- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Vertaling: “60.000 Reichsmark kost deze man met een erfelijke ziekte de Duitse gemeenschap gedurende zijn leven . Medeburgers, dat is ook uw geld.” Getekend, de Dienst voor Rassenpolitiek van de NSDAP.
Nog maar kort geleden hing ergens op een ministerskamer een nazi-propagandaposter. Waarschijnlijk gaat het om de poster hiernaast. De tekst is zo ongeveer: ‘60.000 Reichsmark kost deze man met een erfelijke ziekte de Duitse gemeenschap gedurende zijn leven. ‘
Ik probeerde me voor de geest te halen waarom de minister uitgerekend die poster daar had opgehangen. Uit een interview was me wel al duidelijk geworden dat dit niet was om er een voorbeeld aan te nemen. Integendeel zelfs. Toch kwam het mij voor dat het niet opgehangen was uit een behoefte elke dag weer te worden herinnerd aan een verschrikking van het Derde Rijk. Of het zou zijn gegaan om een ‘poster’ op briefkaartformaat tussen minstens 20 andere briefkaarten. Niemand hangt deze poster op groter formaat op in zijn werkkamer. Althans, zoveel zelfkwelling lijkt mij ongezond.
Maar mogelijk was die poster er, voor een tijdje, gekomen als reactie op een andere politicus die de regering had verzocht uit te rekenen wat niet-westerse migranten het land eigenlijk opbrengen dan wel kosten. Het was uitgerekend deze minister die deze cijfers dan had moeten ophoesten en dat weigerde hij pertinent, indachtig de poster. Het hele idee vond hij “walgelijk”. Zijn antwoord was:
“We zijn niet geïnteresseerd in wat een individu kost, een Fries, iemand met blauwe ogen of een gehandicapte,”
Had hij een punt? Was het terecht om het verzoek te vergelijken met wat de nazi’s hadden gedaan? Ik denk van niet. Of eigenlijk, ik weet wel zeker van niet. De minister deed alsof het niet aangaat de rekenmodellen los te laten op een bepaalde groep, maar er wordt door de overheid zeer veel rekenwerk losgelaten op bepaalde groepen. Wat kost een bejaarde, want we moeten weten welk bedrag we moeten uittrekken voor de verzorgingstehuizen en de bejaardenzorg. Wat verdient een burger, want alleen dan kan worden berekend hoeveel belasting deze moet betalen. Wat kost een leerling, want het kabinet moet weten hoeveel geld het voor onderwijs moet reserveren. Wat kost een student …, moet ik zo nog even doorgaan of is mijn punt nu wel duidelijk? Tuurlijk is de overheid geïnteresseerd in wat een individu kost, of het nou een bejaarde, leerling, werkende burger of gehandicapte Fries is.
Deze minister, zoveel moet iedereen nu wel duidelijk zijn, gaf een antwoord dat een willekeurige andere persoon op die positie zeer waarschijnlijk niet had gegeven. Het is hem ook niet ingefluisterd door zijn werkomgeving. Al evenmin is dat gebeurd door anderen binnen zijn politieke partij. Nee, het was het individu dat hier een blokkade in werking zette. We leven blijkbaar in een land waar één enkel individu voor het hele land, met zijn ruim 17 miljoen individuen, besluit een blokkade op te werpen door het in een democratisch proces opgevraagde rapport niet te leveren. Dàt nou heet machtsuitoefening.
Machtsuitoefening is geen probleem zolang de burgers het niet als zodanig ervaren. Zolang ze het maar ervaren als gedrag dat breed gedragen wordt. Pas wanneer burgers het gevoel krijgen dat er zonder een breed draagvlak wordt gestuurd, wordt het ervaren als machtsuitoefening en al snel machtsmisbruik genoemd.
De minister zelf ervoer dat natuurlijk niet zo. Die meende heel goed te hebben gehandeld. Sterker, die meende vast oprecht hiermee zijn bijdrage te hebben geleverd aan het behoeden van ons land voor weer een donkere periode van fascisme.
De minister had blijkbaar zelf ingevuld dat die andere politicus dat informatieverzoek had gedaan met bijbedoelingen. Bijbedoelingen zoals … deportatie, sterilisatie, vergassing? Nee toch? Als dat hem zo benauwde, waarom heeft hij dan niet eerst de indiener van het verzoek daarnaar gevraagd? We weten dat dit laatste niet is gebeurd. Het beeld dat de minister van die andere politicus had was blijkbaar al een vijandbeeld. En met je vijanden praten heeft geen zin, toch?
Deze minister was Eberhard van der Laan. Over de doden niets dan goeds, tenzij je Witte de With of Jan Pieterszoon Coen heet natuurlijk. Ik ga niet ontkennen dat hij veel goed heeft gedaan, maar ik ga hem ook niet verheerlijken zoals momenteel alom lijkt te gebeuren. Zijn optreden in 2009 was een voorbeeld van een buitengewoon ergerlijk staaltje individuele eigengereidheid en eigenwijsheid. Eentje met een verstrekkend gevolg, want de berekeningen kwamen er niet. Terwijl die baten en kosten, toen ze later toch nog her en der berekend werden, ongelooflijk scheef bleken te liggen. Ook was zijn denken vanuit een vijandbeeld geen fraai voorbeeld van ‘verbinden’, een van de mooie eigenschappen die hem worden toegedicht.
Ik denk dat hij later, tot op zijn sterfbed, niet heel veel anders is gaan denken over mensen als Wilders, de indiener. Niemand kan gedwongen worden om vijanddenken los te laten als het gaat om samenwerken in een politieke arena met mensen als Wilders. Maar het is niet goed voor ons land en ik hoop dan ook van harte dat zijn opvolgers het toch zullen proberen. Eberhard van der Laan gaf Lodewijk Asscher op zijn sterfbed de volgende opdracht mee:
“Wil je zorgen dat mijn kinderen als ze 18 zijn gewoon PvdA stemmen? Dag jochie.”
Het lijken mooie woorden, maar ze zijn hol als de PvdA stug blijft doorgaan met het verketteren van de PVV. De door onder andere die partij geuite bezwaren tegen immigratie, islam en integratie zijn gewoon reëel en pas wanneer de PvdA ophoudt dat te ontkennen is er, wat mij betreft, weer bestaansrecht voor die partij. De partij waarop ik in de jaren negentig stemde.
