- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Van zes naar negen procent lage BTW in ruil voor minder inkomstenbelasting; ze spelen een fout spelletje met de burgers. Immers, BTW is een totaal ander type belasting. Het staat volkomen los van iemands inkomen. Daar komt nog eens bovenop dat het lage tarief van zes procent juist laag is omdat men in het verleden vond dat sommige goederen en diensten niet als luxe beschouwd moeten worden. Negen procent is nog maar amper laag te noemen.
Dit nieuwe kabinet verkoopt de verhoging onder het mom van een verlaging van de inkomstenbelasting. Over een paar jaar is iedereen dat echter weer vergeten. Dan gaan ze weer rustig die inkomstenbelasting verhogen, terwijl het ‘lage’ BTW-tarief gewoon op negen blijft staan. Dus een paar jaartjes interen op de belastinginkomsten, maar heel lang profijt hebben van de BTW-verhoging. Ik kan me niet voorstellen dat een kabinet met gevoel voor de positie van de armere mensen zo’n maatregel genomen zou hebben; eerder het tegendeel.
Neem een bedieningspaneel met diverse knoppen en schuiven. Met de ene knop verander je het volume van de microfoon en met de andere dim je het groene licht wat meer of minder. Met beiden kan je inderdaad de sfeer verhogen, maar je kan die ook naar de vernieling helpen. Sommige mensen kunnen niet tegen de herrie, anderen niet tegen het felle licht. Het vereist vakmanschap om alles goed te regelen. Vakmanschap houdt in dat je weet welke schuiven en knoppen bij elkaar horen, welke elkaar complementeren en welke vooral niet.
BTW kent twee draaiknoppen en inkomstenbelasting kent zelfs een hele rits schuiven op het bedieningspaneel waar bij coalitieonderhandelingen zo lustig aan gedraaid en geschoven wordt. Ook zijn er een heleboel aan-uit knopjes. Om de vier jaar wordt er weer lustig gedraaid, geschoven, ingedrukt en uitgedrukt. Nieuwe bedieningselementen worden toegevoegd, oude worden geschrapt. En elke keer weer worden de burgers getart door de nieuwe settings. Soms komt een nieuwe setting goed uit, vooral op het eerste gezicht, andere keren is men stomverbaasd of zelfs vol ongeloof over gebroken beloften. Velen zijn ondertussen zo murw dat ze er niet eens meer op letten en alles maar slikken; de ergernis over een ‘onbetrouwbare overheid’ werd hen teveel en ‘het zal wel’ kreeg de overhand. Meestal zijn dat degenen die het nog wel kunnen betalen. Maar evengoed is er met het bedienen van het bedieningspaneel vaak iets grondig mis.
Een kabinet mag uiteraard besluiten dat het tijd is de inkomstenbelasting te wijzigen. Idem mag het de BTW wijzigen. Maar, maar, maar. Wat niet mag is de BTW-maatregel goedpraten onder verwijzing naar de inkomstenbelastingmaatregel. Beide maatregelen behoeven hun eigen motivering, zònder verwijzing naar de andere maatregel. Alleen zo kan worden voorkomen dat individuen of specifieke groepen terecht hun beklag doen over het onrecht dat hen overkomt.
Ik zie trouwens geen enkele geldige motivering om de lage BTW te verhogen. Armoede is niet afgenomen en is zeker nog niet Nederland uit. Er is, zo beschouwd, eerder een geldig motief om de lage BTW verder te verlàgen.
De regering hoort trouwens ook af te stappen van de 4,2 procent renteregel over spaargeld. Spaargeld is geld dat overbleef nà betalen van belasting. Eigenlijk vrij schandalig dat er daarna jaar in jaar uit wederom belasting over geheven wordt. Ja, ik weet het, afschaffing van die regel levert vooral rijke mensen geld op. Maar het levert ook middenmoters geld op en ergens moet het nivelleren toch ophouden, vind ik. De PvdA zal tot in eeuwigheid blijven pleiten voor verder nivelleren, ongeacht wat ze op dat punt al bereikt hebben of nog zullen bereiken. Het is hen nooit genoeg. Hun drijfveer is niet rechtvaardigheid, maar jaloezie en wrok.
Overigens zeg ik hier niet dat rijke mensen financieel met rust gelaten moeten worden. Met name miljardairs moet het onmogelijk gemaakt worden zo puissant rijk te kunnen worden. Mijn motief is dat zij niet alleen teveel geld hebben, maar met dat geld vooral teveel macht kunnen verkrijgen; hun invloed is buitenproportioneel. Probleem is natuurlijk dat je een individu nog wel kan verbieden zoveel geld te hebben, maar een bedrijf niet. Een bedrijf zal aanvoeren dat het echt zoveel geld nodig heeft om de concurrentie te kunnen aangaan en om grote projecten te kunnen voorfinancieren. Daar zit wat in. Maar een max stellen aan wat een individu kan bezitten is tenminste wat. En bepaalde bedrijven zouden we eigenlijk moeten loskoppelen van individuen. Bedrijven als Google en Facebook zouden instellingen moeten zijn. Mogelijk zou dat de innovatiekracht kunnen verminderen (mocht die inderdaad drijven op dictatoriale, megalomane, hyperactieve en psychopatische individuen), maar bepaalde nadelen van nu zouden er ook mee bestreden kunnen worden.
Goed, laat ik hier niet de revolutie prediken of een utopie schetsen. Over utopieën gesproken, Femke Halsema heeft het erover in haar boekje Nergensland. Dat heb ik gelezen en wordt het onderwerp van het volgende artikel. Hoe Femke het migratievraagstuk te lijf wil gaan spreekt ook tot mijn (linkse) verbeelding, maar zal toch vooral kritisch getoetst worden.
