- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Op de meeste foto’s toont Elma Drayer een vriendelijke glimlach, maar toch ook een zekere strengheid.
Tijs van den Brink had vandaag Ybeltje Berckmoes te gast. Ybeltje (leuke naam, ga ik hier tegen mijn gewoonte gebruiken) hing vuile was van de VVD buiten. Zo heet dat dan. Feitelijk heeft ze een boek geschreven over haar periode in de Tweede Kamer en die periode vond ze niet onverdeeld plezierig. Er staan ook wel e-mail wisselingen en ‘appjes’ in. Elma Drayer zat bij als sidekick, had het boek deels gelezen en dacht er het hare van. Haar volgende commentaar heeft vooral betrekking op die e-mails:
“Dan vind ik ook nog dat er behoorlijke vileine roddels in zitten. Het is allemaal bijzonder smakelijk, maar het is ook een beetje onfris. … Als je dan zo achteraf gaat spugen in de bron waaruit je gedronken hebt, ja sorry hoor, ik vind dat toch niet chique” (zo rond 08:00)
Ybeltje had een mijns inziens goed verweer. Zij had al drievierde weggelaten en ze moest toch wat hebben als bewijsmateriaal. Nou, Elma vond het blijkbaar een verweer van niks. En dàt vond ik dus weer niks. Dit stuk gaat daarom ook niet in de eerste plaats over Ybeltje (sorry, Ybeltje), maar vooral over Elma Drayer. Elma neemt veel mensen de maat. Dat mag, maar dit keer neem ik hààr de maat. Ze had als sidekick niet op deze wijze mogen doorslaan. Je zal er als geïnterviewde maar zitten en zò aangevallen worden. Eerder, in dezelfde uitzending, had Elma Drayer deze woorden: “Ik zou ze alle hoeken van de kamer hebben laten zien“. Zo’n reactie van Ybeltje zou overdreven zijn geweest, maar wat mij betreft had ze best mogen laten blijken de woorden van Elma “onfris en verre van chique” en “spugen in haar boek” te vinden.
E-mails als bewijs
Elma Drayer had het dubbel mis. Ten eerste, zeker in de politieke wereld (en wat mij betreft zeker òòk in het bedrijfsleven) moet iedereen zich bij èlke e-mail, en zelfs bij een ‘appje’, ervan bewust zijn dat die weleens in de openbaarheid zou kunnen gaan komen. En publiceren duidt niet vanzelfsprekend op onbetrouwbaarheid. Wanneer twee mensen ruzie krijgen en dat uitvechten per e-mail, dan zijn diezelfde mails vaak het enige waarmee één partij kan aantonen dat de andere partij fout zat. De meeste mensen beseffen dit ook wel en dringen er daarom in alle wat moeilijkere gevallen op aan dat er alléén onder vier ogen over wordt gepraat. Dat is dan altijd zogenaamd omdat ze ‘hebben ervaren’ dat communicatie per e-mail door de aard van het medium al heel snel op conflict uitdraait. Dat kan wel zo wezen (al heb ik daar toch zo mijn twijfels over), maar de eigenlijke reden is natuurlijk dat zo’n gesprek onder vier ogen geen getuigen kent. Het blijft dan altijd het woord van de één tegen dat van de ander. Wie hiërarchisch de mindere is, zal na een gesprek onder vier ogen dat ook al niet hielp, altijd het onderspit delven door een totaal gebrek aan bewijzen.
Openbarende insiders
Het tweede punt waarop Drayer het mis had betreft “dat spugen in de bron”. De vuile was buitenhangen kàn duiden op rancune, maar het kan ook volkomen terecht en goed voor de maatschappij, of in dit geval de VVD, zijn. Elma gaat hier toch hopelijk niet beweren dat klokkenluiders en andere openbarende insiders slechts gedreven worden door rancune? Overigens, ook met rancune hoeft niets mis te zijn. Veel politici, columnisten én journalisten laten zich wel degelijk leiden door boosheid bij het kiezen van hun onderwerpen. Elma lijkt me een van hen. Dat zij van de journalistieke sectie is en een ander van binnenuit verslag doet, maakt niet hààr schrijfsels okay en die van de insider fout. Het gaat om de motieven. Ik kreeg de sterke indruk dat Ybeltje haar best had gedaan de VVD een spiegel voor te houden. Dat lijkt mij een prima motief en Elma zat helemaal fout met haar afbrandende woorden.
