- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Eerder deze week schreef ik al over Jesse Klaver’s nieuwe boekje ‘De empathische samenleving’.
Dit is deel 2 waarin ik telkens een citaat neem en daarop commentaar lever. Er volgt later deze week nog een deel 3.
Zou
ik dezelfde Jesse zijn geweest als ik de achternaam van mijn Marokkaanse vader zou hebben gehad? Pag. 10
JK (Jesse Klaver dus) heeft de naam van zijn moeder. Hij groeide op zonder zijn inderdaad Marokkaanse vader. Het precieze levensverhaal weet ik niet. Maar over die naam heb ik wel een mening. Toen de Oost-Europese joden naar Nederland kwamen, veranderden zij hun naam. Iemand heette dan opeens Sam IJsvogel. Datzelfde deed Ahmad Queleich Khany. Die gaat nu door het leven als Sander Terphuis. Het verbaast mij al vele jaren dat wij Nederlanders deze vorm van aanpassen nooit hebben gestimuleerd. Sterker, dat wij – in kranten, op de radio en tv – ons uiterste best doen de namen van Marokkanen, Turken, Somaliërs, noem maar op, zo correct mogelijk te schrijven en uit te spreken. Ikzelf heb het opgegeven de spelling en uitspraak te onthouden. En ik weet zeker dat iemand met de naam Ahmad Queleich Khany bij een callcenter niet goed aan de bak komt als hij erop staat die naam voluit te blijven gebruiken. Het komt de integratie niet bepaald ten goede.
Dus stelde ik ooit voor om die mensen in de gelegenheid te stellen bij de overheid een werknaam aan te vragen en de originele naam te laten registreren als de naam-van-origine. Die naam van origine kan dan worden gebruikt in de privésfeer, terwijl de werknaam bedoeld is in de werksfeer. Misschien kan JK dit idee overnemen?! Of nee, ik vermoed dat hij het respectloos vindt, geheel conform het oude, linkse dogma dat we iedereen het volste recht moeten gunnen om de eigen culturele geschiedenis te blijven eren en te nemen als basis voor de eigen identiteit. Tsja, neem nou de joden als voorbeeld. Die mochten toch ook hun joodse gewoonten, rituelen, kledij en taal blijven gebruiken? Nee dus. De Amsterdamse joden werd op den duur wel degelijk te verstaan gegeven zich in de dagelijkse praktijk idem te kleden als de rest van Amsterdam, nu echt serieus werk te maken van het alleengebruik van de Nederlandse taal en de rituelen te beperken tot in en rond de synagoge. En zoals ik al schreef, zij pasten massaal hun namen aan. Dat alles gebeurde in de 17e en 18e eeuw, de tijd die bij ons te boek staat als het begin van de overal beroemde Hollandse tolerantie.
We zouden ons serieus moeten verdiepen in het verschil tussen tolerantie toen en nu, want we zijn nogal doorgeschoten, zo voorspel ik. We zijn sinds de jaren zestig op de verkeerde manier tolerant; we zijn toegeeflijk, gemakzuchtig en meegaand geworden, mede uit mentale luiheid. Het ging niet meer om tolereren onder voorwaarden, maar om onvoorwaardelijk toestaan, wellicht mede vanuit een misplaatst idee over onvervreemdbare mensenrechten.
“U kiest de verkeerde vijand” heb ik wel eens tegen Wilders gezegd. Wanneer hij de Islam de bron van alle kwaad noemt, maakt hij daarmee van alle moslims vijanden. Daarmee sluit hij direct alle moslims uit. Pag. 22
Het is niet goed of het deugt niet. Als Wilders het had over moslims werd hem verweten dat hij mensen wegzette. Hij begreep die kritiek wel een beetje en was het er ook wel een beetje mee eens. Dus besloot hij beter op zijn woorden te letten en nog slechts te spreken over ‘de Islam’ en ‘die religie’. Maar voor JK maakt dat niet uit. Die neemt de vrijheid om zulke uitspraken te ‘vertalen’ zodat er toch weer ‘de moslims’ staat.
Verder begrijpt JK maar niet dat Wilders het honderduit meent en dat Wilders weleens het gelijk honderd procent aan zijn zijde kan hebben. Nou ja, het is natuurlijk niet de bron van àlle kwaad. Maar het idee dat de Islam een voorname bron van veel kwaad is, wordt door behoorlijk wat intellectuelen onderschreven. Wilders is op de hoogte van die intellectuelen en er zijn verschillende die hem geregeld ‘bijpraten’. Mensen vinden vaak dat Wilders enorm overdrijft, maar het zou zomaar kunnen dat diezelfde mensen enorm onderdrijven. Wie zal het zeggen…
Hoe het ook zit met de Islam, Wilders heeft telkens weer kenbaar gemaakt dat hij niet alle moslims ziet als vijanden. Hij constateert dat heel veel moslims een zeer geringe kennis van de fundamenten van hun religie hebben en denken dat de Islam een vredelievende godsdienst is. Maar hij constateert ook dat diezelfde moslims in toenemende mate onder druk komen te staan van andere moslims die eisen dat ze de fundamentele vorm van de Islam gaan belijden; een druk die wel degelijk effectief blijkt te zijn. Hij wil die moslims juist behoeden en beschermen; een taak waarvan je alleen maar kan hopen dat het haalbaar is. In elk geval ziet Wilders niet alle moslims als de vijand.
