Hieronder een vertaling van een pagina uit Alan Dershowitz’ boek ‘A Case for Israel’:
Op 23 augustus 1929 werd Hebron aangevallen. Ongewapende yeshiva studenten werden vermoord, huizen van joden werden aangevallen en hun bewoners werden afgeslacht. Zestig joden vonden de dood en de overigen werden de stad uitgejaagd. De synagogen werden ontheiligd. Voor het eerst in eeuwen waren er geen joden meer in Hebron. De grootmoefti’s politiek van etnische zuivering van joodse burgers had alle kenmerken van vergelding. […] Het oproer bereikte al snel Safad, waar 45 joden werden vermoord of ernstig verwond. Nog meer moorden vonden plaats in andere joodse gebieden in Palestina. Uiteindelijk werden 133 joden vermoord en 339 verwond.
De Britten veroordeelden de “monsterlijke acties gepleegd door genadeloze en bloeddorstige kwaadaardige lieden”. Ze waren woest over de “moorden uitgevoerd op weerloze leden van de joodse gemeenschap … die gepaard gingen, zoals in Hebron, met acties van onuitspreekbare wreedheid.” Ze gaven de schuld voor de moorden aan “raciale animositeit van de kant van de Arabieren”. In een poging om zichzelf tegen de beschuldiging dat hij de aanstichter was geweest te verdedigen, gaf de grootmoefti juist de schuld aan de slachtoffers. Citerend uit ‘De protocollen van de wijzen van Zion’ claimde Husseini dat het juist de joden waren geweest die de moslims aanvielen. De Britten wisten dat het vooraf geplande geweld geïnspireerd was door de grootmoefti met de bedoeling een duidelijke boodschap af te geven dat er nog meer geweld zou volgen tenzij de Britten akkoord zouden gaan met de reductie van de immigratie. Maar in plaats van hard op te treden tegen de veroorzakers van dit moslimgeweld, straften de Britten de slachtoffers door precies te doen wat de grootmoefti wilde: een reductie van de joodse immigratie en een verklaring door de Britse Hoge Commissaris dat de Balfour Declaratie een “kolossale blunder” was geweest.
Het zou niet de laatste keer zijn dat de Britten gecalculeerd terroristisch geweld tegen ongewapende joodse burgers zouden belonen. Inderdaad, het was het begin van een patroon: bijna elke keer dat de joodse gemeenschap vooruitgang leek te boeken, zou de grootmoefti de terrorisme-kaart spelen en zo aanzetten tot het vermoorden van onschuldige joden. De Britten raakten ervan overtuigd dat de Arabieren “irrationeel” waren en dat hun eisen daarom maar beter konden worden ingewilligd. […] Er werd minder verwacht van de “irrationele” Arabieren dan van de “beschaafde” joden. (Deze vorm van dubbele-standaard racisme – racisme ten opzichte van, maar uiteindelijk ook in het voordeel van de Arabieren – hebben we in de tegenwoordige tijd weer geregeld zien terugkeren.)
- Is ‘Critical (Race) Theory’ echte wetenschap? - 14 december 2021
- Gotham en de Comics Code - 9 juli 2021
- Hongarije’s rechtvaardiging van zijn ‘anti-homowet’ - 25 juni 2021