- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Vanavond keek ik bij Veronica naar ‘Lone Survivor’ uit 2013. De speelfilm is gebaseerd op de waargebeurde missie “Operation Red Wings”, die op 28 juni 2005 werd uitgevoerd door vier Navy Seals. Hun doel was om Taliban-leider Ahmad Shah te doden.
Kern van het verhaal is de scène midden op de heuvel van waaruit ze de Taliban-nederzetting in het vizier hebben en waar ze opeens een drietal schaapherders op hun pad vinden. Ze zijn zich er bewust van dat laten lopen er zo goed als zeker toe leidt dat de Taliban hen gaat zoeken. Ze moeten zodoende kiezen tussen vastbinden, laten lopen en doden van de schaapherders. Er ontstaat over die keuze een felle discussie tussen de vier. Een van hen is van mening dat ze geen keus hebben en dat doden van de schaapherders de enige optie is. De commandant van het viertal is echter een andere mening toegedaan. Volgens hem is het niet in overeenstemming met de erecode van Navy Seals om burgers welbewust te doden. Ook denkt hij zeker te weten dat het na verloop van tijd toch naar buiten zal komen en dat media zoals CNN het hen dan zwaar zullen aanrekenen. Het compromis van vastbinden wordt ook al door hem afgewezen, want ook dat betekent zo goed als zeker de dood voor deze schaapherders, door de vrieskou in de nacht. Hij besluit de missie af te breken, ook omdat de radiocommunicatie met het commandocentrum al een tijdje faalt. Door naar de top van de heuvel te klimmen denkt hij dat ze weer radiocontact kunnen krijgen en zo snel kunnen worden opgehaald met helikopters. Hij denkt dat die redding eerder zal zijn dan dat de jongen onder de schaapherders beneden zal zijn om de Taliban te waarschuwen. Ze laten de schaapherders vrij en trekken de heuvel op. Het loopt echter totaal anders dan voorzien, want de jongen is veel eerder beneden dan hij inschatte en die heeft bovendien geen enkele boodschap aan het ‘moreel verheven besluit’ van de commandant, die hem immers in leven liet.
Het dilemma was, wat mij betreft, helemaal geen echt dilemma. Ze hadden uiteraard moeten kiezen voor vastbinden of doden. En alle politiek-correcte burgers, media, rechters en politici – of het nou in de VS is of in Europa of in de VN of in de oorlogstribunalen – mogen zich aanrekenen dat zij die commandant tot zo’n absurd besluit brachten. Het had een no-brainer moeten zijn.
Hoe het afliep: Ze raakten in een hevig vuurgevecht met de Taliban verwikkeld. Uiteindelijk kwamen andere teamleden hen te hulp met een helikopter, maar die werd neergeschoten en alle 16 man aan boord overleefden dat niet. De vier konden daarna niets anders doen dan zo goed mogelijk doorvechten. Ze hebben tientallen Talibanstrijders uitgeschakeld, maar van de vier heeft alleen Marcus Luttrell (niet de commandant) het overleefd. Pas weken later kon hij worden gered. Hij is ook de schrijver van het boek dat verfilmd is. In de film deed hij drie scènes incognito mee. Eentje daarvan betreft de briefing van de regels die de Navy Seals in acht moesten nemen alvorens ze mochten terugschieten. Luttrell is degene die bij die scène het hoofd schudt. In zijn boek schreef hij hoe die regels de strijdkrachten geregeld voor risicovolle problemen plaatsten.
https://www.youtube.com/watch?v=nn_9tds-9tE