- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
De recente bekladdingen van de voordeur van Thierry Baudet leiden terecht tot grote onrust bij menigeen, niet alleen ter rechterzijde, maar ook wel degelijk ter linkerzijde. Er wordt op gewezen dat zulk ‘ludiek’ geweld mogelijk de opmaat is tot verre van ludiek geweld. Men voorvoelt dat er dan nog makkelijker een ‘lone wolf’ kan opstaan die meent de wereld te moeten redden door iemand als Baudet te vermoorden. Menigeen (echter niet iedereen) beschouwt de bekladdingen als een vrij direct gevolg van demoniseren in de media. Zo werd Baudet in diverse media weggezet als fascist, niet door gekkies, maar door betaalde columnisten en zelfs journalisten. Momenteel is dat even over, want ze roepen nu allemaal in eigen koor dat dit bekladden niet mag, maar binnenkort gaat dat vast weer door. Tegenstanders van Baudet menen dat het demoniseren op zijn minst wederzijds is. Zo beschouwen zij het gebruik van termen als ‘goedmens’ demoniserend en zij wijzen dan op bedreigingen aan het adres van iemand als Silvana Simons.
Dit moeten we zo niet langer willen. Het wordt tijd dat alle media (kranten, tijdschriften, radio, tv, fora, twitter, enzovoort) onderling afspreken het elkaar demoniseren een halt toe te roepen. Dit ongeacht de politieke gezindheid. Vandaar deze stellingnamen:
Media blijven de vrijheid houden om gedachtegoed van een opiniemaker (politicus, BN’er, columnist of anders) bijvoorbeeld racistisch te vinden, maar de argumentatie daarvoor dient dan wel in hetzelfde artikel te worden gegeven.
Bovendien zal de schrijver voldoende moeten duidelijk maken dat het om de eigen mening gaat. Desnoods mag het medium, zoals een krant, volstaan met aangeven waar het staat in het politieke spectrum. Waar het om gaat is dat die context de lezer duidelijk wordt.
De media spreken af als beleid te hebben als demoniserend ervaren bewoordingen achterwege te laten wanneer die niet in het artikel expliciet worden onderbouwd. Het is echter aan de bekritiseerde opiniemaker zelf om bezwaar aan te tekenen bij de hoofdredactie, mocht het toch gebeuren. De hoofdredactie belooft de betreffende journalist of columnist per omgaande tot stoppen te dwingen.
Een zich gedemoniseerd voelende opiniemaker moet bij het OM een aanklacht tegen de hoofdredactie kunnen indienen als deze geen gehoor geeft aan het ingediende bezwaar.
Het OM dient bij een ingediende aanklacht zo direct mogelijk te handelen als ware het een kort geding door de hoofdredactie te dagvaarden.
De uiterste strafmaat kan een verschijningsverbod voor het medium zijn.
De bedoeling van dit manifest is niet het inperken van de vrijheid van meningsuiting of het afdwingen van (zelf)censuur, maar het tegengaan van demonisering. De wet bevat een aantal paragrafen die daarbij behulpzaam zijn. Het gaat dan om de artikelen die bedoeld zijn om laster, smaad en haatzaaien tegen te gaan.
Het is deels aan de bekritiseerde om te beoordelen of een bewoording demoniserend is. Er is echter een vaag gebied waar partijen het over dat oordeel oneens zullen zijn. Wat de ene persoon demoniserend zal noemen, zal de andere persoon hooguit enigszins kwetsend noemen. Waar het om gaat is dat moet worden nagegaan of de bewoordingen een gewelddadig of intimiderend klimaat bevorderen. Jurispudentie zal uitkomst moeten bieden.
Wanneer deze afspraken goed worden nageleefd, zal dat het debat ten goede komen en daarmee wordt de vrijheid van meningsuiting juist een grote dienst bewezen.
Ten overvloede, de afspraken moeten niet worden opgevat als een beperking van de meningsvrijheid over personen. Nog steeds kan bijvoorbeeld een columnist schrijven een hekel te hebben aan het gedachtegoed van een politicus of een BN’er ronduit naïef te vinden. Zulke geïsoleerd en door een individu uitgesproken woorden leiden niet tot gewelddadigheid.
Tenslotte, waarschijnlijk is dè verholen reden om demoniserende woorden te gebruiken dat het een geheid middel is om aandacht te trekken. Daar zit wat in. Daarom is het manifest niet af zonder de volgende notie:
Media moeten hun maatstaf voor het geven van aandacht aan opinies en het verslagleggen van nieuws herijken door beter te letten op het verschil tussen provoceren en demoniseren. Provoceren is uitdagen. Demoniseren is intimideren.
