De volgende tekst ging gister naar de brievenrubriek van de Volkskrant. Afgewezen. Oordeel zelf of je hem toch wel graag in de krant had willen lezen of dat de redactie er juist aan deed.
Nederland is momenteel tot op het bot verscheurd. Ik behoor duidelijk tot een van die kampen. Mijn groep noemt de andere de Goedmensen, de mensen die willen goed doen zonder zich te bekommeren om de langetermijngevolgen. En zo worden wij bijvoorbeeld de ‘boze burgers’ genoemd. Een veelgehoorde kritiek op ons is dat we een gebrek aan empathie kennen. Immers, we tonen geen emotie bij het zien van zo’n ‘iconische’ foto als van Aylan. Over die empathie – ander woord voor inlevingsvermogen – het volgende: Als ik ervoor kies, dan ben ik prima in staat me in te leven. Maar ik heb ervoor gekozen me juist niet in te leven in Aylan. Ik kies ervoor me in te leven in degenen die op de langere termijn de gevolgen gaan dragen van een ruimhartig asielbeleid. Dat zijn mijn en jouw kinderen en kleinkinderen. Dat zijn alle mensen die nu nog samenleven in een min of meer harmonieuze besloten gemeenschap en straks opgezadeld zitten met vele naar binnen geduwde mensen uit culturen die op belangrijke punten strijdig zijn met de cultuur binnen die besloten gemeenschap. Dat zijn alle mensen die het nu al moeten zien te rooien in een ‘open’ deel van onze samenleving, waar allerhande culturen al langere tijd door elkaar heen lopen en waar de harmonie van een besloten gemeenschap allang verleden tijd is. Kortom, ik bekommer me vooral om de gevolgen voor onze gemeenschappen en de langetermijneffecten waar de Goedmens zich maar niet om lijkt te kunnen of willen bekommeren.
- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Gotham en de Comics Code - 9 juli 2021
- Hongarije’s rechtvaardiging van zijn ‘anti-homowet’ - 25 juni 2021