalisme, zodat er goedkope arbeidskrachten voorhanden zijn” zo is te lezen in De Volkskrant van 21 juni. Dat heet dan opeens ‘patriottisch links‘. Biedt dat nou een kans om met een sterk argument toch door te dringen tot mijn aloude, linkse vrienden of is het toch ook weer een maf frame, net zo maf als de nog immer en haast elke dag terugkerende beschuldiging dat ik en de mijnen slechts populistisch, nationalistisch en rechts – nee, extreem-nationalistisch, fascistisch en extreemrechts – zijn, vraag ik mij dan af. Of eigenlijk geef ik al het antwoord: Het is een even maf frame en ik weiger om het as-is te gebruiken. Hooguit is de invloed van kapitalisten één van vele krachten die er spelen in de maatschappij; deze hoeft niet te worden tegengesproken, maar je bent kortzichtig bezig als je het de allesbepalende factor noemt.
Toch, ik ben tegenwoordig meer dan ooit van mening dat menig zich links noemende vriend aan zo’n enkelvoudige ‘verklaring’ meer dan genoeg heeft om zich een mening, welke dan ook, te vormen. Noem het maar rustig een vorm van lui denken, van niet open staan voor alternatieve verklaringen die de tevredenheid met de aloude linkse mening eerder verstoren dan verrijken. Mijn linkse vrienden zijn allemaal, stuk voor stuk en uit principe, vòòr de vrijheid van meningsuiting en vòòr democratie, maar desondanks hebben ze de grootste moeite respect op te brengen voor mensen met meningen die strijdig zijn met de hunne. Merk op hoeveel moeite ik mij getroostte in de vorige zin niet te spreken over ‘geen respect voor rechtse mensen’. Voor mijn linkse vrienden is het echter allemaal heel simpel: Bepaalde standpunten zijn rechts, punt uit, en daarvoor hoeven zij géén respect te hebben.
Ik snap dat wel. Immers, waarom zou je respect moeten opbrengen voor kapitalistische egoïsten, wat mij betreft de echt rechtse mensen? Maar ik snap dan weer niet dat linkse mensen het ook rechts vinden als je, om maar eens wat voorbeelden te geven, het belachelijk vindt dat vrouwen gesluierd over straat gaan, dat mannen vanwege hun cultuur menen de baas in huis te zijn, dat die mannen eveneens vanwege die cultuur meerdere vrouwen mogen huwen, dat zij geen respect hoeven te hebben voor ongelovigen, dat hun zonen vrouwen en meisjes menen hoer te mogen noemen, dat die zonen zich ook niet laten corrigeren in hun gedrag, … moet ik doorgaan? Wie kan mij uitleggen waarom linkse mensen niet – juist omdat ze links zijn – datzelfde vinden? Linkse mensen zijn toch vòòr gelijkheid en respectvolle bejegening? Mijn linkse vrienden en vriendinnen zijn toch geëmancipeerd? Waarom betonen ze dan toch nog immer zoveel respect voor de gesluierde vrouw uit de andere cultuur? Vroeger wisten we niet zoveel over de Islam en dachten we dat die vrouwen het vast vrijwillig deden en dat het vast om harmonieuze samenlevingsvormen ging, waarin ook de vrouwen gelukkig leefden. Maar anno 2016 zouden mijn linkse vrienden toch beter moeten weten. Desondanks houden zij stug, zeg maar dogmatisch en conservatief, vast aan dat oude beeld.
