- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Een van de columnisten bij The Post Online is Juliaan van Acker, emeritus hoogleraar aan de Radbouduniversiteit Nijmegen. Op 4 januari 2017 schreef hij:
“Niet willen zien hoe gevaarlijk de islamitische ideologie is voor de westerse beschaving is een vorm van criminele naïviteit. Of is hun houding een gevolg van verdrongen angst voor de islam? Zo ja, dan is hier sprake van een psychische stoornis.” (mijn vet)
Voor het overige is wat hij schrijft nogal onwaar. Hij stelt dat humanisten, atheïsten en agnostici alle spiritualiteit hebben verdreven en dat zonder spiritualiteit de mens de kracht van een visie mist. “Vanuit die hoek is daarom geen heil te verwachten. Alleen het christendom kan de westerse beschaving redden”, zo schrijft Van Acker. Waarom dat onwaar is:
Er zijn de afgelopen decennia evengoed voldoende christenen geweest en ook nu zijn er nog voldoende. Toch zijn dat niet bepaald de verlichte zielen geweest die ons steeds weer alarmeerden. Sterker, de meeste islamcritici komen wel degelijk uit de hoek van het atheïsme. Ik heb er ook wel een verklaring voor. Christenen hebben gedacht dat ze er beter aan deden te verklaren dat ook moslims recht hebben op godsdienstvrijheid, omdat ze daarmee de legitimiteit van de eigen godsdienst meenden veilig te stellen. Wanneer ze zouden verklaren dat de islam verboden of teruggedrongen moet worden, zouden ze voeding geven aan atheïsten die dan immers zouden zeggen dat eenzelfde verbod of terugdringing ook de christenen zelf zou moeten treffen.
Dat gezegd hebbende, de notie dat er weleens sprake zou kunnen zijn van een psychische stoornis, spreekt mij zeker aan. Niet omdat ik er plezier in schep bij mensen een psychisch tekort te mogen benoemen waar ik zelf niet aan lijd. Wel omdat ik het sterke vermoeden heb dat het echt zo is. Het gaat niet om een massa-psychose, maar om een wijdverbreide psychische stoornis. En inderdaad, denk ik, ligt eraan ten grondslag een verdrongen, maar heel diepe angst voor de islam. Het is dus een angststoornis, ook wel fobie genoemd en in feite de echte islamofobie.
Hoe ironisch dus dat juist degenen die islamcritici etiketteren als islamofoob het zèlf zijn. Terwijl de islamcritici deze angst onder ogen durven te zien, er zeer bewust uiting aan geven en zo de angst goed weten te bedwingen, zodat het niet uitgroeit tot een stoornis.
Lijdt u aan islamofobie? Doe de zelftest:
- Weet u zeker dat het met de islam wel meevalt, omdat moslims zeggen dat het de godsdienst van de vrede is?
- Weet u zeker dat terroristen heel kleine minderheden betreffen, omdat dit wordt gezegd door de autoriteiten?
- Weet u zeker dat de onrust bij moslims niets met de religie te maken heeft, maar alles met hun sociaal-economische achterstelling, omdat belangrijke opiniemakers dat zeggen?
- Weet u zeker dat de boosheid van moslims het gevolg is van ons kolonialisme, imperialisme en kapitalisme, omdat uw linkse geestverwanten dat allemaal zeggen?
- Heeft u nog nooit een moslim in uw eigen omgeving kritisch bevraagd over dat geloof, omdat uw hart zegt dat het in wezen net zulke lieve mensen als u en ik zijn?
- Glimlacht u naar iedere passerende, u aankijkende moslim, zogenaamd om te laten blijken dat u ze volledig accepteert, maar eigenlijk om zo eventuele moeilijkheden te voorkomen?
- Mocht u een autoriteit zijn, benoemt u bij elke aanslag vooral niet de islam zelf?
- Uit u zich nooit echt boos naar moslims toe, omdat je maar nooit weet?
- Mocht u politicus zijn, durft u moslims niet aan de grens tegen te houden, zogenaamd uit principe?
- Gunt u moslims precies dezelfde rechten (zelfs méér) als autochtonen, zogenaamd uit principe (UVRM), maar vooral om gedoe te voorkomen?
- Werkt u volledig mee wanneer er wordt aangedrongen op subsidie en/of bouwgrond voor een moskee of islamitische school, zogenaamd uit principe (UVRM), maar vooral om niet hun toorn op te wekken?
Ach, misschien is een zelftest net even teveel gevraagd. Zoveel zelfkennis is immers niet iedereen gegeven.
