- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Het internet als mindblower en de mensenrechten als bron van onrust - 17 april 2021
- De ernstige fout in de UVRM: Universalisme - 11 februari 2021
Puberende zoon? Nou sorry hoor, maar wat haar zoon heeft gedaan kan je niet zomaar afdoen als wat puberen. Ook niet als balorigheid. Laten we vooral niet denken dat dit het gemiddelde puberale gedrag was. Daarvoor was het behoorlijk over de schreef.
In het jeugdjournaal zegt een jeugdrechtdeskundige heel erg te zijn geschrokken van het naar buiten komen ervan. Dat had nooit mogen gebeuren, want het kan de toekomst van het kind heel erg schaden. Zulke gevallen moeten niet in de openbaarheid komen, vindt zij. Ik begrijp wat zij bedoelt, maar ben het er niet zomaar mee eens.
Als het gaat om het al of niet openbaar maken in een krant, speelt de ernst wel mee. Kattekwaad hoort nooit de krant te halen, maar ernstiger vormen mogen rustig de krant halen, waar het dan nog even een aparte afweging is of extra informatie de jongeren te identificeren maakt. Naam en toenaam zeggen mensen die aan de andere kant van de stad wonen niks, terwijl subtielere verwijzingen voor de buurtbewoner vaak al meer dan genoeg zeggen.
Naam en toenaam in een landelijke- of stadskrant hebben tegenwoordig natuurlijk wel een langetermijn-effect dankzij internet en Google. Je kan dus maar beter Piet Jansen heten, zodat het over 10 jaar nog een beetje gissen, en vast wel vergeten, wordt. Maar ja, tegenwoordig heeft haast iedereen een superunieke naam, lijkt het wel.
Sommigen suggereren nu dat er geprobeerd is een en ander in een doofpot te stoppen. Ikzelf ben ervan overtuigd dat er gehandeld is vanuit het principe dat dit soort zaken niet in de krant horen omwille van de toekomst van zo’n puber. Maar toch is het oliedom aangepakt.
Burgemeester Halsema had al direct (dus nu precies een maand geleden) een bericht moeten laten uitgaan. Dat had het vandaag uitgegane bericht kunnen zijn, maar er had echt nog een vette alinea bij gemoeten:
“Wij, de ouders, zijn trouwens momenteel zeer pissig op onze zoon. Dit alles krijgt voor hem nog een flinke staart, kan ik u vertellen. En dan hebben we het niet over wat de rechter tezijnertijd zal beslissen, maar over wat wij als ouders gaan beslissen.”
Iets in mij zegt dat zo’n ‘gesprek’ er ook vast wel geweest is; al moet je de ouders de kost geven die hun kind uit pure liefde echt àlles al na drie tellen vergeven en vervolgens de armen om het huilende kind heenslaan en troosten. Mijn punt is: ze had dit moeten vermelden in de brief. Waarom?
Omdat ze als burgemeester een voorbeeldfunctie heeft! Zo had ze laten blijken aan alle andere ouders van pubers dat je in zo’n situatie wel degelijk zeer streng moet optreden. Maar ook is het een signaal naar de directe omgeving; die voelt zich geruster als het weet dat de ouders streng ingegrepen hebben.
BELANGRIJKE UPDATE 15 aug.:
Bovenstaande is gebaseerd op de ‘brief’ die het jeugdjournaal vertoonde. In de open brief die aan ‘alle Amsterdammers’ werd gericht staat echter wel degelijk dat er door de ouders meteen is gehandeld.
“Ik heb hem opgehaald, bestraft en daarna eindeloos met hem gepraat.”
Daarmee is voor mij de kous af.
Trouwens wel een flinke blunder van het jeugdjournaal. Die hadden dat nooit zo mogen communiceren.