Idem blijven zij stug geloven dat ze per definitie aan de goede kant staan en dat de organisaties waaraan ze al tientallen jaren geld overmaken samen met hen aan de goede kant staan. De enige kritische geluiden over die organisaties horen we uit wat zij de rechtse of zelfs extreemrechtse kringen noemen. Wat mij betreft dus uit de hoek die met de ogen open naar de wereld kijkt. Mijn linkse vrienden blinken ondertussen uit in kortzichtigheid of zelfs blindheid. Ze zijn gewoon niet bereid om even door te denken over het handelen van die organisaties. Zo bekritiseerde ik Artsen Zonder Grenzen (AZG), vanwege de veerboten die zij hebben varen op de Middellandse Zee om aldaar zoveel mogelijk illegale gelukszoekers/vluchtelingen/migranten – noem het zo je wilt – net op tijd op te pikken uit stomtoevallig net op het moment van naderen kapseizende ‘wrakken’ te redden en met hun veerboot naar Italië te brengen, volstrekt kosteloos, ook dat nog. Tsja, dat laatste vanwege al die donaties van mijn linkse vrienden, dat snap je wel. Eén reactie van een linkse vriend wil ik de lezer niet onthouden:
“Drie jaar geleden heb ik een liedje gemaakt en de opbrengst is gegaan naar AZG. 1800 euro opgehaald en ik ben nog steeds trots dat deze organisatie hun mooie werk blijft doen. Het is zo makkelijk om een organisatie op deze manier neer te sabelen terwijl ze heel goed werk verrichten. En dat geldt ook voor Amnesty en Greenpeace. Gelukkig zijn er nog tegengeluiden en gelukkig zijn er ook nog mensen die doen met liefde en passie om mensen te helpen.”
Het woord Goedmens komt dan meteen in mij op, maar mijn linkse vriend vindt dat vast een belediging. Ik moet toegeven dat het niet als compliment bedoeld is. Wel is het bedoeld om aan te geven dat de Goedmens een onterecht en naïef geloof heeft in de gedachte “dat wie goed meent te doen ook echt goed doet” en helaas maar al te vaak bezig is vooral de belangen van anderen, wellicht de eigen kinderen en kleinkinderen in de toekomst, flink te schaden. Dus hoezo “met liefde en passie mensen helpen”.
Divers en multicultureel, het klonk decennialang mooi, maar dat was alleen maar omdat een zekere elite, ter rechter- èn linkerzijde, ons dat keer op keer wijsmaakte. Rechts deed dat inderdaad om aan goedkope arbeidskrachten te komen, niet echt een kortzichtig motief. Maar het motief van links was wel kortzichtig: Links dacht dat de eigen ideologie zo sterk was dat het niet anders kon of uiteindelijk zou iedereen in de hele wereld – nou ja, behalve dan die kapitalisten, de echte vijand – voor het socialisme kiezen, met alle daarbij horende principes zoals gelijke rechten voor iedereen. De doordenkers onder links werd uiteindelijk wel duidelijk dat het om een enorme, ontzettend domme gedachte ging. Ga maar na, de ware socialist is per definitie NIET multicultureel, want staat niet toe dat er in het straatbeeld een cultuur meedoet die helemaal NIET geeft om gelijke rechten! Hoezo diversiteit? Waarom zou een socialist of sociaaldemocraat in de samenleving een fascistische ideologie toestaan? Omdat er diversiteit moet zijn? Nee toch? Nee, de ware linkse geest is tégen diversiteit, althans tegen de ongebreidelde vorm ervan. En net zo tegen multicultuur, ook dan weer tegen de ongebreidelde vorm.
Ik hoor mijn linkse vrienden al tegensputteren:
“Tuurlijk ben ik tegen de ongebreidelde vorm. Maar met de Islam is zeker niet zoveel mis als jij telkens beweert. Je overdrijft. Die cultuur zegt te staan voor vrede, ik geloof ze en wat mij betreft passen ze nog best in onze samenleving.”
En dan vraag ik mij telkens weer af of ze gelijk hebben en ik me toch veel beter moet informeren over die cultuur. Nee, sorry, ik mag niet liegen; ik vraag me dat allang niet meer af, want hoe meer ik mezelf erover informeerde, hoe meer de volgende conclusie zich aan me opdrong:
De Islam is een zeer kwalijk geloof dat geen genoegen neemt met een plek achter de voordeur. Niet voor niets heeft Europa een minstens 1000 jaar lange geschiedenis achter zich van zich teweerstellen tegen dat geloof.
