- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Guy Verhofstadt
WNL probeert er het beste van te maken. Het stuurde vanavond in ‘Weg van de wereld‘ aan op een ontmoeting tussen haar twee nieuwe boegbeelden – Arend-Jan Boekestijn en Rob van Wijk – en Guy Verhofstadt. De bedoeling was natuurlijk dat de boegbeelden mooi bloot wisten te leggen waar het bij Verhofstadt aan mankeert. Gelukt? Helaas niet. Beiden hadden teveel ontzag voor Verhofstadt, al slaagde Boekestijn er nog wel in iets van zijn fundamentele kritiek te uiten.
De formule van de serie lijkt een aardige, maar is ongeschikt als het erom gaat de gast te fileren. In deze aflevering zaten de drie heren (waar zijn de sigaren, denk ik dan, oh nee, dat mag niet meer op de tv) gezellig keutelend in diepe fauteuils weggezakt of waren ze samen aan het coquerellen of erop uit op de sportfiets. Allemaal veel te gezellig dus om Guy (ja, Guy, want in die sfeer ga je natuurlijk tutoyeren, zelfs met een Belg) pertinent te onderbreken om hem vervolgens hard te confronteren met een kernachtige kritiek op zijn Eén-Europa-waan. Verhofstadt is een ongewone politicus door de manier waarop hij de dialoog ingaat. Bevlogen is hij zondermeer, maar helaas is die bevlogenheid verbonden met een diepreligieus geloof in een Eén-Europa. Hij wandelt compleet voorbij aan het harde feit dat Europa bestaat uit een heleboel culturen. Zijn visie op Europa zal als een kaartenhuis instorten dra hij gaat erkennen dat daar verschillende cultuurlijnen bij zitten die niet zomaar kùnnen samengaan. Culturen hebben nou eenmaal ook gevolgen voor de normen en waarden waarin geloofd wordt en normen en waarden kunnen relatief zijn, maar ook tegenovergesteld, ofwel met elkaar in conflict. Zo worden in de ene cultuur vreemdelingen geweerd en in de andere welkom geheten. Verhofstadt is er eentje uit een elite die ervan overtuigd is dat Europa al eigenlijk één is en op nòg meer gebieden één moet worden. Ware het nog de middeleeuwen geweest en ware hij toen keizer geweest van een machtig leger, dan had hij zeer zeker geprobeerd heel Europa onder zijn heerschappij te krijgen. Hij zou dat hebben gedaan uit de beste bedoelingen, althans naar eigen zeggen, uit een diepreligieus besef dat Europa precies dàt nodig heeft om de boze buiten én binnen Europa liggende machten te kunnen weerstaan. Maar Verhofstadt is niet zo’n keizer en het zijn niet de middeleeuwen. Nee, in de 21e eeuw doet zo’n elite alsof zijn neus bloedt en spelen ze een spelletje, maar wel bloedserieus: ze doen net alsof Europa allang één is en dat het nog slechts een kwestie is van vervolmaken van die eenheid. Het is dus eigenlijk een stille, verholen revolutionaire geest. Of beter: een stiekemerd. Iemand die zich aanmatigt te spreken namens de Europeanen, maar diezelfde Europeanen nooit heeft gevraagd of ze wel met andere Europeanen in die mate op willen gaan in één federatie. Ja, hij volgt wel de nodige peilingen, maar daaruit blijkt hij slechts die resultaten te plukken die hem goed uitkomen. En dan legt hij ze nog voor hem gunstig uit ook. Zoals dat veel mensen zeggen wel voor een zekere samenwerking op Europees niveau te zijn. Zie je wel, zegt hij dan, de Europeanen willen wèl een federatie.
Debatteren met Verhofstadt is een heilloze onderneming zolang je hem niet confronteert met hèt mankement in zijn constructie. Hét mankement is dat hij onvoldoende rekening houdt met, en respect opbrengt voor, cultuurverschillen. Ja, dat de vorm van bananen niet vanuit Brussel voorgeschreven moet worden was hem ondertussen ook wel duidelijk geworden. Maar dat bijvoorbeeld Polen en Hongarije bij meerderheid heel anders aankijken tegen migratie, rechtspraak en nationalisme (ik noem maar wat voorbeelden) lijkt nog steeds niet doorgedrongen tot Verhofstadt. Het leidt ertoe dat hij en anderen uit zijn elite (zie ons eigener Timmermans) denken de Poolse en Hongaarse regering een lesje democratie te moeten leren of boetes te mogen opleggen.
Verhofstadt en zijn elite hebben een diepreligieus geloof dat federatievorming hèt middel is om in Europa de vrede te blijven bewaren, waar nationalistische dan wel patriottistische gevoelens het pad effenen naar oorlog en daarom hoe dan ook bestreden moeten worden. Dat is de les die zij getrokken hebben uit met name de Tweede Wereldoorlog. Dat is een enorme denkfout gebleken. Sterker, juist de conflicten die heden ten dage ontstaan door het eigengereide handelen van Brussel zijn een opmaat naar nieuwe Europese oorlogen, want Europa is een verzameling trotse landen die je vooral niet moet proberen te overheersen. Guy Verhofstadt is gevaarlijker dan menigeen denkt.
Één reactie op Guy Verhofstadt is gevaarlijker dan menigeen denkt