Voor politici, die van de PVV en de VVD voorop, is de inzet in het debat over [nationale] identiteit vooral een electorale strategie. Uit electoraal opportunisme wordt met stevige uitspraken over moslims, vluchtelingen en migranten ingespeeld op het gevoel dat onze nationale identiteit wordt aangetast. “Handelaren in angst” noemde Geert Mak zulke politici eens. Pag. 24
Het is een electorale strategie die groepen tegen elkaar uitspeelt en de samenleving verdeelt in plaats van verbindt. Pag. 24
Een electorale strategie en electoraal opportunisme… Elke keer weer dat dit frame wordt toegepast wordt me meteen duidelijk uit welke hoek de wind komt. De beschuldiging – meestal wordt er ook gesproken over populisme – wordt gemaakt door mensen die echt geen snars begrijpen van die denkwereld. Ofwel, er blijkt een totaal gebrek aan inlevingsvermogen uit. Stel je voor, zeg, dat die tegenstander ècht meent wat ‘ie zegt! Nee, dat kan niet waar zijn, dat moet wel een populistische poging zijn om stemmen te winnen, meer niet.
Geert Mak kreeg destijds allen die mensen als Wilders steunen over zich heen. Men herkende zich volstrekt niet in het beeld als zouden ze angst willen aanjagen. Men wilde slechts waarschuwen voor bepaalde gevaren, net zoals je wel vaker in het verleden mensen had die waarschuwden voor gevaarlijke ontwikkelingen. Een uitspraak van mij is: “Het is 1938!”. Men kijkt me dan ongelovig en glazig aan, zo van, die is niet goed snik geworden. Men pikt mijn noodkreet niet op. Heb ik ongelijk en is het overdrijving? Hadden ze in 1938 ongelijk en was het overdrijving?
Zijn het de ‘waarschuwers’ die de samenleving verdelen? Of moeten we helaas constateren dat een flink deel van de mensen zich doof en blind toont voor de waarschuwingen en bovendien heeft besloten die schreeuwers te gaan wegzetten als angst- en haatzaaiers? Als het tweede waar is, dan zijn die mensen juist degenen die de samenleving verdelen.
… als ik af en toe de reaguurders lees op de site van De Telegraaf of Geenstijl, kan ik ook somber worden. Het cynisme en de verongelijktheid druipen ervan af. Het internet is een plek geworden waar mensen anoniem kunnen schelden en waar alle grenzen van het normale contact tussen mensen te gemakkelijk worden overschreden. Pag. 25-26
Ook ik lees die sites en ik deel de kijk van JK in het geheel niet. Zeker, er zijn erbij die groffe woorden gebruiken. Maar er zijn wel degelijk moderatoren die dan ingrijpen. Wat er rest, kan bij typen als JK blijkbaar nog steeds niet door de beugel, maar bij typen zoals ik wel degelijk. Er zitten heel veel deskundige mensen bij de reaguurders (een naar woord waarmee ze helemaal geen moeite hebben) en de informatie die ze in hun kleine reacties geven is mij geregeld zeer van nut. Ze vertolken standpunten die je in de reguliere media niet aantreft, vertellen de bijbehorende argumenten en feiten en verwijzen naar hun bronnen. Ik zou wensen dat de reguliere media mij zo goed voorlichtten. Steeds vaker laat ik de krant de krant, ik kijk niet meer dagelijks naar Pauw en het NOS-journaal interesseert me niet echt meer.
JK c.s. zouden er goed aan doen, in het kader van je proberen in te leven, met meer goede wil de reacties op de sites van De Telegraaf, Geenstijl, Joost Niemöller en TPO tot zich te nemen. Kunnen ze echt veel van leren!
… debatten zijn onmogelijk als we elkaar alleen maar als vijanden zien. Wij zijn wellicht politieke tegenstanders, maar we mogen elkaar niet tot vijanden reduceren. Pag. 30-31
Kijk, daar ben ik het echt volkomen mee eens. Toch heeft JK het niet voor elkaar gekregen Wilders in zijn boek neer te zetten als een geachte politieke tegenstander. Integendeel, telkens weer bekroop me het gevoel dat hij in hem zijn vijand ziet.
Toevallig keek ik deze week weer eens naar Pauw (ik zapte er per ongeluk langs, sorry) en daar zaten JK, Maurice de Hond, Jort Kelder en nog wat anderen. Ter sprake kwam of Groenlinks bereid was om met de PVV te gaan regeren. Geen sprake van, zo bleek uit JK’s antwoord. Nu snap ik best dat je daarmee nog niet erkend hebt dat je Wilders ziet als vijand. Maar toch, de afkeer zat diep, zoveel werd wel duidelijk. Terecht werd door Jort Kelder opgemerkt dat zo’n standpunt de PVV alleen maar meer stemmen gaat opleveren, net zoals Trump meer stemmen kreeg met elke vuige uithaal van Hillary of een ander persoon uit het politieke establishment. De ‘vijanden’ van Wilders hebben het gewoon niet door hoe dat tegenwoordig werkt. Over inlevingsvermogen gesproken…