Er is door onze voorvaderen heel veel bloed geofferd aan het terugdringen van de moslimlegers van dit vredelievende geloof. Ja, ook de kruistochten waren reacties op moslimgeweld; Europese koningen die besloten de slachtingen onder christenen in het midden-oosten niet langer te pikken en daarom hun kruisridders erop afstuurden.
Dat soort praat is echter aan mijn linkse vrienden niet besteed. Die doen liever aan weg-met-ons, een soort voortzetting van het aloude verachten van de kapitalisten in de eigen samenleving. De verachting van de eigen samenleving leidt dan tot de frappante verheerlijking van alles uit den vreemde, onder het motto “dat de vijand van mijn vijand mijn vriend is”. En dan ook nog kwaad worden als ze worden beschuldigd van verraad van het eigen volk en vaderland. Terwijl het eigenlijk gewoon de waarheid is.
En het is niet slechts de waarheid, het is bovendien dè reden waarom onze westerse manier van leven weleens op zijn einde zou kunnen lopen. Mijn linkse vrienden denken dat de westerse verworvenheden zoals vrijheid, rationaliteit en gelijkheid (want zo bezien ze het westen op hun mildere momenten dan toch weer wel) nooit meer zullen kunnen verdwijnen, net zoals we vanaf de jaren zestig ervan overtuigd waren dat er voortaan nog slechts welvaart zou zijn, niet wetende dat daaraan begin 21e eeuw een einde zou komen (ja mensen, de armoe is in het westen toegenomen). Er zijn zelfs gekken – zelfs zeer machtige gekken – die zich tot doel hebben gesteld de Europese samenleving te ‘verrijken’ (zo noemen zij dat) met ‘vers bloed’ uit niet-westerse samenlevingen. Zo menen zij een einde te maken aan ‘typisch Europees gedachtegoed’ zoals neo-nazisme. Het is dat ik niet geloof in complottheorieën, maar naar deze gekken zouden we toch wel een nader onderzoek moeten instellen. En wat mij betreft mogen dit soort gekken in een soort Neurenbergproces veroordeeld worden, want ze zijn levensgevaarlijk.
Ook kan ik me voorstellen dat hedendaagse politici in een nabije toekomst ter verantwoording gaan worden geroepen, voor de schandalige besluiten die zij volkomen ondemocratisch, als stiekeme dictators, namen. Waardoor in Europa oorlogen uitbraken waar veel verjagingen plaatsvonden omdat burgers geen andere manieren meer zagen om de westerse manier van leven te herstellen. Mijn linkse vrienden vinden, als ik zoiets zeg, dat ik van het padje af ben. Maar ik weet me gesterkt, want er zijn veel intellectuelen – denk aan schrijvers en professoren – die nog veel verder gaan dan ik. Okay, allemaal van het padje af natuurlijk.
Nee, mijn linkse vrienden zijn niet van het padje af. Zij laten zich niet bang maken door mensen zoals Wilders die maar blijven waarschuwen tegen naderend onheil. “Het is 1938!”, zeg ik dan, met de handen ten hemel. Ze schudden hun hoofd en hebben het er dan wel mee gehad. Dan gaan ze zich, zomaar opeens, ergeren aan de vorm van de ‘discussie’ en eisen ze, inderdaad op hoge toon en autoritair, dat ik erover ophoud. Tsja, het zijn geen debatdieren. Dat kan ik ook niet van ze eisen. Maar wat mag ik dan wel eisen? Een beetje zorg om de toekomst? Ja toch? Want als mijn linkse vrienden zelfs dat niet hoeven op te brengen, dan zijn ze geen haar beter als die kapitalistische egoïsten van het ware rechts.
